Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

..y aunque no quize el regreso siempre se vuelve a su primer amor la quieta calle, donde el eco dijo tuya es mi vida, tuyo es mi querer..




Volver

Yo adivino el parpadeo
de las luces que a lo lejos van
marcando mi retorno
son las mismas que alumbraron
con sus palidos reflejos
hondas horas de dolor
y aunque no quize el regreso
siempre se vuelve a su primer amor
la quieta calle, donde el eco dijo
tuya es mi vida, tuyo es mi querer
bajo el burlon, mirar de las estrellas
que con indiferencia, hoy me ven volver
Volver con la frente marchita
las nieves del tiempo, platearon mi sien
sentir que es un soplo la vida,
que 20 años no es nada
que febril la mirada
errante en la sombras te busca y te nombra
Vivir con el alma aferrada a un dulce recuerdo
que no ha de volver.

Tengo miedo el encuentro con el pasado
que vuelve a enfrentarse con mi vida
tengo miedo de las noches que pobladas
de recuerdos encadenan mi sufrir
pero el viajero que huye,
tarde o temprano detiene su andar
mas el olvido que todo destruye
haya matado mi vieja ilusion
Cual escondida la esperanza humilde
es toda la fortuna de mi corazon.

Volver con la frente marchita...




Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

Τραγούδησε μικρή Αντιγόνη, τραγούδησε, τραγούδησε ... δε σου μιλώ για περασμένα, μιλώ για την αγάπη..Κίχλη- Γιώργος Σεφέρης



Κίχλη

Το φως

Καθώς περνούν τα χρόνια
πληθαίνουν οι κριτές που σε καταδικάζουν
...καθώς περνούν τα χρόνια
και κουβεντιάζεις με λιγότερες φωνές,
βλέπεις τον ήλιο μ' άλλα μάτια
ξέρεις πως εκείνοι που έμειναν, σε γελούσαν,
το παραμίλημα της σάρκας, ο όμορφος χορός
που τελειώνει στη γύμνια.
Όπως, τη νύχτα στρίβοντας στην έρμη δημοσιά,
άξαφνα βλέπεις να γυαλίζουν τα μάτια ενός ζώου
που έφυγαν κιόλας, έτσι νιώθεις τα μάτια σου
τον ήλιο τον κοιτάς, έπειτα χάνεσαι μες στο σκοτάδι
ο δωρικός χιτώνας
που αγγίξανε τα δάχτυλά σου
και λύγισε σαν τα βουνά,
είναι ένα μάρμαρο στο φως,
μα το κεφάλι του είναι στο σκοτάδι.
Κι αυτούς που αφήσαν την παλαίστρα
για να πάρουν τα δοξάρια
και χτύπησαν το θεληματικό μαραθωνοδρόμο
κι εκείνος είδε τη σφενδόνη ν' αρμενίζει στο αίμα
ν' αδειάζει ο κόσμος όπως το φεγγάρι
και να μαραίνουνται τα νικηφόρα περιβόλια
τους βλέπεις μες στον ήλιο, πίσω από τον ήλιο.
Και τα παιδιά που κάναν μακροβούτια απ' τα μπαστούνια
πηγαίνουν σαν αδράχτια γνέθοντας ακόμη,
σώματα γυμνά βουλιάζοντας μέσα στο μαύρο φως
μ' ένα νόμισμα στα δόντια, κολυμπώντας ακόμη,
καθώς ο ήλιος ράβει με βελονιές μαλαματένιες
πανιά και ξύλα υγρά και χρώματα πελαγίσια
ακόμη τώρα κατεβαίνουνε λοξά
προς τα χαλίκια του βυθού
οι άσπρες λήκυθοι

Αγγελικό και μαύρο, φως,
γέλιο των κυμάτων στις δημοσιές του πόντου,
δακρυσμένο γέλιο,
σε βλέπει ο γέροντας ικέτης
πηγαίνοντας να δρασκελίσει τις αόρατες πλάκες
...καθρεφτισμένο στο αίμα του
που γέννησε τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη.
Αγγελική και μαύρη, μέρα
η γλυφή γέψη της γυναίκας που φαρμακώνει το φυλακισμένο
βγαίνει απ' το κύμα δροσερό κλωνάρι στολισμένο στάλες.
Τραγούδησε μικρή Αντιγόνη, τραγούδησε, τραγούδησε ...
δε σου μιλώ για περασμένα, μιλώ για την αγάπη
στόλισε τα μαλλιά σου με τ' αγκάθια του ήλιου,
σκοτεινή κοπέλα
η καρδιά του Σκορπιού βασίλεψε,
ο τύραννος μέσα απ' τον άνθρωπο έχει φύγει,
κι όλες οι κόρες του πόντου, Νηρηίδες, Γραίες
τρέχουν στα λαμπυρίσματα της αναδυομένης
όποιος ποτέ του δεν αγάπησε θ' αγαπήσει,
στο φως και είσαι
σ' ένα μεγάλο σπίτι με πολλά παράθυρα ανοιχτά
τρέχοντας από κάμαρα σε κάμαρα,
δεν ξέροντας από πού να κοιτάξεις πρώτα,
γιατί θα φύγουν τα πεύκα και τα καθρεφτισμένα βουνά
και το τιτίβισμα των πουλιών
θ' αδειάσει η θάλασσα, θρυμματισμένο γυαλί,
από βοριά και νότο
θ' αδειάσουν τα μάτια σου απ' το φως της μέρας
πως σταματούν ξαφνικά κι όλα μαζί τα τζιτζίκια.

Πόρος, "Γαλήνη", 31 του Οχτώβρη 1946







Χῶρες τοῦ ἥλιου καὶ δὲν μπορεῖτε ν᾿ ἀντικρίσετε
τὸν ἥλιο.
Χῶρες τοῦ ἀνθρώπου καὶ δὲν μπορεῖτε ν᾿ ἀντικρίσετε
τὸν ἄνθρωπο.



Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

I love the way, the way you are You always try to reach the stars...



Waves

I love the way, the way you move
The way you walk inside the room...
I want to mess with you tonight
And see this life from different sides...

I love the way, the way you are
You always try to reach the stars...
I want to build a brand new world
Tomorrow's just a useless word...

I love you just the way you are
I love you just the way you are
I love you just the way you are
I love you just the way you are

I've had my days, but now I'm back
And I am yours with all my heart
So work your magic on me now,
I am ready for the final round...

There are no waves, or any seas
To stop this love by any means...
We have been waiting for so long,
The time has come, I can't wait more...

I love you just the way you are
I love you just the way you are
I love you just the way you are
I love you just the way you are

You are the one that I'm waiting for,
In your waves I feel like home
The one that I 'm waiting for...
You are the one that I'm waiting for,
In your waves I feel like home
The one that I 'm waiting for...

I love you just the way you are
I love you just the way you are...

Don't ever tell me who you are...
Don't ever tell me who you are...
Band : GAD.
Album : The Perfect Crime (2010)





Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Να σε δώ να ξυπνάς να σε λούζει το φώς κι'ένας άγιος κρυφός να τρυπώνει στη μέρα δίχως να με ρωτάς ν' ανασαίνεις φιλιά και γλυκά να μου λες καλημέρα


Καλημέρα

Είχα κρατήσει λάφυρο τ' όνειρο του χειμώνα
να μη με βρει η άνοιξη με χέρια αδειανά
κι απ' το παράθυρο μες τον δικό μου αιώνα
κοιτάζω με κατάνυξη τον ήλιο να περνά

Να σε δώ να ξυπνάς
να σε λούζει το φώς κι'ένας άγιος κρυφός
να τρυπώνει στη μέρα
δίχως να με ρωτάς
ν' ανασαίνεις φιλιά και γλυκά να μου λες
καλημέρα

Μέσα στον ύπνο μη χαθείς γιατί αν σε δει η σελήνη
θα κλέψει την αγκάλη σου για να 'χει συντροφιά
κι αν φέγγεις στο στερέωμα μονάχος του θα μείνει
ο ουρανός μου που διψά ν' αγγίξει τη στεριά





Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Για σένα λιώνω μια ζωή, για σένα λιώνω μη με αφήνεις στη βροχή, γιατί παγώνω Κι αν δε με παίρνεις αγκαλιά,εγω θυμώνω για σένα μένω στη ζωή,για σένα..


Για σένα μόνο

Στίχοι: Γιώργος Μουκίδης
Μουσική: Γιώργος Μουκίδης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Θα 'θελα να 'ξερα τουλάχιστον που πας
πως είναι τώρα δίχως τη δική μου αγάπη
πως είναι οταν στο σπίτι σου γυρνάς
και ψάχνεις να πιαστείς ξανά απο κάτι

Μονάχη σου διαλέγεις τι θα πείς
μονάχη σου διαλέγεις τι θα κάνεις
Ακόμα μια φορά αν το σκεφτείς
για μένα δε μπορείς να αμφιβάλλεις.

Για σένα λιώνω μια ζωή, για σένα λιώνω
μη με αφήνεις στη βροχή, γιατί παγώνω
Κι αν δε με παίρνεις αγκαλιά, εγω θυμώνω
για σένα μένω στη ζωή, για σένα μόνο,
για σένα μόνο.

θα'θελα να 'ξερα τουλάχιστον τι θες
έτσι που κάνει η ματιά σου ένα γύρο.
Να με κοιτάξεις μια κουβέντα να μου πεις,
να με φωνάξεις και στον ώμο σου να γείρω.

Αβάσταχτο να βρίσκεσαι αλλού,
αβάσταχτο να είσαι μακριά μου.
Κι αν χάθηκαν τ'αστέρια απο παντού
να έρθεις να σου φτιάξω εγω δικά μου.

Για σένα λιώνω μια ζωή, για σένα λιώνω,
μη με αφήνεις στη βροχή, γιατί παγώνω
Κι αν δε με παίρνεις αγκαλιά, εγω θυμώνω
για σένα μένω στη ζωή, για σένα μόνο.

Για σένα λιώνω μια ζωή, για σένα λιώνω,
μη με αφήνεις στη βροχή, γιατί παγώνω
Κι αν δε με παίρνεις αγκαλιά, εγω θυμώνω
για σένα μένω στη ζωή, για σένα μόνο,
για σένα μόνο..






"Ένας έντιμος άνθρωπος παραμένει πάντοτε παιδί"

Αριστοτέλης