Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Κανέλα, μοσχοκάλαμο, κι ο νάρδος με τον κρόκο και ρίζες αρωματικές του Λίβανου και σμύρνα και αλόη και όποιο μύρο πεις, σε σένα ευωδιάζουν..












Σε όλα τα Τζιβαέρια μου..


ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ


Όμορφη, όμορφη, όμορφη πού 'σαι αγάπη μου.
Τι όμορφη που είσαι...

Γλυκιά σαν του περιστεριού και τρυφερή η ματιά σου
Καμιά από τις όμορφες δεν παραβγαίνει εμπρός σου
Εσύ είσαι κρινολούλουδο κι εκείνες είναι αγκάθια
Ίδια με κόκκινη κλωστή τα κόκκινά σου χείλη
Σα ρόδι που το κόψανε στη μέση μου φαντάζει
πίσω από το πέπλο σου το ροδομάγουλό σου
Τα δυο σου στήθια μοιάζουνε δίδυμα ζαρκαδάκια
που να βοσκήσουν βγήκανε μες στα ανθισμένα κρίνα.

Φίλα με, φίλα με, μ' όλα τα φιλιά που έχεις μες στο στόμα
μέθα με στης αγκάλης σου το πιο γλυκό κρασί
και το όνομά σου άρωμα, μύρο χυμένο κάτω
Όλων των μύρων τ' άρωμα και η ευωδιά είσαι εσύ
ναι, πιο πολύ κι απ’ το κρασί μεθώ όταν μ' αγγίζεις
να σ' αγαπάνε, άντρα μου, αυτό μονάχα αξίζεις.

Όμορφη, αψεγάδιαστη είσαι αγαπημένη.
Μου 'χεις κλέψει την καρδιά μου, αγάπη μου, αδελφή μου,
μ' ένα σου βλέμμα μοναχά, μια χάντρα στο λαιμό σου.
Μέλι κερήθρας στάζουνε τα δυο γλυκά σου χείλη
μέλι και γάλα αργοκυλούν στη γλώσσα σου από κάτω.
Κήπος κλειστός, ολάνθιστος είσαι αγαπημένη
πηγή με γάργαρο νερό, παράδεισος από δροσιές
παράδεισος από ροδιές το κάθε σου αυλάκι.
Κανέλα, μοσχοκάλαμο, κι ο νάρδος με τον κρόκο
και ρίζες αρωματικές του Λίβανου και σμύρνα
και αλόη και όποιο μύρο πεις, σε σένα ευωδιάζουν.

Σήκω βοριά, έλα νοτιά, φυσήξτε τα κλωνιά μου
να ξεχυθούν, να σκορπιστούν παντού οι ευωδιές μου.
Σήκω βοριά, έλα νοτιά, φυσήξτε τα κλωνιά μου
να ξεχυθούν, να σκορπιστούν παντού τα αρώματά μου.
Κι ας κατεβεί ο άντρας μου στον κήπο που 'ν' δικός του
για να γευτεί όποιο καρπό απ' τα κλαδιά του θέλει
για να γευτεί όποιο καρπό απ' τα κλαδιά μου θέλει.








ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ σημάδι ἀμοιβαιότητας ἀναδύεται ἡ ἀμετρία τῆς εὐφροσύνης. Γεννιέται ἡ πιὸ μεθυστικὴ γεύση πληρότητας τῆς ζωῆς. Εἶναι ὁ σύμπας κόσμος ποὺ προσφέρεται στὸ βλέμμα, στὸ χαμόγελο τοῦ Ἄλλου. Ἀποκαλυπτικὴ ἔκρηξη μεταμόρφωσης τοῦ βίου, κι ὁ Ἄλλος γίνεται τόπος αὐτῆς τῆς ἀποκάλυψης. Ὅλα ἔκπληξη κι ὅλα καινούργια. Ἀμοιβαιότητα στὸν ἔρωτα εἶναι ἡ πρωτόπλαστη αἴσθηση τὴν πρώτη μέρα τῆς δημιουργίας.

Ψηλαφῶ στὸ ἀγαπημένο βλέμμα, γιὰ πρώτη φορά, τί εἶναι ἡ ἀνθρώπινη ματιά. Στὸ χάδι συλλαβίζω τὴν ἄγνωστη γλώσσα τῆς ἁφῆς. Κάθε ἐλάχιστη χειρονομία, ἀνεπαίσθητη κίνηση τοῦ κορμιοῦ, κάθε ἀδιόρατο χαμόγελο, εἶναι λόγος πρωτόγνωρος, συναρπαστικὰ σημαντικός. Κάθε τι ποὺ ἀγγίζουμε μαζί, κάθε ὀμορφιὰ ποὺ κοιτάζουμε μαζί, κάθε τι ποὺ γευόμαστε, γεννιέται ἐκείνη τὴ στιγμή, καινούργιο καὶ ἄφθορο. Δὲν ὑπάρχουν ἀντι-κείμενα, ὅλα εἶναι παρουσία, προσφορὰ ποὺ ἀπευθύνεται σὲ μένα, προορισμένη μόνο γιὰ μένα. Ὅλα παίρνουν ὑπόσταση καὶ εἶναι ὑπαρκτά, ἐπειδὴ ὑπάρχει ὁ Ἄλλος. Τὰ πιὸ ἀσήμαντα καὶ αὐτονόητα γίνονται ἀναπάντεχα δῶρα.

Ὅταν γεννιέται ὁ ἔρωτας, γεννιέται ἡ ζωή. Ἔκθαμβοι ψηλαφοῦμε τὴν ἔνδεια τοῦ βίου νὰ μεταμορφώνεται σὲ πλοῦτο ἀπρόσμενο ζωῆς. Καθημερινὲς στιγμὲς ρουτίνας, μεταλλάζουν σὲ ἐμπειρία γιορτῆς, γιατὶ ἡ καθημερινότητα σαρκώνει τώρα τὴν ἀμοιβαιότητα τῆς σχέσης. Οὔτε χρόνος ὑπάρχει μὲ παρελθὸν καὶ μέλλον, οὔτε χῶρος, ἐγγύτερος καὶ ἀπώτερος. Ὁ χρόνος εἶναι μόνο παρόν, κι ὁ χῶρος μόνο ἀμεσότητα παρουσίας. Χῶρος ἀχώρητος ἡ ἀδιάστατη ἐγγύτητα τοῦ Ἄλλου, καὶ ἄχρονος χρόνος ἡ πληρωματικὴ διάρκεια τῆς ἀμοιβαίας αὐτοπροσφορᾶς.

Στὸ πρῶτο σημάδι ἀμοιβαιότητας ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ Ἄλλος, ἐπενδύουμε ὅλη τὴ φυσική μας ὁρμὴ γιὰ ζωή. Δίχως κρατούμενα καὶ δίχως μέτρο. Ζοῦμε μόνο γιὰ τὸν Ἄλλον καὶ χάρη στὸν Ἄλλον. Τὰ δίνουμε ὅλα, τὰ παίζουμε ὅλα. Κάθε ἐξασφάλιση, κάθε σιγουριά. Τοὺς δεσμοὺς καὶ τὶς ὀφειλές μας. Τὸ καλό μας ὄνομα, τὸ κύρος ἢ τὴ φήμη μας. Τὰ σχέδιά μας, τὶς ἐλπίδες μας. Ἕτοιμοι γιὰ ὅλα, ἀκόμα καὶ γιὰ τὸ θάνατο, γιὰ χάρη τοῦ ἀγαπημένου.
http://www.phys.uoa.gr/~nektar/history/tributes/xrhstos_giannaras





Σαβίνα Γιαννάτου & Ηλίας Πετσαλάς
"Περί Γυνής"
"Κέρκυρα '82 - Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού" (1982)
Σύνθεση: Κώστας Χατζόπουλος
Διεύθυνση Ορχήστρας: Μάνος Χατζηδάκις

Από το "Άσμα Ασμάτων" του Σολομώντα

H'-8: ἀδελφὴ ἡμῶν μικρὰ καὶ μαστοὺς οὐκ ἔχει·
τί ποιήσωμεν τῇ ἀδελφῇ ἡμῶν ἐν ἡμέρᾳ, ᾗ ἐὰν λαληθῇ ἐν αὐτῇ;

H'-9: εἰ τεῖχός ἐστιν, οἰκοδομήσωμεν ἐπ᾿ αὐτὴν ἐπάλξεις ἀργυρᾶς·
καὶ εἰ θύρα ἐστί, διαγράψωμεν ἐπ᾿ αὐτὴν σανίδα κεδρίνην.

H'-10: ἐγὼ τεῖχος, καὶ μαστοί μου ὡς πύργοι·
ἐγὼ ἤμην ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτῶν ὡς εὑρίσκουσα εἰρήνην.









ΑΝ Ο ΕΡΩΤΑΣ εἶναι ὁ τρόπος τῆς ζωῆς, τότε ὁ γάμος εἶναι τρόπος τῆς φύσης. Φύση θὰ πεῖ: νόμος, ἀναγκαιότητα. Καὶ ὁ τρόπος τοῦ νόμου, θεσμός. Ὁ νόμος θεσμοποιεῖ τὴ φυσικὴ ἀνάγκη, θωρακίζει τὴν ἀτομικὴ ἀπαίτηση. Ἀπὸ τὰ βάθη τῆς προϊστορίας ὁ γάμος φτάνει ὣς ἐμᾶς μὲ τὴ σταθερὴ περπατησιὰ τοῦ νόμου, τοῦ «φυσικοῦ θεσμοῦ»: Σύμβαση ἐξισορρόπησης δικαιωμάτων καὶ ὑποχρεώσεων. Κατοχυρώνει τὰ συμβαλλόμενα ἐγώ, τὰ ἐξασφαλίζει. Προσφέρει μὲ σωστὴ μοιρασιὰ τὴν αἴσθηση τῆς στέγης, τὴ σιγουριὰ τῆς συντροφιᾶς, τὴν κοινὴ τροφή, τὴν ἀμοιβαία ἡδονή, τὴν πλασματικὴ διαιώνιση τοῦ ἐγὼ στὰ πρόσωπα τῶν παιδιῶν.

Προκαθορισμένος θεσμός, δυναμικὴ ἀπροσδιοριστία τῆς ζωῆς - γάμος καὶ ἔρωτας δυὸ ἀντίπαλα δεδομένα. Δὲν μπορεῖ ὁ θεσμὸς νὰ προβλέπει τὴν ἑτερότητα, τὴν περιπέτεια ἢ τὴ γεύση τῆς ποιότητας. Ὁρίζει καὶ κατοχυρώνει τὸ γενικό, τὸ ἀπρόσωπο, τὸ ἀντικειμενικό. Παγιώνει τὴ ζωὴ σὲ σταθεροὺς προκαθορισμούς, τὴν ὁριοθετεῖ σὲ σχήματα ἐλεγχόμενα, χρηστικά.

Ἔκπληξη ζωῆς ὁ ἔρωτας, θεσμοποίηση τῆς ἀνάγκης ὁ γάμος. Ἀνάγκη, ὁ τρόπος τῆς φύσης. Ὁριοθετημένος, μὲ τὴ σαφήνεια τοῦ νόμου, δίχως περιθώρια ἄγνοιας ἢ πλάνης. Γι᾿ αὐτὸ καὶ στὸν γάμο δὲν δικαιολογεῖται αἰφνιδιασμός. Ἂν προσδοκοῦμε κάτι ἄλλο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ὁ γάμος σπερματικὰ ἐπαγγέλλεται, τότε τὸ λάθος εἶναι δικό μας. Ἐπιπολαιότητα, ἢ μειωμένη ὅραση.

Τρόπος τῆς φύσης, ὁ νόμος· ὁ τρόπος τοῦ νόμου, θεσμός. Εἶναι ἡ φυσικὴ ἀπαίτηση ποὺ θεσμοποιεῖται μὲ τὸν γάμο. Ἀπαίτηση κατοχῆς τοῦ ἄλλου, ἰδιοποίησης, ἰδιοκτησίας. Συμβατικὰ ἰσόρροπη κατοχή, ἀμοιβαία ἰδιοποίηση. Δίνεις γιὰ νὰ παίρνεις, προσφέρεις γιὰ νὰ ἀπολαμβάνεις. Ὅ,τι σπερματικὰ ἐπαγγέλλεται ὁ γάμος δὲν προϋποθέτει τὸν ἔρωτα - ἂν δὲν τὸν ἀποκλείει. Ἡ διακινδύνευση τῆς ἀπροκαθόριστης σχέσης, ἡ δυναμικὴ τῶν ἐκπλήξεων, δὲν συμβιβάζονται μὲ τὴ λογικὴ τοῦ θεσμοῦ.

Καθόλου τυχαῖο ποὺ κωδικοποιήσαμε οἱ ἄνθρωποι τὴ γαμήλια σχέση σὲ κανόνες Δικαίου. Ἐθιμικοῦ καὶ κρατικοῦ. Ἂν οἱ ἀπαιτήσεις καὶ ὑποχρεώσεις δὲν ἰσορροποῦν, καταφεύγουμε στὸν δικαστή. Ζητᾶμε τὸ δίκιο μας ἀπὸ τὴν κρατικὴ βία. Ἀκόμα καὶ ἡ σωματικὴ σχέση μπορεῖ νὰ ἀπαιτηθεῖ ἀπὸ τὸν σύντροφο μὲ δικαστικὴ ἀπόφαση: Εἶναι τὸ «συζυγικὸ καθῆκον» του. Ὁ νόμος κατοχυρώνει τὴ φυσικὴ ἀπαίτηση, διεκδικεῖ καὶ τὴν ποδηγέτηση τῆς ἐπιθυμίας.

Ὁ ἔρωτας δὲν ἐξασφαλίζεται μὲ τὸν γάμο, ὁ θεσμὸς δὲν ἐγγυᾶται τοὺς ἀναβαθμοὺς τῆς ζωῆς. Ξέρουμε στὴν πράξη ὅτι ἀναρίθμητοι γάμοι ξεκινᾶνε δίχως ἔρωτα, καὶ οἱ ἄνθρωποι τὸ θεωροῦσαν πάντα καὶ τὸ θεωροῦν αὐτονόητο. Ὅσοι πάλι ξεκινᾶνε μὲ τὸ δῶρο τοῦ ἔρωτα, αἰθεροδρομοῦν ἂν πιστεύουν ὅτι ὁ θεσμὸς θὰ ἐξασφαλίσει στὸν ἔρωτά τους μονιμότητα καὶ ἰσοβιότητα. Ὁ τρόπος τῆς ζωῆς ἀποκλείεται νὰ ἐξασφαλιστεῖ μὲ τὸν τρόπο τῆς φύσης.

Ἡ διαστολὴ τοῦ τρόπου τῆς ζωῆς ἀπὸ τὸν τρόπο τῆς φύσης φωτίστηκε ἀποκαλυπτικὰ μὲ τὸν λόγο τῆς χριστιανικῆς ἐμπειρίας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ διαφορὰ τοῦ ἔρωτα ἀπὸ τὸν γάμο βρίσκει μέσα στὴ χριστιανικὴ Παράδοση ἴσως τὴν ἐναργέστερη διασάφηση. Ὑπόδειγμα τοῦ τρόπου τῆς ζωῆς ἡ «κένωση», ἡ ἐρωτικὴ αὐτοπροσφορὰ - ὑπόδειγμα ἔνσαρκο στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ νὰ τὸ ἀκολουθήσει ὁ ἄνθρωπος, πρέπει νὰ διαρρήξει τοὺς δεσμοὺς τῆς ἐξάρτησης ἀπὸ τὸν τρόπο τῆς φύσης: δεσμοὺς συγγένειας, δεσμοὺς ἐξασφάλισης ποὺ προσφέρει τὸ θεσμικὸ πλαίσιο τοῦ γάμου.

Εἲ τις ἔρχεται πρός με, λέει ὁ Χριστός, καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν, οὐ δύναταί μου μαθητὴς εἶναι (Λουκ. 14, 26). Περιθώριο συμβιβασμοῦ μὲ τὴ φυσικὴ θωράκιση, τὴν ψυχολογικὴ κατοχύρωση τοῦ ἀτόμου μέσα στὸ θεσμικὸ πλέγμα τῶν γαμικῶν δεσμῶν, δὲν ὑπάρχει. Εἶναι ἴσως ὁ σκληρότερος λόγος ποὺ εἰπώθηκε ποτὲ γιὰ τὸν γάμο.
http://www.phys.uoa.gr/~nektar/history/tributes/xrhstos_giannaras







"Ασμα Ασμάτων" του Σολομώντα.Μουσική Μάνος Χατζηδάκις .Ερμηνεία Φλέρυ Νταντωνάκη- Δημήτρης Ψαριανός. Από τις ωραιότερες μελοποιήσεις του Χατζηδάκι. "Μεγάλος Ερωτικός"








Απόσπασμα από το " Άσμα Ασμάτων " του Σολομώντος (από το 7ο και 8ο άσμα)
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ερμηνεία: Φλέρυ Νταντωνάκη Δημήτρης Ψαριανός
Δίσκος: Ο Μεγάλος Ερωτικός (1972)






"Ἄραγε, μπορεῖ νὰ ὑπάρξουν δυὸ ἄνθρωποι ποὺ θὰ φυλάξουν τὸ δῶρο τοῦ ἔρωτα μὲ καθημερινὴ ταπεινὴ προσπάθεια νὰ ἀναιρεθεῖ ὁ ἀδυσώπητος τρόπος τῆς φύσης; Εἶναι δυνατὸ νὰ ὑπάρξουν ἐρωτευμένοι δυὸ ἄνθρωποι, ποὺ ζώντας τὴ μέθη τῆς γιορτῆς θὰ συνυπολογίζουν κάθε στιγμὴ τὴν ἀπάτη τῆς φύσης. Ὑπάρχουν ἄραγε περιθώρια νὰ διαρκεῖ τὸ θαῦμα τῆς ἐρωτικῆς ἔκπληξης μὲ καθημερινὴ ἄσκηση αὐταπάρνησης καὶ αὐτοπροσφορᾶς;"



"Βλέμμα καὶ χαμόγελο γυμνῆς ὀμορφιᾶς, κορμὶ ἀναδυόμενο στὴ μέλαινα λαμπράδα τοῦ καλοκαιριοῦ, ἄρωμα καὶ χυμὸς τοῦ ροδάκινου, σμαραγδένια διαφάνεια θαλάσσιου ὁρμίσκου. Μόνη ἡ ἁπτὴ χάρις ἀπαντάει στὰ ἔσχατα ἐρωτήματα. Χάρις - χάρισμα τῆς κλήσης στὸ κάλλος τῆς σχέσης. Ὅ,τι καλεῖ δὲν κλείνεται στὸ νόημα, ἔχει πρόσωπο καὶ ὄνομα. Ἡ κλήση διαβαίνει τὴν ἐπιθυμία, γιὰ νὰ ἐκβάλει στὸν ἀτέρμονα κόλπο τῆς μόνης θετικῆς τρυφερότητας"





Τζιβαέρια μου!
Είμαι στο δρόμο για τη ροή..
Σας περιμένω..

10 σχόλια:

mareld είπε...

Δεν ειν’ πνοή στον ουρανό,
στη θάλασσα, φυσώντας
ούτε όσο κάνει στον ανθό
η μέλισσα περνώντας,
όμως κοντά στην κορασιά,
που μ’ έσφιξε κ’ εχάρη,
εσειότουν τ’ ολοστρόγγυλο
και λαγαρό φεγγάρι
και ξετυλίζει ογλήγορα
κάτι που εκείθε βγαίνει,
κι’ ομπρός μου ιδού που βρέθηκε
μία φεγγαροντυμένη.
Έτρεμε το δροσάτο φως
στη θεϊκιά θωριά της,
στα μάτια της τα ολόμαυρα
και στα χρυσά μαλλιά της.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ, Ο ΚΡΗΤΙΚΟΣ

mareld είπε...

Αγαπημένα μου Τζιβαέρια!

Αυτή η ανάρτηση είναι η τελευταία στο μπουγαρίνι.
Την άφησα για το Νοέμβρη που είναι ο μήνας για μένα όχι ο "γλυκός".
Στο τζιβαέρι και στο γλυκοχαράζει οι τελευταίες αναρτήσεις είναι συμβολικές.
Πιθανόν να συνεχίσω με τη Ροή..
Τη δροσοσταλίδα την αφήνω τώρα που οι δροσοσταλίδες παγώνουν..
Όπως θα έχετε καταλάβει είμαι του Έρωτα και του Θανάτου..
όσο ζω είμαι και θα είμαι στην αγκαλιά του Έρωτα..

Σας φιλώ!

55fm είπε...

Βρε ψυχάρα θεόρατη και ευλογημένη,με κατασυγκίνησες!
Του έρωτα κι εγώ!
Αυτόν μόνο προσκύνησα,αυτός με αρρώστησε αυτός με γιάτρεψε,αυτός με πέθανε,αυτός με ανάστησε!
Αγαπημένη μου,είμαι μαζί σου...
Όμως κράτα, έστω ένα μπλογκοπαράθυρο για να αρμενίζει η ψυχή μας!
Φιλιά πολλά και αγκαλιές!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Του Έρωτα και του Θανάτου!
Δεν υπάρχει μέση οδός.
..μιά στον αφρό
μια στον βυθό...
σ' ακολουθώ...
Στους κήπους...
νοερούς
και πραγματικούς!
Φιλιά πολλά

ΥΣ. δεν λέω πως θα μου λείψουν οι αναρτήσεις από δροσοσταλίδα και μπουγαρίνι, γιατί αν πω να τις μελετήσω όλες όσες έχεις ήδη, δεν μου φτάνουν δυό ζωές.
!!!Πώς τα κατάφερνες;;;

Unknown είπε...

ποιο στιχο να διαλεξω καλη μου μαρελντ ...


"Φίλα με, φίλα με, μ' όλα τα φιλιά που έχεις στο στόμα"

το διαβασα ακουγοντας το jeremiah των starsailor και ελιωσα ....

μου έχει λείψει τοσο πολύ αυτή η μαγεία του έρωτα ...

σε ευχαριστω που με επαναφερεις στον κοσμο που εχω αναγκη να παραμενω ....

Άστρια είπε...

Ξεχωριστή μου mareld,

Μη μας το κάνεις αυτό!!!!!!!!

Δεν μπορώ χωρίς την δροσοσταλίδα!!!!

Και ενώ ήρθα συγκινημένη από την ανάρτηση να στο πω, για τα τόσα όμορφα που διάλεξες και έγραψες, για το "άσμα ασμάτων" το πιο ερωτικό από όσα έχουν γραφτεί όπως έχουν πει, διαβάζω στα σχόλια για αποχαιρετισμούς...

Ας είναι μία προσωρινή διακοπή να ξεκουραστείς και να ξανάρθεις. Αυτό όλοι νοιώθουμε την ανάγκη να το κάνουμε κατά καιρούς. Όχι όμως τελικές αποφάσεις, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, καλή μου φίλη:))))Πολλοί που το σκέφτηκαν άλλαξαν γνώμη.

Κι εγώ πού θ' αφήνω φιλιά καληνύχτας, αν δεν έχω δίπλα τραγούδια και ποίηση ;;;;;

Σε περιμένουμε εδώ να ξανανοίξεις παράθυρο, αύριο μεθαύριο, όποτε το ξαναθελήσεις! Θα περνάω να βλέπω.

Αστερόσκονη σήμερα σου στέλνω στα όνειρά σου με φιλιά γλυκειάς καληνύχτας!!!

demeter είπε...

ΕΡΩΤΑΣ ας είναι όλη η ζωή μας,
χάδι να δώσουμε στην ψυχή μας και Αγάπη στον Εαυτό μας.
Για ναρθει το άλλο μας μισό χρειάζεται να στρώσουμε λίγα ρόδα, έτσι απλά...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Aγαπημένη μου...

Του Ερωτα και του Θανάτου...

Ολα είσαι τελικά...

Είμαι μαζί,σε όλες σου τις επιλογές αφού με σύνεση και σοφία αλλά και ένα μοναδικό ένστικτο αυτοσυντήρησης τις αποφασίζεις.
Ολες σου οι αποφάσεις είναι βαθιάς και ουσιαστικής ζωής.

Και επειδή σε αγαπάω...ξέρεις πόσο και πώς...
δεν μπορώ αυτή τη στιγμή των αλλαγών σου να μην χαίρομαι,να μην είμαι κοντά σου.
Δεν μπορώ όμως να σου κρύψω πώς θα μου λείψει τουλάχιστον η Δροσοσταλίδα.
Αλλά θα βρίσκω τα τραγούδια σου στη Ροή και όχι μόνο.
Οταν την άνοιξες,στο'χα πει τότε,φύσηξε καινούριο αεράκι.

Χαίρομαι...χαίρομαι για σένα.
Σου αξίζουν τα καλύτερα.
Μας περιμένουν τα καλύτερα...

Unknown είπε...

Αγαπημένη μου!

Και τώρα πάρε το καμινέτο -εκείνο που ξέρεις να μας τσουρουφλίζει- και βάλε φωτιά σε ό,τι σε στενοχωρεί, σε ό,τι σε ενοχλεί, σε ό,τι αρνητικό σε πιλατεύει!

Θα μου λείψουν οι αναρτήσεις αλλά όχι εσύ. Εσένα σε κουβαλάμε μέσα μας ούτως ή άλλως, όσοι σε ξέρουμε.

Σε φιλώ γλυκά!

Αστοριανή είπε...

Μαρέλντ μου,
Τί ομορφιά!
Να κοιτάς και να χάνεσαι, να ταξιδεύεις στο επίτευγμα των ζωγράφων και να νοσταλγείς...
Να είσαι πάντα καλά, φίλη μου,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ