Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Αυτός που προδίδει έστω και μια μόνο φορά τις αρχές του, χάνει την αγνότητα της σχέσης του με τη ζωή..Αντρέι Ταρκόφσκι





































"Ο άνθρωπος είναι απασχολημένος να κυνηγά φαντάσματα και να προσκυνά είδωλα. Στο τέλος όλα καταλήγουν σ’ ένα, και μάλιστα απλό στοιχείο, το μόνο στο οποίο μπορεί να υπολογίζει στη ζωή του: την ικανότητα να αγαπάει. Το στοιχείο αυτό μπορεί να αναπτυχθεί μες στη ψυχή και να γίνει ο υπέρτατος παράγοντας που καθορίζει το νόημα της ζωής ενός ανθρώπου.
Έργο μου είναι να κάνω το θεατή που βλέπει τις ταινίες μου να συνειδητοποιήσει την ανάγκη του να αγαπάει και να τον αγαπούν, να καταλάβει ότι τον καλεί η ομορφιά κοντά της"
"Σμιλεύοντας τον χρόνο" του Αντρέι Ταρκόφσκι



7 σχόλια:

Ερατώ είπε...

Καλημέρα!
Τι όμορφες μουσικές!
Και το καταπληκτικό απόσπασμα από το υπέροχο βιβλίο του Ταρκόφσκι...
Φιλιά πολλά Mareld!

Ε.Σ είπε...

ένα από τα πιο όμορφα μπλογκ που διαβάζω και μου φτιάχνει μελαγχολικά την διάθεση! Καλημέρα :)

Δημήτρης Πορφύρης είπε...

"Αν δεν βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, ποιός θα το κάνει;" Barbara Mandrell

Δημήτρης Πορφύρης είπε...

Ναι, Mareld έχει απόλυτο δίκηο ο Ταρκόφσκι..αυτός που προδίδει έστω και μία φορά τις αρχές του είναι ακριβώς όπως μία γυναίκα, που ερχόμενη σthν πρώτη της σαρκική επαφή, παύει να είναι παρθένα..χάνει το χαρακτηριστικό της παρθενίας της..Κάθε ύπαρξη βέβαια και ο άνδρας μετά την πρώτη επαφή δεν είναι όπως ήταν πριν..η χαμένη αθωότητα της ύπαρξης...Ευχαριστούμεν σε Μαρινέττα μας...!!!

Δημήτρης Πορφύρης είπε...

...είναι όνειρο άραγε ανάμεσα στά ...ονείρατα του απρίλη αυτουνού ή όχι άραγε το θεσπέσιο αυτό κείμενο του Λάκη Φουρουκλά...; ιδού το ερώτημά μου κι η απορία συνάμα...τούτο το κυριακάτικο πρωϊνό του απρίλη...και ποιό απριλιάτικο αγέρι τόστειλε; του συγραφέα ή του χιονισμένου βορρά που περνώντας από το Βασιλικό μεταμορφώθηκε σε δροσερό μαΐστρο και δροσίζει την ψυχή του κοχυλιού...; θα μείνει απορία άραγε;ποιός ξέρει...!!!καλώς όρισες αγέρι όπως και νάναι...!!!

Αστοριανή είπε...

...δεν είναι το ότι δεν περνώ από τον ονειρεμένο κήπο σου,

Μαρέλντ μου,

είναι διότι θέλω να τον απορροφώ, ως συνήθως, από την αρχή μέχρι το τέλος...
Γι' αυτό, φορές-φορές, δεν επαρκεί ο χρόνος,
κι επανέρχομαι.

Να είσαι καλά, μάτια μου, πάντα με την αγάπη μου
Υιώτα
αστοριανή,ΝΥ

Velvet είπε...

Το τελευταιο ταγκο στο Παρισι
ειναι η αγαπημενη μου ταινια
Μια αγκαλια
-