Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Κι έχει ένα φεγγάρι απόψε που με κάνει κι αρρωσταίνω..



Σε ολα μου τα Τζιβαέρια!!!


Έχει ένα φεγγάρι απόψε

Καλλιτέχνης: Πασχάλης Τερζής
Συνθέτης: Χρήστος Δάντης
Στιχουργός: Βασίλης Γιαννόπουλος

Τα λόγια σου μαχαίρι στην καρδιά
την ώρα που μου είπες το αντίο
τον λόγο σου δεν κράτησες
μονάχο με παράτησες
μεσ' στη νύχτα και στο κρύο

Τα λόγια σου μαχαίρι στην καρδιά
χωρίς εσένα είπα θα πεθάνω
από τον άδη γύρισα
μη φεύγεις σού ψιθύρισα
μείνε λίγο παραπάνω

Κι έχει ένα φεγγάρι απόψε
που με κάνει κι αρρωσταίνω
Έχει ένα φεγγάρι απόψε
που μελαγχολώ
Έχει ένα φεγγάρι απόψε
σαν κι εμένα δακρυσμένο
Πες μου πως θα έρθεις πάλι
σε παρακαλώ

Τα λόγια σου μαχαίρι στην καρδιά
γυρνάς μεσ' στο μυαλό μου και πονάω
κι απόψε δεν κοιμήθηκα
τα μάτια σου θυμήθηκα
γύρνα πίσω σ' αγαπάω

Κι έχει ένα φεγγάρι απόψε
που με κάνει κι αρρωσταίνω
Έχει ένα φεγγάρι απόψε
που μελαγχολώ
Έχει ένα φεγγάρι απόψε
σαν κι εμένα δακρυσμένο
Πες μου πως θα έρθεις πάλι
σε παρακαλώ

Κι έχει ένα φεγγάρι απόψε
που με κάνει κι αρρωσταίνω
Έχει ένα φεγγάρι απόψε
που μελαγχολώ
Έχει ένα φεγγάρι απόψε
σαν κι εμένα δακρυσμένο
Πες μου πως θα έρθεις πάλι
σε παρακαλώ







Φεγγάρι μου χλωμό

Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Χριστόφορος Γερμενής
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης Τερζής

Μεσ' το άδειο σπίτι μπαίνω
τ'άρωμα σου ανασαίνω
λιώνω που δεν είσαι πια εδώ

Σε θυμάμαι κι αρρωσταίνω
δεν αντέχω να πεθαίνω
πες μου που να ψάξω να σε βρω

Κάθε βράδυ κλαίω και πονώ
και κοιτώ ψηλά στον ουρανό
Φεγγάρι μου χλωμό
Φεγγάρι μου χλωμό
φεγγάρι την αγάπη μου για πες μου που θα βρω

Φεγγάρι μου χλωμό
μια χαρη σου ζητώ
φεγγάρι αν τη βλέπεις πες της πως την αγαπώ

Δυο ποτήρια στο τραπέζι
η ζωή παιχνίδια παίζει
πίνω και απ'τα δυο τη φωτιά

Μόνος πού να βρω την άκρη
κόβει σαν γυαλί το δάκρυ
και μου χαρακώνει τη ματιά

Κάθε βράδυ κλαίω και πονώ
και κοιτώ ψηλά στον ουρανό
Φεγγάρι μου χλωμό
Φεγγάρι μου χλωμό
φεγγάρι την αγάπη μου για πες μου που θα βρω

Φεγγάρι μου χλωμό
μια χαρη σου ζητώ
φεγγάρι αν τη βλέπεις πες της πως την αγαπώ





7 σχόλια:

mareld είπε...

Δυο ποτήρια στο τραπέζι
η ζωή παιχνίδια παίζει
πίνω και απ'τα δυο τη φωτιά..

roadartist είπε...

Την καλησπέρα μου στη γλυκιά δροσοσταλίδα :)

Μηθυμναίος είπε...

Μ' ένα τέτοιο φεγγάρι που σε προιδεάζει και δυο ποτήρια στο τραπέζι, Μαρελντάκι μου, πρέπει να είσαι σε μεγάλα κέφια!!!

Μπράβο σου... σε ζηλεύω!!!

Έτσι όμορφα να περνάς!!!

Φιλα΄κια!

Άστρια είπε...

Ξεχωριστή μου mareld,
κουρασμένη και νυσταγμένη, πέρασα να σου αφήσω μια καληνύχτα:)
Και βρήκα μία φεγγαρολουσμένη δροσοσταλίδα να τραγουδά για την αγάπη και να ονειρεύεται!
Δίπλα στα ποτήρια της φωτιάς σου στέλνω ένα γλυκό γλυκό κρασί!
Σε φιλώ καληνύχτα:))

Αστοριανή είπε...

... κι είχε ένα φεγγαρι, χθες, λες και ξεκολλησε από τη δεύτερη φωτογραφία σου...
μετά, λες κι ένα χέρι το μουτζούρωσε, προσπαθώντας να το διαγράψει...
κι απόψε, Βροχή με το τουλούμι... πνιγήκαμε!!!!!!!!!!!!!
Καλή Ανάσταση και πάλι,
Υιώτα
αστοριανή,
ΝΥ

mareld είπε...

Τόση και τόση μοναξιά σε τούτο το χρυσάφι.
Η σελήνη της νύχτας δεν είναι η σελήνη
που είδε ο Αδάμ.
Οι μεγάλοι αιώνες της ανθρώπινης αγρύπνιας
την έχουν πλυμμυρίσει με πανάρχαιο θρήνο.
Κοίτα την.
Ο καθρέφτης σου είναι.

(Το σιδερένιο νόμισμα)
Χόρχε Λουίς Μπόρχες

Σας φιλώ γλυκά!

marianaonice είπε...

Αχ αυτό το φεγγάρι το χιλιοτραγουδισμένο!!!
Και τα τραγούδια ένα κι ένα!!!