Song of the Soul, Kahlil Gibran

Kahlil Gibran, Song of the Soul,

In the depth of my soul there is
A wordless song - a song that lives
In the seed of my heart.
It refuses to melt with ink on
Parchment; it engulfs my affection
In a transparent cloak and flows,
But not upon my lips.
How can I sigh it? I fear it may
Mingle with earthly ether;
To whom shall I sing it? It dwells
In the house of my soul, in fear of
Harsh ears.
When I look into my inner eyes
I see the shadow of its shadow;
When I touch my fingertips
I feel its vibrations.
The deeds of my hands heed its
Presence as a lake must reflect
The glittering stars;
My tears reveal it, as bright drops of dew
Reveal the secret of a withering rose.
It is a song composed by contemplation,
And published by silence,
And shunned by clamor,
And folded by truth,
And repeated by dreams,
And understood by love,
And hidden by awakening,
And sung by the soul.
It is the song of love;
What Cain or Esau could sing it?
It is more fragrant than jasmine;
What voice could enslave it?
It is heartbound, as a virgin's secret;
What string could quiver it?
Who dares unite the roar of the sea
And the singing of the nightingale?
Who dares compare the shrieking tempest
To the sigh of an infant?
Who dares speak aloud the words
Intended for the heart to speak?
What human dares sing in voice
The song of God?

Only You

Our love never dies...

Just For You...

Μου 'ταξες ταξίδι να με πας όσο μακριά ο κόσμος φτάνει, πού αλλού καρδιά μου να με πας πήγα στον παράδεισο και φτάνει...

Μου 'ταξες ταξίδι να με πας

Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Ερμηνεία: Δήμητρα Γαλάνη

Να 'ξερα των άστρων το σκοπό
να στον λέω να σε νανουρίζω,
να 'μουνα Θεός να σου το πω
πάρ' το γαλαξία στον χαρίζω,
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ.

Μου 'ταξες ταξίδι να με πας
όσο μακριά ο κόσμος φτάνει,
πού αλλού καρδιά μου να με πας
πήγα στον παράδεισο και φτάνει,
πόσο μ' αγαπάς, πόσο μ' αγαπάς.

Μάλαμα στα τζάμια το νερό
κι ούτε μια σταγόνα δεν ορίζω,
όλο μου το βιος ό,τι φορώ
η ψυχούλα μου και στη χαρίζω,
πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αγαπώ.

Μου 'ταξες ταξίδι να με πας
όσο μακριά ο κόσμος φτάνει,
πού αλλού καρδιά μου να με πας
πήγα στον παράδεισο και φτάνει,
πόσο μ' αγαπάς, πόσο μ' αγαπάς.

Hay amores que se esperan al invierno y florecen Y en las noches del otoño reverdecen Tal como el amor que siento yo por ti.

Ay! mi bien, que no haría yo por ti
Por tenerte un segundo, alejados del mundo
Y cerquita de mí
Ay! mi bien, como el río Magdalena
Que se funde en la arena del mar,
Quiero fundirme yo en ti.

Hay amores que se vuelven resistentes a los daños,
Como el vino que mejora con los años,
Asi crece lo que siento yo por ti.

Hay amores que se esperan al invierno y florecen
Y en las noches del otoño reverdecen
Tal como el amor que siento yo por ti.

Ay! mi bien, no te olvides del mar
Que en las noches me ha visto llorar
Tantos recuerdos de ti
Ay! mi bien, no te olvides del día
Que separó en tu vida,
De la pobre vida que me tocó vivir

Hay amores que se vuelven resistentes a los daños
Como el vino que mejora con los años
Así crece lo que siento yo por ti

Hay amores que parece que se acaban y florecen
Y en las noches del otoño reverdecen
Tal como el amor que siento yo por ti
Yo por ti...por ti...como el amor que siento yo por ti.

Oh my love! I’d do anything for you
to have you for a second, far away from the world
and close to me
Oh my love! Just like the Magdalena river
which merges into the sea sand,
I want to be one with you.

There are loves which become resistant to any damage,
just like wine improves its quality throughout the years,
in that same way my feelings for you grow ever stronger

There are loves which wait for the winter to bloom
and in the autumn evenings turn green again,
just like the love I feel for you.

Oh my love! Don’t forget the sea,
which has seen me crying at night
over all those memories I’ve got of you
Oh my love! Don’t forget the day
which separated your life
from this poor life of mine

There are loves which become resistant to any damage,
just like wine improves its quality throughout the years,
in that same way my feelings for you grow ever stronger

There are loves which seem to reach an end but then bloom
and in the autumn evenings turn green again,
just like the love I feel for you
I feel for you.. for you.. like the love I feel for you.

Όπου και να πάει η σκέψη μου σε σένα καταλαγιάζει αφού την γνώμη τσι καρδιάς ο χρόνος δεν αλλάζει...ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΖΟΥΓΑΝΑΚΗΣ

Μιλώ σου με τα μάτια μου
κι αυτό νομίζω φτάνει
να καταλάβεις η καρδιά μου
σε ποια μεριά σε βάνει

Τον τόπο που 'χω στην καρδιά μου
για σένα φυλαμένο
είναι μπαξές που μήδε εγώ
καμιά φορά δε μπαίνω

Φωτιά θα βάλω να καώ
και ύστερα θέλω να ρθεις
την στάχτη με τα χέρια σου
το σ αγαπώ να γράψεις

Την βλέπω και παραμιλώ
μιλάει και τα χάνω
αχ δικιά μου νάτανε
την προσευχή μου κάνω

Ω την παντέρμη τη βραδιά
και πως θα την περάσω
που πάλι με τα μάτια μου
μόνο θα σ' αγκαλιάσω

Παράξενε μου έρωτα
σεβντά μου πεισματάρη
να κάτεχα η αγάπη μας
ήντα τροπή θα πάρει

Δεν σταματάω να σ αγαπώ
φως μου κακό δεν κάνω
και όσο μ αρνείσαι θα πονάω
για σένα παραπάνω

Κάθε βραδιά στο όνειρο μου
σε περιμένω να ρθεις
μα σαν θα φύγεις από αυτό
γίνεται εφιάλτης

Όπου και να πάει η σκέψη μου
σε σένα καταλαγιάζει
αφού την γνώμη τσι καρδιάς
ο χρόνος δεν αλλάζει

Ξάπλωνε κόρη του σεβντά
τσι ώρες που θα σου λείπω
και εγώ θα γίνομαι όνειρο
μες στο γλυκό σου ύπνο

Απόψε θα ρθω να γενώ
κρυφά απ το όνειρο σου
για αυτό μωρό μου από νωρίς
στον ύπνο παραδόσου

Απόψε θα ρθω να γενώ
όπως και κάθε βράδυ
του ονείρου σου παρηγοριά
και του κορμιού σου χάδι

Μια τιμωρία ο Θεός
μεγάλη μου 'χει δώσει
στο όνειρο να 'μαστε μαζί
κι όταν ξυπνούμε όχι

Ποτέ μου να μη σ' έβλεπα
πάλι θα σ' αγαπούσα
γιατί μέσα στα όνειρά μου
συχνά σε συναντούσα

Να μην αργείς να φαίνεσαι
να πάψει να με νοιάζει
να έρθει η καρδιά μου στον τόπο τζη
να μην αναστενάζει

Γίνου δεντρί κι εγώ πουλί
στα φύλλα σου να λουφάσω
κι αρόλιθο στα χείλη σου
να πιώ να ξεδιψάσω

Ήθελα να 'μαι θάλασσα
κι εσύ ποτάμι να 'σαι
να έρχεσαι στην αγκάλη μου
μωρό μου να κοιμάσαι

Αν ήσουνα ο ουρανός
θα ήμουνα το φεγγάρι
και κάθε νύχτα αγάπη μου
θα ήμασταν ζευγάρι

Πάντα θλιμένος περπατώ
σαν το χλωμό φεγγάρι
απού με τον ήλιο δε μπορεί
να γίνουνε ζευγάρι

Γνωρίζωτο φεγγάρι μου
πως σου 'χω γίνει βάρος
μα και να πω τον πόνο μου
αλλού δεν έχω θάρρος

Περίμενάσε ωψ αργάς
φεγγάρι μα δε βγήκες
κι αμοναχό στς μοναξιάς
τον πόνο μου μ'αφήκες

Φεγγάρι τόσα μυστικά
που σου 'χω ειπωμένα
να μη σ' ακούσω μια φορά
να μολοήσεις ένα/να μαρτυρήσεις ένα

Μέσα σε γυάλινο κλουβί
θα βάλω την καρδιά μου
να τη θωρείς να μην μπορείς
να την πονάς κερά μου

Θα την αλλάξω την καρδιά μου
αφού οι γιατροί μπορούνε
μα ίσως κι αυτή να σ' αγαπά
σαν την παλιά φοβούμαι

Θα την αλλάξω την καρδιά
να βάλω μαύρο βράχο
για να μπορώ κι εγώ καρδιά
σαν τη δικιά σου να 'χω

Μιλώ σου με τα μάτια μου κι αυτό νομίζω φτάνει....