Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Βρέχει και πέφτω γύρω σου παντού μα δεν περνώ από τα ρούχα στην καρδιά σου γίνομαι σύννεφο σε μια γωνιά ουρανού να μην κρύβω τον ήλιο απ' τη ματιά σου



Τραγουδώ βαθιά μου

Στίχοι: Γιάννης Κουγιούλης
Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Χαρούλης

Τόση καλοσύνη γύρω μου κι εντός
από του παντός τη μεγαλοσύνη.

Βάρκα με προσμένει μ' ανοιχτό πανί
κι οι εφτά ουρανοί πάνω μου ανοιγμένοι,
τραγουδώ βαθιά μου, σε ψιλή κλωστή
έχει κρεμαστεί κι η στερνή χαρά μου.

Μόνο, στο πλευρό μου, σύντροφο πιστό,
απ' τον κόσμο αυτόν, πήρα τ' όνειρό μου.

Βάρκα με προσμένει μ' ανοιχτό πανί
κι οι εφτά ουρανοί πάνω μου ανοιγμένοι,
τραγουδώ βαθιά μου, σε ψιλή κλωστή
έχει κρεμαστεί κι η στερνή χαρά μου.

Τόση καλοσύνη γύρω μου κι εντός
από του παντός τη μεγαλοσύνη.






Παλιό τραγούδι

Στίχοι: Φάνης Καβαδάς
Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Χαρούλης

Παλιό τραγούδι κι άγιασε
απ' το πολύ το δάκρυ
στην πλάτη του φορτώθηκε
του κόσμου τον καημό
Κι αν το ρωτήσεις θα σου πει
πατρίδα πια δεν έχω
καμιά πατρίδα δεν χωρά
ολόκληρο ουρανό

Βαφτίστηκα στο άχτι σας
στην πίκρα, στο γινάτι σας
και πιο ψηλά ανεβαίνω
Είμαι το πρώτο γάλα σας
η μυρωδιά της μάνας σας
γι αυτό σας ανασταίνω

Παλιό τραγούδι κι άγιασε
απ' την πολύ αγάπη
έγινε ρούχο του φτωχού
του μόνου συντροφιά
Κι αν το ρωτήσεις θα σου πει
τα χρόνια μου δεν ξέρω
ποιος ξέρει πότε ράγισε
πρώτη φορά καρδιά

Βαφτίστηκα στο άχτι σας
στην πίκρα, στο γινάτι σας
και πιο ψηλά ανεβαίνω
Είμαι το πρώτο γάλα σας
η μυρωδιά της μάνας σας
γι αυτό σας ανασταίνω






Βρέχει - Γιάννης Χαρούλης

Βρέχει κι είμαι τα φώτα που κοιτάς
αφηρημένα, πίσω από το τζάμι
βάρος που στο λαιμό φοράς
όταν βουτάς, σε λογισμών ποτάμι

Βρέχει κι είμαι ο περαστικός
που βιαστικά από δίπλα σου περνάει
στον ώμο του να κλαίει ο ουρανός
και αυτός κλειστή ομπρέλα να κρατάει

Βρέχει και πέφτω γύρω σου παντού
μα δεν περνώ από τα ρούχα στην καρδιά σου
γίνομαι σύννεφο σε μια γωνιά ουρανού
να μην κρύβω τον ήλιο απ' τη ματιά σου

Βρέχει, σταγόνα γίνομαι μικρή
που αγγίζει απαλά το πρόσωπό σου
λίγο προτού παγιδευτεί, σε μια ρωγμή,
στην άκρη των χειλιών σου

Βρέχει και πέφτω γύρω σου παντού
μα δεν περνώ από τα ρούχα στην καρδιά σου
γίνομαι σύννεφο σε μια γωνιά ουρανού
να μην κρύβω τον ήλιο απ' τη ματιά σου






Πρωινό τσιγάρο

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη εκτέλεση: Χορωδία ομίλου Πατραϊκής Μαντολινάτας και μικτής χορωδίας
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας & Χαρούλα Αλεξίου ( Ντουέτο ) || Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου || Κώστας Σμοκοβίτης || Αναστασία Μουτσάτσου

Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό

Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση
και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
και σαν Ανατολή και σαν Ανατολή

Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών
μ' ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
σ' ένα καρέ τυφλών σ' ένα καρέ τυφλών




7 σχόλια:

mareld είπε...

Παλιό τραγούδι κι άγιασε
απ' την πολύ αγάπη
έγινε ρούχο του φτωχού
του μόνου συντροφιά
Κι αν το ρωτήσεις θα σου πει
τα χρόνια μου δεν ξέρω
ποιος ξέρει πότε ράγισε
πρώτη φορά καρδιά..

Σας φιλώ!

Roadartist είπε...

Τη καλημέρα μου!
Φωτεινή με αγάπη :)

mareld είπε...

Εσένα σκεφτόμουν Ακριβή μας..

και σε βρήκα εδώ..
ήθελα να σου στείλω
ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Tolle Eckhart
Η Δύναμη του Τώρα

«Η αρνητικότητα είναι εντελώς αφύσικη. Είναι ένας ψυχικός ρύπος. Υπάρχει ένας βαθύς σύνδεσμος ανάμεσα στη μόλυνση και την καταστροφή της φύσης και στην τεράστια αρνητικότητα που έχει συσσωρευτεί στη συλλογική ανθρώπινη ψυχή. Καμία άλλη μορφή ζωής στον πλανήτη δε γνωρίζει την αρνητικότητα, μόνο οι άνθρωποι, όπως καμία άλλη μορφή ζωής δε βιάζει και δε δηλητηριάζει τη Γη που τη συντηρεί.

Έχεις δει ποτέ ένα δυστυχισμένο λουλούδι ή μια αγχωμένη βελανιδιά; Έχεις συναντήσει δελφίνι με κατάθλιψη, βάτραχο με πρόβλημα αυτοεκτίμησης, γάτα που δεν μπορεί να χαλαρώσει ή πουλί που κουβαλάει μίσος και μνησικακία; Τα μόνα ζώα που μπορεί να βιώνουν πότε-πότε κάτι που να μοιάζει με αρνητικότητα ή να δείχνουν σημάδια νευρωτικής συμπεριφοράς είναι εκείνα που ζούν σε στενή επαφή με τους ανθρώπους κι έτσι συνδέονται με τον ανθρώπινο νου και την παραφροσύνη του.

Παρατήρησε ένα φυτό ή ένα ζώο και άφησέ το να σε διδάξει την αποδοχή αυτού που υπάρχει, την παράδοση στο Τώρα. Άφησέ το να σε διδάξει την ακαιρεότητα –που σημαίνει να είσαι ένα, να είσαι ο εαυτός σου, να είσαι αληθινός. Άφησέ το να σε διδάξει πώς να ζεις, πώς να πεθαίνεις και πώς να μην μετατρέπεις τη ζωή και το θάνατο σε πρόβλημα"...

Το ακούω http://www.youtube.com/watch?v=MPJUPqmYL7w
αλλά υπάρχει στα ελληνικά..
όποτε και αν το διαβάσεςις, θέλω τη γνώμη σου ...

Φως σκορπάς αλλά δεν μας τυφλώνεις..απαλό σαν χάδι..
Φιλιά πολλά!

LIA είπε...

"Βρέχει και πέφτω γύρω σου παντού
μα δεν περνώ από τα ρούχα στην καρδιά σου
γίνομαι σύννεφο σε μια γωνιά ουρανού
να μην κρύβω τον ήλιο απ' τη ματιά σου"

Γλυκιά καλησπέρα και φιλάκια πολλά.

Άστρια είπε...

Ξεχωριστή μου mareld, διάβασα και τα πιο πάνω με ουσία σχόλιά σου.

Σου αφήνω φιλιά πολλά και μια γλυκειά καληνύχτα:)))

mareld είπε...

Λία μου!

Γλυκά φιλάκια καλημέρας!

mareld είπε...

Αστεράκι μου!

Βγες στο μπαλκόνι σου...
σε περιμένω..
Σε φιλώ, καλή σου μέρα!