Στη Πόλυ μου..απλά για να χαρεί...
.JPG)
Θα ταξιδέψω
Στίχοι: Γιώργος Ζήκας
Μουσική: Γιώργος Ζήκας
Πρώτη εκτέλεση: Σοφία Παπάζογλου
Ναι, θα ταξιδέψω
μ' όλες τις θάλασσες
και τους ανέμους
Ναι, με ένα καράβι
με ποιητές και μουσικούς
Μαζί γι' άγνωστες χώρες θ' ανοιχτούμε
σε μια παράσταση θα ζούμε βράδυ πρωί
μαζί γι' άγνωστες χώρες θ' ανοιχτούμε
σαν αστεράκια θα χαθούμε μεσ' την αυγή
Ναι θα σε γυρέψω
μεσ' στα λιμάνια
και θα σε βρω
Ναι σ' ένα μουράγιο
να τραγουδάς
και να χορεύεις
Μαζί γι' άγνωστες χώρες θ' ανοιχτούμε
σε μια παράσταση θα ζούμε βράδυ πρωί
μαζί γι' άγνωστες χώρες θ' ανοιχτούμε
σαν αστεράκια θα χαθούμε μεσ' την αυγή
16 σχόλια:
Ναι θα σε γυρέψω
μεσ' στα λιμάνια
και θα σε βρω
Ναι σ' ένα μουράγιο
να τραγουδάς
και να χορεύεις..
Καλό Σαββατοκύριακο!
Γλυκά φιλια!
Αστείρευτη mareld μου!
Τρέχω και δεν φτάνω,αλλά χαλάλι...
Πολλά φιλιά και αγκαλιές από μένα για σένα και την Πόλυ!
Ανάρτηση πάλι, υπέροχη!
Μάρελντ! Μάρελντ!!
Αδιόρθωτο πειραχτήρι μου!
Καλό μου μαγισσάκι!
Τα κατάφερες πάλι με το ραβδάκι της ομορφιάς και της καλωσύνης σου,παρέα με τούς υπέροχους στοίχους και ήχους του τραγουδιού να με κάνεις να ξαφνιαστώ πρότιστα και μετα να χαρώ!!
Σ"ευχαριστώ μέσα απ" την ψυχή μου!
Ψυχή τσι ψυχής μου!
Ζακυνθινό μαγισσάκι!
Κυρά των αμπελιών και των τρύγων!
Αέναη ταξιδιάρικη ψυχή!
Η ανάρτηση σου για μένα, χυμός ροδιού στην αρρωστούλα φίλη σου!
Σ"ευχαριστώ, που έσπασες το ρόδι της χαράς μεσ΄την μελαγχολία του Σεπτέμβρη.
Φιλάκια! φιλάκια! φιλάκια!
Υ.Γ.
Βεβαία θα προτιμούσα να σπάσεις και κανένα κεφάλι μαζί με τα ρόδια.. ξέρεις απ΄αυτά που μας περιτριγυρίζουν...!
Πολύνι
'Ολγα μου σε ευχαριστώ πολύ!
Πολλά φιλάκια!
Με αγάπη
Πόλυ
Ροδαλένια μου!
Όμορφη και τσακπίνα..
όλα τα χαϊδεύεις με τα φτεράκια σου..
Να τρέχεις..σου πάει..
απλά να μην φρενάρεις απότομα..
Φιλιά γλυκά!
Βρε αθεόφοβο τερατάκι!
Μάλλον αυτήν την ανάρτηση επιτρεψέ μου να στην αφιερώσω εγώ σε σένα.... και που να πιάσει η 'Ανοιξη!!
Φιλάκια α α α α α α α α α α !
Πόλυ
Βρε Πολάκι μου..
το "Ζακυνθινό μαγισσάκι!"
αφού είναι του έρωτα και του θανάτου είναι μόνιμα ερωτευμένο...
Αφιερώνω λόγια ψυχής του λατρεμένου μου PABLO NERUDA
σε όλους σας
Για την καρδιά μου αρκεί..
Για την καρδιά μου αρκεί το στήθος σου,
για την ελευθερία σου αρκούν τα φτερά μου.
Απ’το δικό μου στόμα φτάνουν ως τον ουρανό
όσα εκοιμούνταν στην ψυχή σου μέσα.
Μέσα σου στέκει το ξεγέλασμα της κάθε ημέρας.
Έρχεσαι σαν τη δροσιά πάνω στα στόματα των λουλουδιών
Στέλνει στα καταχθόνια τους ορίζοντες η απουσία σου.
Στους αιώνες των αιώνων αλαργεύοντας
σαν της θαλάσσης τα κύματα
Και είπα τότε πως ετραγούδαγες στον άνεμο
ωσάν τα πεύκα και ωσάν τα κατάρτια των πλοίων
Σαν πεύκο είσαι εσύ και σαν κατάρτι πανύψηλη και αμίλητη.
Και ξαφνικά μελαγχολείς, σαν επιβάτης σε μπάρκο.
Φιλόξενη, ανοιχτόκαρδη σα δρόμος παλιός.
Σε κατοικούν φωνές και αντίλαλοι της νοσταλγίας.
Ξυπνάω εγώ και τότε, κάπου-κάπου, αποδημούνε
τα πουλιά που εκοιμούνταν στην ψυχή σου μέσα.
Πάμπλο Νερούντα “Είκοσι ερωτικά ποιήματα και ένα τραγούδι χωρίς καμιά ελπίδα”
Και τώρα λόγια του λατρεμένου μου φιλόσοφου..Λιαντίνη
«Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύουνται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova.
Έτσι , από την άποψη της ουσίας ο έρωτας και ο θάνατος δεν είναι απλώς στοιχεία υποβάθρου. Δεν είναι δύο απλές καταθέσεις της ενόργανης ζωής. Πιο πλατιά, και πιο μακρυά, και πιο βαθιά, ο έρωτας και ο θάνατος είναι δύο πανεπίσκοποι νόμοι ανάμεσα στους οποίους ξεδιπλώνεται η διαλεκτική του σύμπαντος. Το δραστικό προτσές δηλαδή ολόκληρης της ανόργανης και της ενόργανης ύλης. Είναι το Α και το ω του σύμπαντος κόσμου και του σύμπαντος θεού. Είναι το είναι και το μηδέν του όντος. Τα δύο μισά και αδελφά συστατικά του.
Έξω από τον έρωτα και το θάνατο πρωταρχικό δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Αλλά ούτε είναι και νοητό να υπάρχει. Τα ενενήντα δύο στοιχεία της ύλης εγίνανε, για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Και οι τέσσερες θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης, ηλεκτρομαγνητική, ασθενής, ισχυρή, βαρυτική, λειτουργούν για να υπηρετήσουν τον έρωτα και το θάνατο. Όλα τα όντα, τα φαινόμενα, και οι δράσεις του κόσμου είναι εκφράσεις, σαρκώσεις, μερικότητες, συντελεσμοί, εντελέχειες του έρωτα και του θανάτου. Γι αυτό ο έρωτας και ο θάνατος είναι αδελφοί κα ομοιότητες, είναι συμπληρώματα, και οι δύο όψεις του ιδίου προσώπου.»
“Γκέμμα” Λιαντίνης
Σας γλυκοφιλώ!
«Τι είναι το fado; Το μυστήριο της ζωής, του έρωτα. Ακόμη και το μυστήριο του θανάτου», έλεγε η Ροντρίγκες...
«Οταν τσουγκρίζουμε τα ποτήρια, πρέπει να κοιταζόμαστε στα μάτια. Αλλιώς, λένε, θα έχουμε επτά χρόνια κακοτυχίας στον έρωτα», λέει γελώντας ο Χοακίν Κορτές και δεν τολμά κανείς στην παρέα να χαμηλώσει το βλέμμα του. Επτά χρόνια είναι αυτά!
«Τι σημαίνει για σένα φλαμένκο;», τον ρωτάμε κι εκεί τα μάτια του παίρνουν φωτιά. Μιλάει σαν ερωτευμένος. «Δεν είναι απλώς μια έκφραση ενός συναισθήματος. Είναι κυτταρική η σχέση μου με το φλαμένκο. Μην ξεχνάτε τις τσιγγάνικες ρίζες μου», απαντά. «Και αν δεν είχες γίνει χορευτής»; Προβληματίζεται λίγο. «Ενδεχομένως να επέλεγα το τραγούδι ή τη ζωγραφική. Μου αρέσει πολύ να δημιουργώ εικόνες ή και να αποτυπώνω ήδη υπάρχουσες»...
Θα συνεχίσω να ταξιδεύω..με ποιητές με μουσικούς, με τσιγγάνους, με ζωγράφους,να βρίσκομαι στις αρένες, στις σπηλιές των τσιγγάνων μου..να ερωτεύομαι και να καίγομαι!!!!
"Ο κόσμος των τσιγγάνων και ο κόσμος των ταυρομάχων ασκούν στον Λόρκα τη γοητεία που ασκούν στους θρησκευτικούς ποιητές τα μυστήρια της Χάριτος και η λαχτάρα της Επιφοίτησης. Δεν περιμένει να του αποκαλυφθεί το φως των ουρανών αλλά να δει τους δρόμους του ανέμου, τα στοιχεία των νυχτερινών υδάτων, να αγγίξει το υγρό ασήμι της σελήνης που κυλά στα ποτάμια της Ανδαλουσίας. Αυτό είναι το βασίλειο των ονείρων και των ξωτικών, ένας κόσμος νυχτερινός στην ουσία, μια αρένα με ρόδα, με λαμπυρίσματα και κρύα φωτεινά μέταλλα, όπου κυβερνά ο μέγας Αλχημιστής, η Φύση, φορώντας τη σκοτεινή μπέρτα του θανάτου. Στον κήπο τούτης της εκθαμβωτικής νέκυιας (ο κάτω κόσμος απλώνεται στα σκοτάδια ενός τεράστιου κήπου) περιφέρεται αυτός ο τσιγγάνος που έφυγε όπως έζησε: με ένα γαρίφαλο στο στήθος και ένα ασημένιο ρόδο στην καρδιά".
Γλυκιά μου, Μαρελντούλα!
Πόσο όμορφο είναι το ταξίδι που μας κερνάς, ταξίδι, μ' όλες τις θάλασσες και τους ανέμους, μ΄ένα καράβι με ποιητές και μουσικούς!
Σ΄αυτό το ταξίδι, σίγουρα κάπου εκεί σε μια xώρα, στην άκρη του απείρου, θα βρούμε λιμάνι να ξεκουράσουμε τ' όνειρό μας και να αγναντέψουμε χαρά και ελπίδα, χωρίς πολλά μακροβούτια στο πώς, στο γιατί και στο τι,
Πολλά φιλάκια
Τ' ωκεάνιο φθινόπωρο σου οφείλω
με την υγράδα των ριζών,
το πούσι που είναι σαν σταφύλι,
τον ήλιο αγριο και κομψό,
και σου χρωστάω το σιωπηλό τούτο συρτάρι,
που μέσα του χάνονται οι πόνοι
Πάβλο Νερούδα
Με πορφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω.
Στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά.
Απάνωθέ μου σκόύπισε τη θάλασσα που στάζω
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά
Νίκος Καββαδίας
Να είσαι καλα αγαπημένη
Εκανα μια υπεροχη βόλτα σε δρόμους της τέχνης και της ποίησης για να αρχινήσει καλα η μερα μου.
Καινούριος φίλος ή φίλη που υπογράφει ανώνυμος;
Μου άρεσαν οι επιλογές του,της.
Εδώ κοιμούνται όλοι...κερνάω καφέ..
κι ας είστε χιλιόμετρα μακρυά.
Αγάπες μου!
Σας φιλώ γλυκα!
Δημοσίευση σχολίου