Όλα σε θυμίζουν
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ’ εμένα
νά ’ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
Όλα σε θυμίζουν,
κι οι πιο καλοί μας φίλοι.
Άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.
Μόνη μου διαβάζω το γράμμα που ’χες στείλει
πριν να φιληθούμε πρώτη μας φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
Todo recuerda a ti
Todo recuerda a ti,
Cosas simples y favoritas,
Cosas tuyas, de cada día
Como si las esperase también conmigo
Para que vengas, aunque amanezca por última vez.
Todo nuestro amor llena la habitación
Como una canción que cantábamos los dos
Caras y palabras y el sueño que cruje.
Cuando amanezca, ¿qué será verdad?
Todo recuerda a ti,
Cosas simples y favoritas,
Cosas tuyas, de cada día.
Todo recuerda a ti,
Nuestros mejores amigos también.
Otro en la taberna, otro en el cine.
Leo sola la carta que habías enviado
Antes de que nos besemos por primera vez.
Todo nuestro amor llena la habitación
Como una canción que cantábamos los dos
Caras y palabras y el sueño que cruje.
Como si amaneciese, ¿qué será verdad?
Todo recuerda a ti,
Cosas simples y favoritas,
Cosas tuyas, de cada día.
Νιώσε με
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Ρασούλης
Άλλες ερμηνείες:
Μανώλης Λιδάκης
Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα
τριγύρω οι άνθρωποι αν μ’ αγαπούνε
για ό,τι φαίνομαι ή αν αληθινά
για ό,τι είμαι εγώ, κοντά μου ζούνε.
Κι όμως να που δεν ξέρω
ποιος εγώ, κι υποφέρω
νιώσε με, σώσε με
κι ό,τι θες σ’ το προσφέρω.
Είναι στιγμές σιωπής που αναλογίστηκα
τους όρκους που ’δωσα, γλυκιά μου, εσένα
και με τα λόγια μου για μένα πείστηκα
τώρα δεν έχω πια φόβο κανένα.
Κι όμως να που δεν ξέρω...
Πολλοί ορκίστηκαν πως μ’ αγαπήσανε
γιατί κατάλαβαν ποιος είμαι τάχα
και σαν τους πίστεψα μ’ εγκαταλείψανε,
ανάγκη μ’ είχανε, αυτό μονάχα.
Άιντε μάτια μου γλυκά
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γλυκερία
Έλεγες μες στο σκοτάδι
πως θ’ αλλάξεις ταχτική.
Ύστερα απ’ όσα γίναν
άσε νά ’ρθει η αυγή.
Ήρθε η αυγή, ξημέρωσε,
κοντεύει μεσημέρι,
κι απ’ όλα τα νυχτερινά
ούτε μισό χαμπέρι.
Άιντε μάτια μου γλυκά
πριν να είναι πια αργά.
Ο καιρός σε προσπερνάει
κι όλο στα παλιά σε πάει.
Έλεγες το μεσημέρι
ότι θα συμμορφωθείς,
μ’ άλλο τρόπο, πιο ωραίο
πως θα συμπεριφερθείς.
Ήρθε αυγή, απόγευμα,
κοντεύει να νυχτώσει,
κι αν όσα γίναν θα γινούν
κανείς δεν θα σε σώσει.
Άιντε μάτια μου γλυκά
πριν να είναι πια αργά.
Ο καιρός σε προσπερνάει
κι όλο στα παλιά σε πάει.
Αν πεθάνει μια αγάπη
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Τώρα τι κλαις
τι άλλο θες
το μάθαμε κι οι δυο μας
ψάξε και βρες
σκύψε και δες
πια δύναμη μας χώρισε
εσύ λοιπόν δε φταις
η ίδια που μας γνώρισε
τώρα τι κλαις
Αν πεθάνει μια αγάπη
δεν πεθαίνει κι η ζωή
ό,τι πέρασε περνάει
μα μπορεί ν’ αναστηθεί
το γιατί μη με ρωτήσεις
το ’χω νιώσει όταν πονώ
σαν θα γίνεσαι ένας ξένος
πιο βαθιά να σ’ αγαπώ
έλα μην κλαις
Ό,τι κι αν λες
λέξεις νεκρές
στου χωρισμού την ώρα
χίλιες οχιές
οι ενοχές
οι δυο μας βοηθήσαμε
και φταίω όσο φταις
να σβήσει ό,τι ζήσαμε
ό,τι κι αν λες
Si muere un amor
Ahora qué lloras
Qué más querés
Lo aprendimos los dos
Busca y encuentra
Agachate y mira
Una fuerza nos separó,
Vos no tenés la culpa al final,
Fue la misma que nos unió.
Ahora que lloras
Si muere un amor
No termina la vida
Lo que sucede, pasa
Pero puede renacer
El por qué no me preguntes
Lo he conocido cuando sufrí
Mientras te vuelves un extraño,
Te amo más profundamente
Vení, no llores
Cualquier cosa que digas
Son palabras muertas
A la hora de la separación
Mil víboras
Los culpables
Los dos ayudamos por igual
Soy tan culpable como vos
En apagar lo que vivimos
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Λιζέτα Καλημέρη, Μανώλης Ρασούλης,
Παντελής Θεοχαρίδης
Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.
Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή
τ' όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".
Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία
στους δρόμους σκεφτικός
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.
Αχ Ελλάδα
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Άλλες ερμηνείες:
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά
και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά
εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
σάμπως φταις κι εσύ καημένη
και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά
Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω
Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι
Η πιο γλυκιά πατρίδα
είναι η καρδιά
Οδυσσέα γύρνα κοντά μου
που τ' άγια χώματα της
πόνος και χαρά
Κάθε ένας είναι ένας
που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας
που σας σεργιανά
Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω
Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι
Να ΄μαστε πάλι εδώ Αντρέα
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης Μουσική: Ανδρέας Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Ανδρέας Μικρούτσικος
Άλλες ερμηνείες: Μανώλης Ρασούλης
"Να 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα, οι δρόμοι τρέχουν χιαστί
σημείο χ και μεις παρέα και ας φύγαν χίλιοι δυο καιροί
Μένω κατάπληκτος Μανώλη, δεν ξέρω αλήθεια τι να πω
Πώς γίνεται ο καθένας όλοι και όλοι πώς γίνονται εγώ
Σαν μια Ιθάκη είναι το τώρα, που όλο γυρίζω να τη βρω
και με των Δαναών τα δώρα, γελώ τον δόλιο μου εαυτό
Αμάν βαριά φιλοσοφία, ας πουμε κατι πιο απλό
καλές οι Η.Π.Α. και η Ρωσία, μα έχω το δράμα μου και γώ
Μια από τις σχέσεις που δε ξέρεις, μου φώναξε ένα πρωινό
κάνεις εσύ αυτό που θέλεις, γι' αυτό βαθιά και σε μισώ
Και γω δεν είμαι με τη Μαίρη κι όμως μαζί της έχω γιο
με σεργιανά σ' άγνωστα μέρη χάνομαι, βρίσκομαι και ζω
Ελπίδες μέσα στη φορμόλη και πολλαπλάσιοι οι καιροί
άλλαξε τόσο αυτή η πόλη, μα 'μεινε ίδιο κατιτί
Το πρώτο πρώτο μας τραγούδι, αυτο θαρρώ πως θες να πεις
Κάλλιο στο χώμα το λουλούδι παρά σε βάζο περιωπής
Περνούν γερνούν τα γεγονότα, μα είναι καλό που 'μαστε εδώ
Φαντάσου φτάνει και μια νότα κι αλλάζεις όλο το σκοπό
Νομίζω έτσι και η ζωή μας σαν όπως λεν τα πάντα ρει
Στη θαλασσά η εκβολή μας και όμως γυρνάμε στην πηγή
Ναι το ποτάμι δε στερεύει καθάριο τρέχει το νερό
ενώνει δεν μεταναστεύει πηγή και γη με ωκεανό
Κάλλιο που όσο και να κλαίει ο κάθε που θα νοσταλγεί
η ζήση δε γυρνάει replay κι οι δρόμοι τρέχουν χιαστί "
Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου
Φίλιππος Νικολάου
Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια
τους πάτησε το τρένο,
με μάγκικο σαλπάρανε
με ναργιλέ σβησμένο.
Μεγάλωσε ο μπαγλαμάς
κι έγινε σαν βαπόρι,
παλιοί καημοί στ’ αμπάρι του
στο πουθενά η πλώρη.
Σε λαϊκή στεκότανε
ο Χάρος και πουλιότανε,
και μια γριά, καλή γριά
του αγοράζει δυο κιλά.
Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια...
Ήρθανε δύσκολοι καιροί
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Ρασούλης
Ήρθανε δύσκολοι καιροί
κακό του κεφαλιού τους
ούτε μου καίγεται καρφί
χαμένοι από δικού τους
Να πω πως τους περίμενα
θα 'τανε πάλι λίγο
δεν κούνησα ούτε βλέφαρο
"όχι" να πω, να φύγω
Τίποτα να μη μου δίνουν
εγώ δίνομαι
κι όταν όλοι με προδίνουν
δεν προδίνομαι
Κι ας έχω κάνει φίλο τον χαμό
εγώ του Χάρου θα του κάτσω στο λαιμό
Ήρθανε δύσκολοι καιροί
με γεια τους με χαρά τους
εμένα θα βρουν νικητή
κι αυτοί και τα παιδιά τους
Να πω πως τους περίμενα
θα 'τανε πάλι λίγο
δεν κούνησα ούτε βλέφαρο
"όχι" να πω, να φύγω
Τίποτα να μη μου δίνουν
εγώ δίνομαι
κι όταν όλοι με προδίνουν
δεν προδίνομαι
Κι ας έχω κάνει φίλο τον χαμό
εγώ του Χάρου θα του κάτσω στο λαιμό
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Ρασούλης
Άλλες ερμηνείες:
Νίκος Παπάζογλου
Αχαιοί
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Κρύβομαι για να γλιτώσω,
απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
σ' αυτήν την άδεια πόλη
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Θάβομαι για να μεστώσω
μες του Διογένη το πιθάρι
Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις
Εδώ στη γιορτή του πόνου
Ντύνομαι να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα 'γω θα αναστηθώ
En la grieta del tiempo
Aquí en la grieta del tiempo
me oculto para librarme
del puñal de Herodes.
Medio fundido en tu Hiroshima
vinagre y bilis de algunos ancestros
en esta ciudad vacía.
Aquí en la grieta del tiempo
me entierro para madurar
en el tonel de Diógenes.
En el octavo mes está mi esperanza,
el niño casi camina alrededor
mientras tú duermes
Aquí en la fiesta del dolor
para no tener frío me pongo
la sonrisa de Ulianov.
Sandalias de Cristo llevo en mis pies
Pretores, un montón de rocas a mi alrededor
pero yo resucitaré
Γεια σου κυρ' εισαγγελέα
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος
Πέτρος Βαγιόπουλος & Οπισθοδρομικοί
& Μπάμπης Τσέρτος & Αντώνης Καφετζόπουλος
( Κουαρτέτο )
Γεια σου κυρ’ εισαγγελέα
με την Τζένη την ωραία.
Στη δική σου αμαρτία
είμαστε όλοι απαρτία.
Ξάφνου εσείσθηκ’ η αυλαία
φέραν τον εισαγγελέα
και τον κάτσαν στο σκαμνί.
Μες στο πάθος και την τρέλα
μια παράξενη κοπέλλα
του ‘χει αλλάξει τη ζωή.
Γεια σου κυρ εισαγγελέα
με την Τζένη την ωραία.
Στον κυκλώνα είσαι σώος
και στο κάτεργο αθώος.
Γεια σου κυρ’ εισαγγελέα
με την Τζένη την ωραία.
Στη δική σου αμαρτία
είμαστε όλοι απαρτία.
Πάθαν πλάκα όλοι κι όλοι
με το ρίσκο του μαργιόλη
δεν είχε ματαγενεί.
Ήτανε αυτή του δρόμου
και αυτός ήταν του νόμου
μα είχε απ’ το Θεό γραφτεί
Γεια σου κυρ εισαγγελέα
με την Τζένη την ωραία.
Στον κυκλώνα είσαι σώος
και στο κάτεργο αθώος.
Γεια σου κυρ εισαγγελέα
με την Τζένη την ωραία
Στη δική σου αμαρτία
είμαστε όλοι απαρτία
Ζήλεια μου
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα
κι ο Θεός ο ίδιος δε με σταματά
Έλειψες μιαν ώρα κι έχει πέσει τώρα
έκλειψη ηλίου και μια σκοτεινιά
Όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα
κι ο Θεός ο ίδιος δε με σταματά
Ζήλεια μου, ζήλεια μου
με σένα η καρδιά μου είναι ζωντανή
μίλα μου, μίλα μου
μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει
ζήλεια μου, ζήλεια μου
σαν την αγάπη είσαι τόσο δυνατή
μίλα μου, μίλα μου
μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει
Ψέματα σου λέω
και κρυφά σου κλαίω
από αγάπη ζήλεια και εγωισμό
κι όταν είμαι ψεύτρα
κι άλλο τόσο φταίχτρα
πάλι από την ζήλεια θα υποκριθώ
ψέματα σου λέω
και κρυφά σου κλαίω
από αγάπη ζήλεια και εγωισμό
Λεμόνι στην πορτοκαλιά
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Λεμόνι στην πορτοκαλιά, μωρό μου
είμαι στην αγκαλιά σου
σε μένα δίνεις τα φιλιά, μικρό μου
μα σ' άλλον την καρδιά σου
Φυσάει βοριάς απ' το νοτιά
κι όλα τα παίρνει πέρα
αγάπες, όνειρα, φιλιά, γλυκό μου
και σκοτεινιάζει η μέρα
Άλλο θα πει Χαλκιδική, μωρό μου
κι άλλο θα πει Χαλκίδα
αλλού μου έλεγες πως πας, γλυκό μου
μα εγώ αλλού σε είδα
Φυσάει βοριάς απ' το νοτιά
κι όλα τα παίρνει πέρα
αγάπες, όνειρα, φιλιά, γλυκό μου
και σκοτεινιάζει η μέρα
Καράβια εμείς δε θέλουμε γλυκό μου
για τα νησιά να πάμε
πάνω στο ήσυχο νερό, μικρό μου
όμορφα περπατάμε
Φυσάει βοριάς απ' το νοτιά
κι όλα τα παίρνει πέρα
αγάπες, όνειρα, φιλιά, γλυκό μου
και σκοτεινιάζει η μέρα
Ένα ούζο γα τον Νίκο Καρούζο
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Χρήστος Νικολόπουλος & Μανώλης Ρασούλης ( Ντουέτο )
Ο Ομάρ Καγιάμ μεθυσμένος κι απόψε
στην ακτή του Ναυπλίου περπατάει αργά
Και συ επιτάχυνε, δρόμο κόψε
μήπως και τον προλάβουμε στα στενά
Ένα ούζο στο Νίκο Καρούζο
λέω στη μπαρ-γούμαν, να φέρει
στη ράμπα των Εξαρχείων και πάλι,
να δούμε η νύχτα τι θα μας καταφέρει.
(Απαγγελία από τον Μανώλη Ρασούση)
[Σα ν' αγαλμάτισε ξαφνικά η θωριά του
ορειχάλκινο βλέμμα στραμμένο, προς που;
Σπάνια πια παραπονιέται η σκιά του
μα η ρίμα του ροβολάει πάντα, παντού
Κι αντί να ρίχνεις λάδι στη φωτιά
ρίξε μια ζεϊμπεκιά, ρίξε μια ζεϊμπεκιά]
Ένα ούζο στο Νίκο Καρούζο
λέω στη μπαρ-γούμαν, να φέρει
στη ράμπα των Εξαρχείων και πάλι,
να δούμε η νύχτα τι θα μας καταφέρει.
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ’ εμένα
νά ’ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
Όλα σε θυμίζουν,
κι οι πιο καλοί μας φίλοι.
Άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.
Μόνη μου διαβάζω το γράμμα που ’χες στείλει
πριν να φιληθούμε πρώτη μας φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
Todo recuerda a ti
Todo recuerda a ti,
Cosas simples y favoritas,
Cosas tuyas, de cada día
Como si las esperase también conmigo
Para que vengas, aunque amanezca por última vez.
Todo nuestro amor llena la habitación
Como una canción que cantábamos los dos
Caras y palabras y el sueño que cruje.
Cuando amanezca, ¿qué será verdad?
Todo recuerda a ti,
Cosas simples y favoritas,
Cosas tuyas, de cada día.
Todo recuerda a ti,
Nuestros mejores amigos también.
Otro en la taberna, otro en el cine.
Leo sola la carta que habías enviado
Antes de que nos besemos por primera vez.
Todo nuestro amor llena la habitación
Como una canción que cantábamos los dos
Caras y palabras y el sueño que cruje.
Como si amaneciese, ¿qué será verdad?
Todo recuerda a ti,
Cosas simples y favoritas,
Cosas tuyas, de cada día.
Νιώσε με
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Ρασούλης
Άλλες ερμηνείες:
Μανώλης Λιδάκης
Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα
τριγύρω οι άνθρωποι αν μ’ αγαπούνε
για ό,τι φαίνομαι ή αν αληθινά
για ό,τι είμαι εγώ, κοντά μου ζούνε.
Κι όμως να που δεν ξέρω
ποιος εγώ, κι υποφέρω
νιώσε με, σώσε με
κι ό,τι θες σ’ το προσφέρω.
Είναι στιγμές σιωπής που αναλογίστηκα
τους όρκους που ’δωσα, γλυκιά μου, εσένα
και με τα λόγια μου για μένα πείστηκα
τώρα δεν έχω πια φόβο κανένα.
Κι όμως να που δεν ξέρω...
Πολλοί ορκίστηκαν πως μ’ αγαπήσανε
γιατί κατάλαβαν ποιος είμαι τάχα
και σαν τους πίστεψα μ’ εγκαταλείψανε,
ανάγκη μ’ είχανε, αυτό μονάχα.
Άιντε μάτια μου γλυκά
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γλυκερία
Έλεγες μες στο σκοτάδι
πως θ’ αλλάξεις ταχτική.
Ύστερα απ’ όσα γίναν
άσε νά ’ρθει η αυγή.
Ήρθε η αυγή, ξημέρωσε,
κοντεύει μεσημέρι,
κι απ’ όλα τα νυχτερινά
ούτε μισό χαμπέρι.
Άιντε μάτια μου γλυκά
πριν να είναι πια αργά.
Ο καιρός σε προσπερνάει
κι όλο στα παλιά σε πάει.
Έλεγες το μεσημέρι
ότι θα συμμορφωθείς,
μ’ άλλο τρόπο, πιο ωραίο
πως θα συμπεριφερθείς.
Ήρθε αυγή, απόγευμα,
κοντεύει να νυχτώσει,
κι αν όσα γίναν θα γινούν
κανείς δεν θα σε σώσει.
Άιντε μάτια μου γλυκά
πριν να είναι πια αργά.
Ο καιρός σε προσπερνάει
κι όλο στα παλιά σε πάει.
Αν πεθάνει μια αγάπη
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Τώρα τι κλαις
τι άλλο θες
το μάθαμε κι οι δυο μας
ψάξε και βρες
σκύψε και δες
πια δύναμη μας χώρισε
εσύ λοιπόν δε φταις
η ίδια που μας γνώρισε
τώρα τι κλαις
Αν πεθάνει μια αγάπη
δεν πεθαίνει κι η ζωή
ό,τι πέρασε περνάει
μα μπορεί ν’ αναστηθεί
το γιατί μη με ρωτήσεις
το ’χω νιώσει όταν πονώ
σαν θα γίνεσαι ένας ξένος
πιο βαθιά να σ’ αγαπώ
έλα μην κλαις
Ό,τι κι αν λες
λέξεις νεκρές
στου χωρισμού την ώρα
χίλιες οχιές
οι ενοχές
οι δυο μας βοηθήσαμε
και φταίω όσο φταις
να σβήσει ό,τι ζήσαμε
ό,τι κι αν λες
Si muere un amor
Ahora qué lloras
Qué más querés
Lo aprendimos los dos
Busca y encuentra
Agachate y mira
Una fuerza nos separó,
Vos no tenés la culpa al final,
Fue la misma que nos unió.
Ahora que lloras
Si muere un amor
No termina la vida
Lo que sucede, pasa
Pero puede renacer
El por qué no me preguntes
Lo he conocido cuando sufrí
Mientras te vuelves un extraño,
Te amo más profundamente
Vení, no llores
Cualquier cosa que digas
Son palabras muertas
A la hora de la separación
Mil víboras
Los culpables
Los dos ayudamos por igual
Soy tan culpable como vos
En apagar lo que vivimos
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Λιζέτα Καλημέρη, Μανώλης Ρασούλης,
Παντελής Θεοχαρίδης
Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.
Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή
τ' όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".
Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία
στους δρόμους σκεφτικός
μα χθες μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.
Αχ Ελλάδα
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Άλλες ερμηνείες:
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά
και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά
εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
σάμπως φταις κι εσύ καημένη
και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά
Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω
Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι
Η πιο γλυκιά πατρίδα
είναι η καρδιά
Οδυσσέα γύρνα κοντά μου
που τ' άγια χώματα της
πόνος και χαρά
Κάθε ένας είναι ένας
που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας
που σας σεργιανά
Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω
Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι
Να ΄μαστε πάλι εδώ Αντρέα
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης Μουσική: Ανδρέας Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Ανδρέας Μικρούτσικος
Άλλες ερμηνείες: Μανώλης Ρασούλης
"Να 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα, οι δρόμοι τρέχουν χιαστί
σημείο χ και μεις παρέα και ας φύγαν χίλιοι δυο καιροί
Μένω κατάπληκτος Μανώλη, δεν ξέρω αλήθεια τι να πω
Πώς γίνεται ο καθένας όλοι και όλοι πώς γίνονται εγώ
Σαν μια Ιθάκη είναι το τώρα, που όλο γυρίζω να τη βρω
και με των Δαναών τα δώρα, γελώ τον δόλιο μου εαυτό
Αμάν βαριά φιλοσοφία, ας πουμε κατι πιο απλό
καλές οι Η.Π.Α. και η Ρωσία, μα έχω το δράμα μου και γώ
Μια από τις σχέσεις που δε ξέρεις, μου φώναξε ένα πρωινό
κάνεις εσύ αυτό που θέλεις, γι' αυτό βαθιά και σε μισώ
Και γω δεν είμαι με τη Μαίρη κι όμως μαζί της έχω γιο
με σεργιανά σ' άγνωστα μέρη χάνομαι, βρίσκομαι και ζω
Ελπίδες μέσα στη φορμόλη και πολλαπλάσιοι οι καιροί
άλλαξε τόσο αυτή η πόλη, μα 'μεινε ίδιο κατιτί
Το πρώτο πρώτο μας τραγούδι, αυτο θαρρώ πως θες να πεις
Κάλλιο στο χώμα το λουλούδι παρά σε βάζο περιωπής
Περνούν γερνούν τα γεγονότα, μα είναι καλό που 'μαστε εδώ
Φαντάσου φτάνει και μια νότα κι αλλάζεις όλο το σκοπό
Νομίζω έτσι και η ζωή μας σαν όπως λεν τα πάντα ρει
Στη θαλασσά η εκβολή μας και όμως γυρνάμε στην πηγή
Ναι το ποτάμι δε στερεύει καθάριο τρέχει το νερό
ενώνει δεν μεταναστεύει πηγή και γη με ωκεανό
Κάλλιο που όσο και να κλαίει ο κάθε που θα νοσταλγεί
η ζήση δε γυρνάει replay κι οι δρόμοι τρέχουν χιαστί "
Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Άλλες ερμηνείες:
Χαρούλα Αλεξίου
Φίλιππος Νικολάου
Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια
τους πάτησε το τρένο,
με μάγκικο σαλπάρανε
με ναργιλέ σβησμένο.
Μεγάλωσε ο μπαγλαμάς
κι έγινε σαν βαπόρι,
παλιοί καημοί στ’ αμπάρι του
στο πουθενά η πλώρη.
Σε λαϊκή στεκότανε
ο Χάρος και πουλιότανε,
και μια γριά, καλή γριά
του αγοράζει δυο κιλά.
Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια...
Ήρθανε δύσκολοι καιροί
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Ρασούλης
Ήρθανε δύσκολοι καιροί
κακό του κεφαλιού τους
ούτε μου καίγεται καρφί
χαμένοι από δικού τους
Να πω πως τους περίμενα
θα 'τανε πάλι λίγο
δεν κούνησα ούτε βλέφαρο
"όχι" να πω, να φύγω
Τίποτα να μη μου δίνουν
εγώ δίνομαι
κι όταν όλοι με προδίνουν
δεν προδίνομαι
Κι ας έχω κάνει φίλο τον χαμό
εγώ του Χάρου θα του κάτσω στο λαιμό
Ήρθανε δύσκολοι καιροί
με γεια τους με χαρά τους
εμένα θα βρουν νικητή
κι αυτοί και τα παιδιά τους
Να πω πως τους περίμενα
θα 'τανε πάλι λίγο
δεν κούνησα ούτε βλέφαρο
"όχι" να πω, να φύγω
Τίποτα να μη μου δίνουν
εγώ δίνομαι
κι όταν όλοι με προδίνουν
δεν προδίνομαι
Κι ας έχω κάνει φίλο τον χαμό
εγώ του Χάρου θα του κάτσω στο λαιμό
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Ρασούλης
Άλλες ερμηνείες:
Νίκος Παπάζογλου
Αχαιοί
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Κρύβομαι για να γλιτώσω,
απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
σ' αυτήν την άδεια πόλη
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Θάβομαι για να μεστώσω
μες του Διογένη το πιθάρι
Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις
Εδώ στη γιορτή του πόνου
Ντύνομαι να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα 'γω θα αναστηθώ
En la grieta del tiempo
Aquí en la grieta del tiempo
me oculto para librarme
del puñal de Herodes.
Medio fundido en tu Hiroshima
vinagre y bilis de algunos ancestros
en esta ciudad vacía.
Aquí en la grieta del tiempo
me entierro para madurar
en el tonel de Diógenes.
En el octavo mes está mi esperanza,
el niño casi camina alrededor
mientras tú duermes
Aquí en la fiesta del dolor
para no tener frío me pongo
la sonrisa de Ulianov.
Sandalias de Cristo llevo en mis pies
Pretores, un montón de rocas a mi alrededor
pero yo resucitaré
Γεια σου κυρ' εισαγγελέα
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος
Πέτρος Βαγιόπουλος & Οπισθοδρομικοί
& Μπάμπης Τσέρτος & Αντώνης Καφετζόπουλος
( Κουαρτέτο )
Γεια σου κυρ’ εισαγγελέα
με την Τζένη την ωραία.
Στη δική σου αμαρτία
είμαστε όλοι απαρτία.
Ξάφνου εσείσθηκ’ η αυλαία
φέραν τον εισαγγελέα
και τον κάτσαν στο σκαμνί.
Μες στο πάθος και την τρέλα
μια παράξενη κοπέλλα
του ‘χει αλλάξει τη ζωή.
Γεια σου κυρ εισαγγελέα
με την Τζένη την ωραία.
Στον κυκλώνα είσαι σώος
και στο κάτεργο αθώος.
Γεια σου κυρ’ εισαγγελέα
με την Τζένη την ωραία.
Στη δική σου αμαρτία
είμαστε όλοι απαρτία.
Πάθαν πλάκα όλοι κι όλοι
με το ρίσκο του μαργιόλη
δεν είχε ματαγενεί.
Ήτανε αυτή του δρόμου
και αυτός ήταν του νόμου
μα είχε απ’ το Θεό γραφτεί
Γεια σου κυρ εισαγγελέα
με την Τζένη την ωραία.
Στον κυκλώνα είσαι σώος
και στο κάτεργο αθώος.
Γεια σου κυρ εισαγγελέα
με την Τζένη την ωραία
Στη δική σου αμαρτία
είμαστε όλοι απαρτία
Ζήλεια μου
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα
κι ο Θεός ο ίδιος δε με σταματά
Έλειψες μιαν ώρα κι έχει πέσει τώρα
έκλειψη ηλίου και μια σκοτεινιά
Όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα
κι ο Θεός ο ίδιος δε με σταματά
Ζήλεια μου, ζήλεια μου
με σένα η καρδιά μου είναι ζωντανή
μίλα μου, μίλα μου
μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει
ζήλεια μου, ζήλεια μου
σαν την αγάπη είσαι τόσο δυνατή
μίλα μου, μίλα μου
μα φύγε όταν έρθει εκείνος να με βρει
Ψέματα σου λέω
και κρυφά σου κλαίω
από αγάπη ζήλεια και εγωισμό
κι όταν είμαι ψεύτρα
κι άλλο τόσο φταίχτρα
πάλι από την ζήλεια θα υποκριθώ
ψέματα σου λέω
και κρυφά σου κλαίω
από αγάπη ζήλεια και εγωισμό
Λεμόνι στην πορτοκαλιά
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου
Λεμόνι στην πορτοκαλιά, μωρό μου
είμαι στην αγκαλιά σου
σε μένα δίνεις τα φιλιά, μικρό μου
μα σ' άλλον την καρδιά σου
Φυσάει βοριάς απ' το νοτιά
κι όλα τα παίρνει πέρα
αγάπες, όνειρα, φιλιά, γλυκό μου
και σκοτεινιάζει η μέρα
Άλλο θα πει Χαλκιδική, μωρό μου
κι άλλο θα πει Χαλκίδα
αλλού μου έλεγες πως πας, γλυκό μου
μα εγώ αλλού σε είδα
Φυσάει βοριάς απ' το νοτιά
κι όλα τα παίρνει πέρα
αγάπες, όνειρα, φιλιά, γλυκό μου
και σκοτεινιάζει η μέρα
Καράβια εμείς δε θέλουμε γλυκό μου
για τα νησιά να πάμε
πάνω στο ήσυχο νερό, μικρό μου
όμορφα περπατάμε
Φυσάει βοριάς απ' το νοτιά
κι όλα τα παίρνει πέρα
αγάπες, όνειρα, φιλιά, γλυκό μου
και σκοτεινιάζει η μέρα
Ένα ούζο γα τον Νίκο Καρούζο
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Χρήστος Νικολόπουλος & Μανώλης Ρασούλης ( Ντουέτο )
Ο Ομάρ Καγιάμ μεθυσμένος κι απόψε
στην ακτή του Ναυπλίου περπατάει αργά
Και συ επιτάχυνε, δρόμο κόψε
μήπως και τον προλάβουμε στα στενά
Ένα ούζο στο Νίκο Καρούζο
λέω στη μπαρ-γούμαν, να φέρει
στη ράμπα των Εξαρχείων και πάλι,
να δούμε η νύχτα τι θα μας καταφέρει.
(Απαγγελία από τον Μανώλη Ρασούση)
[Σα ν' αγαλμάτισε ξαφνικά η θωριά του
ορειχάλκινο βλέμμα στραμμένο, προς που;
Σπάνια πια παραπονιέται η σκιά του
μα η ρίμα του ροβολάει πάντα, παντού
Κι αντί να ρίχνεις λάδι στη φωτιά
ρίξε μια ζεϊμπεκιά, ρίξε μια ζεϊμπεκιά]
Ένα ούζο στο Νίκο Καρούζο
λέω στη μπαρ-γούμαν, να φέρει
στη ράμπα των Εξαρχείων και πάλι,
να δούμε η νύχτα τι θα μας καταφέρει.
Ο Μάνος Λοΐζος πάντα το είχε καημό να μελοποιήσει και να εκδώσει σε δίσκο τα "Γράμματα στην αγαπημένη" σε ποίηση του τούρκου ποιητή Nazim Hikmet και σε μετάφραση του Γιάννη Ρίτσου. Ο θάνατός του όμως το 1982 τον πρόλαβε και η επιθυμία του δεν πραγματοποιήθηκε όσο ήταν εν ζωή. Ένα χρόνο όμως αργότερα ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, επιστήθιος φίλος του, βρήκε ανέκδοτα demos των τραγουδιών αυτών σε ερμηνεία του ίδιου του Μάνου και έκανε την επιθυμία του φίλου του πραγματικότητα. Εκδόθηκε ο δίσκος "Γράμματα στην αγαπημένη" και αγαπήθηκε από όλους μας. Μετά από πολλά χρόνια όμως, ήρθαν στη δημοσιότητα κάποιες ακόμη εκτελέσεις των μελοποιημένων αυτών ποιημάτων. Η ερμηνεία αυτή τη φορά από τον Μανώλη Ρασούλη πάντα υπό την καθοδήγηση του αξέχαστου Μάνου και εικάζεται ότι έχει γίνει στις αρχές της δεκαετίας του '70. Φυσικά η εποχή, λόγω χούντας, δεν ήταν η κατάλληλη για την κυκλοφορία των τραγουδιών αυτών και προφανώς η έκδοση του δίσκου δεν προχώρησε. Είναι όμως πολύ πιθανό, αν ο Μάνος αποφάσιζε τελικά την έκδοση αυτού του δίσκου, όπως σχεδίαζε, ο εκτελεστής των τραγουδιών να ήταν ο Μανώλης Ρασούλης. Τα demos αυτά βρέθηκαν ξεχασμένα σε ντουλάπια της δισκογραφικής εταιρείας Columbia και δημοσιεύτηκαν από τον ίδιο τον Ρασούλη στο προσωπικό του site. Η ερμηνεία των τραγουδιών... απλά συγκλονιστική από τη φωνάρα του Μανώλη Ρασούλη...
Η ζωή του (με τα δικά του λόγια)
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 28 Σεπτεμβρίου του 1945, μεγάλωσε στο Ηράκλειο, έψαλε στον Πολιούχο Aγιο Μηνά ο οποίος και τον επηρέασε αισθητικά και ιδεολογικά, βοηθούσε τον πατέρα του στο χρυσοχοείο όπου και από εκεί επηρεάστηκε από τα ρολόγια και τον χρυσό, ήταν σημαιοφόρος στο σχολειό του, από μικρός ανήκε στην νεολαία της αριστεράς - αφού ο πατέρας του ήταν για χρόνια στις ιταλικές φυλακές και ο θείος του στο Μαουτχάουζεν - κέρδισε δυο βραβεία στους μοντέρνους χορούς, ήρθε τέταρτος στα τετρακόσια μέτρα στους σχολικούς αγώνες του νομού και γενικά πέρασε πολύ όμορφα παιδικά χρόνια με τα αδέλφια του και τους φίλους του. Το όνομά του, Εμμανουήλ, είναι εβραϊκό και σημαίνει άνθρωπος του Θεού, το επίθετό του προέρχεται από το ιερό όνομα του κορανίου «ρασούλ» και
το τρίτο το σανσκριτικό του το έδωσε ο Οσσο και είναι «ντέβα παρινίτο» και σημαίνει ερωτευμένος με την θεικότητα.
1963 - 1974
Τελειώνοντας το γυμνάσιο ένοιωθε ότι τα πάντα τον έσπρωχναν να κολυμπήσει στα βαθιά. Στην Αθήνα σπουδάζει σκηνοθεσία κινηματογράφου, γράφει ποιήματα, σενάρια, τραγουδάει ερασιτεχνικά στις μπουάτ της Πλάκας, δουλεύει στην εφημερίδα της αριστεράς "Δημοκρατική Αλλαγή", παίρνει μέρος στους αγώνες του 114, περπατάει όλες τις πορείες ειρήνης, γνωρίζει όλη την τότε πνευματική πρωτοπορία και δεν σταματάει να ονειρεύεται να γυρίσει ταινία βασισμένη σε ένα βιβλίο του Νίκου Καζατζάκη με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, συνθέτοντας μέσα του τους δυο αυτούς μεγάλους δημιουργούς, κάτι το οποίο αργότερα πέτυχε. Στις 21 του Απρίλη συλλαμβάνεται από την Δικτατορία και περνάει μερικές ώρες στην «Μπουμπουλίνας». Φεύγει για το Λονδίνο όπου μένει 6 χρόνια. Εκεί διαμορφώνεται ιδεολογικά συμμετέχοντας στον αντιδικτατορικό αγώνα, αλλά και στο Τροτσκιστικό κίνημα στο οποίο ήταν στέλεχος και η Βανέσσα Ρεντγκρέιβ με την οποία δυο φορές συνεργάστηκε σε παραστάσεις με αγωνιστικούς στόχους.
Στο Λονδίνο γράφει τα πρώτα του βιβλία και γίνεται συνεκδότης της εφημερίδας Σοσιαλιστική Αλλαγή, στην οποία γράφει άρθρα και επιφυλλίδες, παίρνει μαθήματα πολιτικής οικονομίας και φιλοσοφίας και πουλάει για 6 χρόνια την εν λόγω εφημερίδα στους δρόμους, συμμετέχοντας ασταμάτητα στους αγώνες των εργατικών συνδικάτων. Τον Μάη του '68 παίρνει μέρος στην μεγάλη εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι και τραυματίζεται θανάσιμα από τους SRS. Το Λονδίνο τον αναδιαμορφώνει άνισα αλλά δημιουργικά. Το 74, λίγο μετά από το Πολυτεχνείο με απόφαση της οργάνωσης κατεβαίνει στην Αθήνα, όπου λόγω συλλήψεων από την Μυστική Αστυνομία, κρύβεται. Μετά τα γεγονότα στην Κύπρο το καλοκαίρι του 74 και την πτώση της Χούντας συνεχίζει τον πολιτικό αγώνα. Δουλεύει στα ναυπηγεία του Ανδρεάδη στο Πέραμα όπου κινδυνεύοντας να σκοτωθεί καθημερινά μπαίνει στην απεργιακή επιτροπή και πρωτοστατεί στο εργατικό κίνημα που ανατρέπει όλο το μέχρι τότε καθεστώς στα μεγάλα ναυπηγεία της Ελευσίνας. Στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 1973 γεννιέται κατά την βούληση της διαλεκτικής της φύσης ένα κοριτσάκι, η κόρη του, που της έδωσε το όνομα Ναταλία, τιμής ένεκεν στη γυναίκα του Τρότσκι.
1974 - 1978
Τον καλεί ο φίλος του Μάνος Λοίζος και τραγουδά στον δίσκο «Τα νέγρικα» μαζί με την Μαρία Φαραντούρη. Επίσης ο ίδιος συνθέτης τον επιβάλει και τραγουδά το τραγούδι στα κομέρσιαλ ενός σίριαλ που γίνεται επιτυχία.
Ο συνθέτης Νίκος Μαμαγκάκης του προτείνει και τραγουδά σ' ένα δίσκο του σε ποίηση Πρεβελάκη "Ο νέος Ερωτόκριτος".
Τυπώνει τα τρία πρώτα του βιβλία: "Η μπαλάντα του Ιασαάκ", ένα σύνθετο ποίημα επηρεασμένο από τον αγώνα της νεολαίας, στο οποίο βιβλίο αναποδογυρίζει τον μύθο της θυσίας του Αβραάμ και έτσι ο Ισαάκ την παραμονή της Θυσίας το σκάει στα βουνά με κάποιους δούλους, αρχίζει πόλεμο ενάντια στον Αβραάμ τον οποίο και σκοτώνει.
Έπεται το βιβλίο με διηγήματα "Μεγάλος ήρωας σε μικρή χαρτοσακούλα και ένα ανάμοικτο με διηγήματα και ποιήματα "κβο βαντις στατους κβο".
1978 - 2002
Αρχίζει να προσαρμόζεται στην ελληνική πραγματικότητα και να καταδύεται στην πεμπτουσία της. Το ένστιχτο και η μοίρα τον οδηγούν στον πυρήνα του ελληνικού τραγουδιού.
Παραιτείται από το κόμμα μια μέρα που οι σύντροφοι υποστήριζαν τις ερυθρές πυρηνικές βόμβες ενάντια στις αντίπαλες.
Βλέποντας έναν παραλογισμό ρίχνεται στη μελέτη των ανατολικών φιλοσοφιών. Ανακαλύπτει ή του αποκαλύπτεται μέσω μιας γνωστής του τον OSHO. Αναστατώνεται θετικά, διαβάζει βιβλία του, γοητεύεται, βαθαίνει, πηγαίνει στην Ινδία και τον συναντά.
Οι προτάσεις του συναντούν μια ανταπόκριση των πολιτών που με μπαγκράουντ την κοινωνικοπολιτική μεταστροφή υπάρχει μια φρέσκια και θετική ενέργεια στην ατμόσφαιρα.
Μελετά, γράφει, ερωτεύεται ξερωτεύεται, διαλογίζεται, αυτοπαρατηρείται, παλινδρομεί , ορμά, ωριμάζει, ανοίγεται, ρισκάρει, πληρώνει το τίμημα.
Αναπόφευκτη η αντιπαράθεση με τα πάσης φύσεως κατεστημένα που βλέπουν σ' αυτόν ένα κίνδυνο για την πόζα και την ανεπάρκεια τους.
Ο OSHO, μεταβαίνει στο Όρεγκον. Χίλια δυο λαμβάνουν χώρα. Μια έρημος μετατρέπεται σε πόλη για 30000 ανθρώπους. Η Αμερικάνικη κυβέρνηση μετατρέπεται σε ταύρο σε γυαλοπωλείο. Τον καταδιώκει τον συλλαμβάνει τον φυλακίζει τον δηλητηριάζει, τον εκδιώχνει. Ο Ρασούλης συνεχίζοντας με συνέπεια αυτό που θεωρεί αναγκαίο, συγκρούεται και σιγά σιγά απομονώνεται, καθώς κόμματα, εκκλησία, ιδιωτικά κυκλώματα θεωρούν κίνδυνο τις προτάσεις του.
Ακόμη και με το κέντρο του OSHO στο Όρεγκον ήρθε σε ρήξη. Γεμάτος αγωνία και περιεχόμενο κάνει μια επίσκεψη στη Νέα Υόρκη. Τρεισήμισι μήνες πρωτόγνωρη και αξέχαστη εμπειρία, τον αναγκάζει να προσθαφαιρεί στοιχεία προκειμένου να φτάσει στην Ιερή Φόρμουλα Χι τη χρυσή τομή του κόσμου, την κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Πτοείται, πολλάκις απελπίζεται αλλά παραμένει στο ρινγκ χρησιμοποιώντας τακτικές του Ρομπέν του Δασών του Μπρους Λη και του Χριστού.
Τον κατηγορούν ότι είναι εγκέφαλος της 17 Ν.
Αυτός δηλώνει για πολλοστή φορά ότι από φύση και θέση είναι ενάντια στη βία, ιδίως ενάντια στην ατομική τρομοκρατία. Όμως με τις δηλώσεις του τρομοκρατεί κάποιους και οι οποίοι τον υποδεικνύουν ως ιδεολογικό τρομοκράτη.
Συνεχίζει να παράγει έργο επειδή επιθυμεί και επειδή είναι μέτρο σύγκρισης για τη συνέπεια των ιδεολογικών και ηθικών πεποιθήσεων. Δηλώνει όμως ότι η οντότητα του είναι πιο ενδιαφέρουσα από το έργο του, τα προϊόντα του.
Η κόρη του Ναταλί σπουδάζει μουσική και αποκαλύπτεται ως ακραίο μουσικό φαινόμενο σαν τραγουδίστρια λαϊκών τραγουδιών, χέβι μέταλ και στις ʼριες των κλασσικών. Γίνεται γνωστή και στο εξωτερικό με το συγκρότημα Septic Flesh, αλλά συμμερίζεται εντός της Ελλάδος την εσκεμμένη απομόνωση του πατέρα της Μανώλη Ρασούλη.
Με κεντρικό στόχο μια νέα συνείδηση πλανητική και μια νέα προσέγγιση στο τρίπτυχο ζειν ευζειν γνώθι σεαυτόν, παρεμβάλλεται στο εγχώριο αλλά και όσο μπορεί στο διεθνές γίγνεσθαι.
Μέσα στην οδύσσειά του ο OSHO εκβράζεται και στην Κρήτη. Εκεί βρίσκει τον Ρασούλη να μένει στην ίδια περιοχή. Ήταν σαν ένα μήνυμα ύπαρξης. Ο Ρασούλης σαν Κρητικός κάνει το παν να προστατεύσει τον δάσκαλό του από τις επικείμενες επιθέσεις. Πληγώνεται όταν δεν το κατορθώνει και ο δάσκαλός συλλαμβάνεται και απελαύνεται.
Tο γεγονός αυτό υπερδιπλασιάζει την εγρήγορση του, την ευθύνη του, την ερευνά του, την αυτοπαρατήρησή του, συνάμα υπερδιπλασιάζεται η προσπάθεια των απαράτ κράτους και παρακράτους για να τον παροπλίσουν και να τον φιμώσουν, με κινήσεις έμμεσες ή άμεσες με κλασσικά ή πρωτότυπα τρικ.
Συνεχίζει να παράγει έργο, τραγούδια, βιβλία ραδιοπρογράμματα , άρθρα σε εφημερίδες της πρωτεύουσας και της επαρχίας.
Η Μελίνα Μερκούρη τον καλεί να πάρει μέρος στις εκδηλώσεις για την πολιτιστική Αθήνα και να τις δώσει ιδέες αλλά αρνείται γιατί δεν θεωρεί την Αθήνα άξια για να γίνει πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης. Έκτοτε μπαίνει στη μαύρη λίστα και του υπουργείου πολιτισμού. Προσπαθούν με δικαστικές καταδίκες να τον πτοήσουν και να τον βγάλουν εκτός ρινγκ., ο Ρασούλης κάνει συναυλίες στο Βερολίνο και στην Κωνσταντινούπολη και μιλά στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Βαρκελώνης καθώς είναι φιλοξενούμενος του δήμου για ένα φεστιβάλ μεσογειακής ποίησης καθώς και στη Μαγιόρκα.
Τα τραγούδια του γίνονται γνωστά κι αγαπητά στο Ισραήλ, την Τουρκία, Τη Σερβία, στις Χώρες όπου υπάρχουν Έλληνες αλλά και για κάποιο μυστήριο λόγο και στην Ιαπωνία.
Τα τελευταία χρόνια στο απώγειο της προσπάθειας του και αφού το κατεστημένο το οποίο έχει ρίξει την Ελλάδα στον άκρατο αμοραλισμό, επικεντρώνεται να μπει τελειωτικά στη διεθνή αρένα έχοντας εκπαιδευτεί, από το εγχώριο στάτους που αποπνέει την πιο ιλουστρασιόν παρακμή σ' όλο το γκλόμπαλ βίλατζ.
Όμως και με παράπλευρο στόχο να εκφράσει τη βαθύτερη ψυχή της Ελλάδας με την οικουμενική ψυχή και της παγκόσμια δυναμική στην ανακάλυψη του αντίδοτου και την παραγωγή μιας νέας ιδεολογίας, ενός νέου κώδικα αξιών, που αυτή τη στιγμή αναζητά ο κάθε έξυπνος ευαίσθητος και έντιμος πολίτης κάθε χώρας κάθε φυλής, κάθε τάξης, και φύλλου.
Τα τελευταία τρία χρόνια γίνεται νονός και κηδεμόνας ενός μικρού αγοριού του Πασχάλη που αγαπά ιδιαίτερα, και του φωτίζει τον ορίζοντα συνειδητοποίησης του νοήματος του κόσμου.
Η τελευταία σημαντική εμπειρία του υπήρξε η επίσκεψη στη μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας στης 22-9-2001, επίσκεψη που του τροφοδότησε στα μέγιστα το κουράγιο για τη συνέχιση της έρευνας και του έργου του
Todo recuerda a ti,
Cosas simples y favoritas,
Cosas tuyas, de cada día.
¨Η Κρήτη ήταν το πιο πολιτισμένο σημείο στον χάρτη.
κλικ
Η γυναίκα ήταν στη θέση της στην «πάνω μεριά»,
αυτό σημαίνει πολιτισμένος λαός.
Ο Τσαρούχης έλεγε ότι αυτοί ήταν ευτυχισμένοι άνθρωποι,
άρα γιατί να μη διαφημίσουμε αυτό το πρότυπο;
Αυτή την ευτυχία, την κάνανε ταξίδια, ιδέες.
Ίδρυσαν μινωικές πόλεις.
Αδιαμφισβήτητα, η Κρήτη είναι
το κέντρο βάρους του πολιτισμού μας¨
Σε ευχαριστούμε αγαπημένε μας Μανώλη!!!
Ζεις στις καρδιές μας!!!
Cosas simples y favoritas,
Cosas tuyas, de cada día.
¨Η Κρήτη ήταν το πιο πολιτισμένο σημείο στον χάρτη.
κλικ
Η γυναίκα ήταν στη θέση της στην «πάνω μεριά»,
αυτό σημαίνει πολιτισμένος λαός.
Ο Τσαρούχης έλεγε ότι αυτοί ήταν ευτυχισμένοι άνθρωποι,
άρα γιατί να μη διαφημίσουμε αυτό το πρότυπο;
Αυτή την ευτυχία, την κάνανε ταξίδια, ιδέες.
Ίδρυσαν μινωικές πόλεις.
Αδιαμφισβήτητα, η Κρήτη είναι
το κέντρο βάρους του πολιτισμού μας¨
Σε ευχαριστούμε αγαπημένε μας Μανώλη!!!
Ζεις στις καρδιές μας!!!
1 σχόλιο:
Τι να πω; Τα λόγια χάνουν την αξία τους...Σήμερα δεν δύναμαι...Τα είπες όλα...
Δημοσίευση σχολίου