Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Δεν µπορώ ν' αλλάξω το παρελθόν σου ούτε το µέλλον σου. Αλλά όταν µε χρειάζεσαι θα 'µαι δίπλα σου...





Στα Τζιβαέρια μου με αγάπη..


Ένα Ποίημα Για Τους Φίλους

Δεν µπορώ να σου δώσω λύσεις,
για όλα τα προβλήµατα της ζωής,
ούτε έχω απαντήσεις
στις αµφιβολίες ή τους φόβους σου,
αλλά µπορώ να σε ακούσω
και να τα µοιραστώ µαζί σου.

Δεν µπορώ ν' αλλάξω
το παρελθόν σου ούτε το µέλλον σου.
Αλλά όταν µε χρειάζεσαι
θα 'µαι δίπλα σου.

Δεν µπορώ ν' αποτρέψω
να µη σκοντάψεις.
Μόνο µπορώ να σου προσφέρω το χέρι µου,
για να κρατηθείς
και να µη πέσεις.

Οι χαρές σου.
Οι θρίαµβοί σου
κι οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικά µου.
Αλλά χαίροµαι ειλικρινά
να σε βλέπω ευτυχισµένο.

Δεν κρίνω τις αποφάσεις
που παίρνεις στη ζωή.
Περιορίζοµαι στο να σε στηρίζω,
να σε παροτρύνω
και να σε βοηθώ όταν µου το ζητάς.

Δεν µπορώ να σου χαράζω όρια
που µέσα τους οφείλεις να κινείσαι,
αλλά σου προσφέρω αυτό το χώρο,
τον απαραίτητο για ν’' αναπτυχθείς.

Δεν µπορώ να αποτρέψω τον πόνο σου
όταν κάποια λύπη σου σχίζει την καρδιά,
αλλά µπορώ να κλάψω µαζί σου
και να µαζέψω τα κοµµάτια,
για να τη φτιάξω από την αρχή.

Δεν µπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος θα όφειλες να είσαι.
Μονάχα µπορώ να σ' αγαπώ όπως είσαι
και να 'µαι φίλος σου.

Αυτές τις ηµέρες σκέφτηκα
τους φίλους και τις φίλες µου.
Δεν ήσουν ψηλά ούτε χαµηλά ούτε στη µέση.
Δεν ήσουν στην αρχή
ούτε στο τέλος της λίστας.

Δεν ήσουν το νούµερο ένα
ούτε το τελικό,
ούτε διεκδικώ να 'µαι πρώτος,
δεύτερος ή ο τρίτος στη δική σου.

Φτάνει που µε θες για φίλο.
Ευχαριστώ που 'µαι αυτό.






Poema a los Amigos, de Jorge Luis Borges

No puedo darte soluciones para todos los problemas de la vida,
Ni tengo respuestas para tus dudas o temores
Pero puedo escucharte y compartirlo contigo
No puedo cambiar tu pasado ni tu futuro.
Pero cuando me necesites estaré junto a ti.
No puedo evitar que tropieces.
Solamente puedo ofrecerte mi mano para que te sujetes y no
caigas.
Tus alegrías, tus triunfos y tus éxitos no son míos.
Pero disfruto sinceramente cuando te veo feliz.
No juzgo las decisiones que tomas en la vida.
Me limito a apoyarte, a estimularte y a ayudarte si me lo pides.
No puedo trazarte límites dentro de los cuales debes actuar,
Pero sí te ofrezco el espacio necesario para crecer.
No puedo evitar tus sufrimientos cuando alguna pena te parta el corazón.
Pero puedo llorar contigo y recoger los pedazos para armarlo de nuevo.
No puedo decirte quien eres ni quien deberías ser.
Solamente puedo amarte como eres y ser tu amigo.
En estos días pensé en mis amigos y amigas, entre ellos, apareciste tu.
No estabas arriba, ni abajo ni en medio.
No encabezabas ni concluías la lista.
No eras el número uno ni el número final.
Y tampoco tengo la pretensión de ser el primero,
el segundo o el tercero de tu lista.
Basta que me quieras como amigo.
Gracias por serlo.















































51 σχόλια:

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Νοιόθω τυχερός που ξεκινώ τα σχόλια σε αυτήν την ανάρτηση, που την αισθάνομαι κομάτι της ψυχής μου.
Νοιόθω τυχερός που βρίσκεσαι δίπλα στις σκέψεις μου και στις ανησυχίες μου.
Θα είμαι στο πλάι σου να αναπνέω ελευθερία.
Ευχαριστώ......

55fm είπε...

Aγαπημένη μου,
Πόσο χαίρομαι που είσαι καλύτερα!
Ποίημα η ψυχή σου,ποίημα οι αναρτήσεις σου, όταν με χρειάζεσαι θα΄μαι δίπλα σου...μείνε όπως είσαι...σ΄αγαπώ γιαυτό που είσαι!!!
Φιλάκια!

Ιωάννα είπε...

Basta che mi voglia come amico!!!
Αχ, θαλασσίτσα μου, τι υπέροχο τραγούδι!!! Τι υπέροχο! Σε ευχαριστώ.

Τις τελευταίες μέρες είχα πρόβλημα και δεν μπορούσα να μπω σε σελίδες που είχαν πολλές φωτογραφίες. Σήμερα ο Chrome είναι πολύ καλός μαζί μου. Κατεβάζει σφαίρα τις σελίδες.
Μου είχαν λείψει τα τραγούδια σου, οι μελωδίες και οι εικόνες από τους παραδείσους που μοιράζεσαι μαζί μας.
Τώρα είμαι πάλι εδώ. Μαζί σου!
Πολλά φιλιά θαλασσένια μου.

mareld είπε...

Τζιβαέρι μου!

"Κάθε ειλικρινής συνάντηση ανθρώπων, αξίζει να γίνεται αντιληπτή σαν το μεγάλο μυστήριο της ζωής, το οποίο πάντα φωλιάζει και αποκαλύπτεται ανάμεσα στους φίλους και πρόκειται για το αληθινό μυστήριο που δεν μπορεί να προδοθεί ή να υποβιβαστεί. Η ουσιαστική Φιλία ανάμεσα στους ανθρώπους χρειάζεται να έχει ελαστικούς δεσμούς, ελαστικούς μα συνάμα τόσο γερούς και σταθερούς όσο και οι πλέον θεμελιώδεις αρχές της ύπαρξης. Η ψυχή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη της πλευρά που βρίσκεται πάντα σε ένα ‘Εσύ’"

Ευχαριστώ που υπάρχεις!

mareld είπε...

Ροδαλένια μου γλυκιά και αγαπημένη!

"Η Φιλία δεν είναι κάτι πέρα από τον άνθρωπο, ούτε πάνω από την ανθρώπινη φύση, ούτε στερεί την ευχαρίστηση, αντίθετα προστατεύει στοργικά όλους τους ανθρώπους, τους φροντίζει, τους αγκαλιάζει και τους μετουσιώνει. Μέσα σε αυτή την πρωτογενή σχέση των ανθρώπων απαραίτητο στοιχείο είναι η ποιότητα, η ποιότητα στα κοινά εστιακά σημεία"

Σε ευχαριστώ γι΄αυτό που είσαι!
Σε αγαπάω πολύ..πάρα πολύ..

mareld είπε...

Ναι!!! το τραγούδι καρδιά μου!

Το τραγούδι αγαπημένη μου ανάσα..ανάσα της Θάλασσας!

"Η Φιλία στηρίζεται στην αγάπη, στην αμοιβαιότητα των ανθρώπων, είναι το μεγαλύτερο αγαθό, μετά τη Σοφία. Η Φιλία μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ατόμων δημιουργεί άπλετα και βαθιά την αίσθηση της ελευθερίας, της κατανόησης, της μοναδικότητας του ατόμου, που ξεχνά το εγώ και αλληλοσυμπληρώνει το εμείς. Η ελευθερία που υπάρχει μέσα στη φιλία περιέχει ευελιξία και ομορφιά"..τόση ομορφιά..

Σε αγαπάω και μου λείπεις..
Φιλιά και στα κουτσούνια..

mareld είπε...

Precioso poema el de la amistad!!! Refleja perfectamente el sentido de la amistad que tu me has enseñado y del que todavía sigo aprendiendo. Gracias por este regalo tan maravilloso!!! Enrique

mareld είπε...

Gracias Enri!!!
Gracias a ti corazón mio!
Besitos!

Roadartist είπε...

Τι θεϊκό!!!

Χίλια ευχαριστώ που ανέρτησες ένα τόσο όμορφο κείμενο..

Mareld είσαι όντως μια δροσοσταλίδα στην ψυχή μας..

σε φιλώ και σε θεωρώ πραγματικά φίλη μου!!

Άστρια είπε...

@Ξεχωριστή μου mareld,

Η ανάρτησή σου αυτή, μάθημα αγάπης και φιλίας!
Τύχη αγαθή η γνωριμία μας, η μεγάλη αγκαλιά και το χαμόγελό σου σε όλα τα δύσκολά μου.
Σ' ευχαριστώ, σ' ευχαριστώ!
φιλί γλυκό και αγκαλιά:))

Unknown είπε...

Μαρίνα πράσινό μου αστέρι
Μαρίνα φως του Αυγερινού
Μαρίνα μου άγριο περιστέρι
και κρίνο του καλοκαιριού

Κάτασπρο γιασεμί
και μυ- και μυ-
και μυστικέμου Αποσπερίτη
πάρτε με πάρτε με στην Κρήτη
Και μη και μη
και μη ρωτάτε το γιατί
....
Οδυσσέας Ελύτης

.....όποιο στοίχο και αγγίξεις θα βρείς μέσα κομμάτια της ευαίσθητης ψυχής της αγαπημένης μου φίλης Μάρελντ!
"καταλαβαινόμαστε τώρα δεν χρειάζονται περσότερα"

Με όλη μου την αγάπη και το σεβασμό που τρέφω για την πολύχρονη φιλια μας, στα αφιερώνω!!

Φιλιά!!!!!!!!!!!!
Πόλυ
'Επεσα για να κολυμπήσω
κι άφησα την καρδιά μου πίσω

'Αφησα την καρδιά μου χάμω
σαν το κοχύλι μες στην 'αμμο

Χρόνους και χρόνους κολυμπάω
που να ν' η αγάπη για να πάω..

Εσείς του κόσμου οι σοφοί
για δώστε απόκριση σωστή
Ποιός έχει το χρυσό κλειδί
όπου ανοίγουν οι ουρανοί?

Μάγισσες ριχτε τα χαρτιά
και μελετήστε τα καλά
Ποιός έχει το χρυσό κλειδί
όπου ανοίγουν οι ουρανοί?

/ενα κορί- ένα κορί-
ένα κορίτσι το "χει
Κι όποιος κι αν το παρακαλεί
όχι του λέει όχι!!

ι άφησα την καρδιά μου πίσω

Unknown είπε...

Bρε Μάρελντ μου ξεχασα το σπουδαιότερο!
Σου αφιερώνω επίσης απο το video το κλαδάκι της αμυγδαλιάς με τα ερωτευμένα πουλάκια!!
και απο το μπανάκι το μεσαίο μωρό!

Φιλάκια
Πολυ

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Αγαπημένη μου...
Δεν θα μπορούσα να μη σου αφήσω εδώ
λίγο άρωμα από την ψυχή μου
που γέννησε η γνωριμία μας και η φιλία μας...

Κεχριμπάρι σύννεφο

Κόρη του κρύσταλλου βυθού
Δάκρυ φιλί της θάλασσας
Η παγωνιά ανέμισε την ανάσα σου
τότε που έρωτας
τραμπάλιζε τα μαλλια σου.

Πόσο κακό και αίμα πόσο..
Πόσο να καταπιείς απ' το ποτήρι σου

Δεν αλυσοδένεται το γέλιο
Δεν αναπνέουν τα όνειρα πίσω απ'τα κάγκελα

Μάζεψες τη σπορά σου απ'τους αιώνες
κι είπες,
Πώς να σηκώσω τα βουνά με γυμνωμένους ώμους...

Πήγες και πας ακόμα...

Δέντρο μπολιάζεις
Ρίζες σπαθιές ριζώνεις
Σε ανήμπορες καλοκαιριές
Σε αλίμενους χειμώνες

Ποια μαύρη πέτρα πίσω σου
σε βάφτισε ξενητειά μου;

Άπλωνες τα κλαδάκια σου
κι άδεια γυρίζαν αγκαλιές...

Μα εσύ,
με θρύλους κοχυλιού τ' ανάθρεψες
Μην τύχει και σκιαχτούν
σε απανθρακωμενα δάση

Πρόσφορο χάδι και φιλί εσύ
Τη θέρμη σου πυρώνεις
πυρπολώντας μία μία τις μνήμες
στα σεντούκια σου

Πήγες και πας ακόμα...

Μα θα'ρθει, λέω,μια μέρα άνοιξη
που της αγάπης παφλασμός
θαύμα θα εγείρει...

Θα βγεις να ιδεις...
Βασιλικό κι αστέρια ροδοπέταλα
κουτσό να παίζουν εν δυο
Νυχτερινά γελάκια με αχ...ψυχή μου
να μαστορεύουν τον καιρό

Της θάλασσας σε πήραν δειλινά
και κεχριμπάρι σύννεφο
Να σε γλυκοσταλάξουν
μέλι και ρόιδο και κρασί

Το κόκκινο flamengo φόρεμά σου
χορεύει γύρω σου φωτιά

Πήγες και πας ακόμα...
Ως τον Έρωτα...

mareld είπε...

Αγαπημένη μου ύπαρξη!!!

Όλα τα ευχαριστώ δικά μου!

Πόσο ομορφαίνεις τη ζωή μας..στο είπαν χίλια στόματα;...

Ξέρω ότι είσαι τολμηρό παιδί και ακόμη και τον Ήλιο κοιτάζεις στα μάτια..

Σου αφιερώνω με την ευχή..
"Να χεις χρώματα πολλά
να βάφεις τους πόθους και τις σκέψεις σου"


ΡΙΣΚΟ

Είσαι για ένα ταξίδι στ'ανοιχτά;
Είσαι για ένα ρίσκο;
Θελω να μου υποσχεθείς
πως δε θα πάρεις
μετεωρολογικό δελτίο.
Πως δε θα χεις μαζί σου
προμήθειες και αποσκευές.
Πως δε θα γεμίσεις
το πλεούμενο με σωσίβια.
Θα δέσουμε την άγκυρά μας
στα φτερά των γλάρων.
Και θα ορίσουμε τιμονιέρη μας
το πιο τρελό δελφίνι.
Θα σου χαρίσω
όλο το γαλάζιο του πελάγου.
Όλο το χρυσαφι του ήλιου.
Όλο το ροζ του δειλινού.
Να χεις χρώματα πολλά
να βάφεις τους πόθους και τις σκέψεις σου.
Θα γεμίσω τ'αμπάρι μας με ονειρα.
Να χεις πολλά.
Να μη φοβάσαι πως θα σου τελειώσουν.
Αν έχει λιακάδα θα απλώσουμε
τα δίχτυα της ζωής μας στην κουβέρτα
και θα μπαλώσουμε τις τρύπες
που μας ανοιξαν τα σκυλόψαρα.
Αν έχει βροχή θα βγάλουμε τη ψυχή μας
στ΄άλμπουρο να ξεπλυθεί.
Είσαι επιτέλους, για ένα ταξίδι στ ανοιχτά;
Για ένα ρίσκο;
Αλκυόνη Παπαδάκη

Φιλιά και αμέτρητες αγκαλιές!!!

mareld είπε...

Άστρο μου και φεγγάρι μου, μαργαριτάρι μου!!!!


"Και όταν εκείνος είναι σιωπηλός, η καρδιά σας δεν παύει για ν’ ακούσει την καρδιά του"...

Οι επισκέψεις σου τόσο ανάλαφρες..
σαν το χάδι της ψυχής σου..

"Και μέσα στη γλύκα της φιλίας κάνετε να υπάρχει γέλιο, και μοίρασμα χαράς"...

Πόσο Ήλιο θαλασσινό..αφήνεις στο μπαλκόνι μου..το ξέρεις;..

"Γιατί στις δροσοστάλες των μικρών πραγμάτων η καρδιά βρίσκει την καινούργια αυγή της και ξανανιώνει"..

Και όταν όλα σκουραίνουν..εδώ στο δάσος της βροχής..και όταν δεν σπάζει η σιωπή μου..τη σπάζει η παρουσία σου..
Πάντα νιώθω την έγνοια σου..
-"Έννοια σου λέει έννοια σου. κι εγώ είμαι δω κοντά σου. Για συντροφιά στην έγνοια σου"

....τίποτα μα τίποτα δεν είναι αυτονόητο..όλα καλλιεργούνται..ή πεθαίνουν πριν την ώρα τους..


Φιλία
Χαλίλ Γκιμπράν
“Ο Προφήτης”

Κι ένας νέος είπε, - Μίλησε μας για τη Φιλία.
Κι εκείνος αποκρίθηκε λέγοντας:
-Ο φίλος σας είναι η εκπλήρωση των αναγκών σας.
Είναι το χωράφι που εσείς σπέρνετε με αγάπη και θερίζετε με ευγνωμοσύνη.
Και είναι το τραπέζι σας και το παραγώνι σας.
Γιατί πηγαίνετε στο φίλο με την πείνα σας, και τον αναζητάτε για τη γαλήνη σας.
Όταν ο φίλος σας εκφράζει τις σκέψεις του, δε φοβάστε το όχι στη δική σας σκέψη, ούτε αποσιωπάτε το ναι.
Και όταν εκείνος είναι σιωπηλός, η καρδιά σας δεν παύει για ν’ ακούσει την καρδιά του.
Γιατί στη φιλία, όλες οι σκέψεις, όλες οι επιθυμίες, όλες οι προσδοκίες γεννιούνται και μοιράζονται χωρίς λέξεις, με χαρά που είναι άφωνη.
Όταν χωρίζεσαι από το φίλο σου, δε λυπάσαι, γιατί αυτό που αγαπάς πιο πολύ σ’ αυτόν μπορεί να είναι πιο φανερό στην απουσία του, όπως ο ορειβάτης βλέπει πιο καθαρά το βουνό από την πεδιάδα.
Και μη βάζετε κανένα σκοπό στη φιλία εκτός από το βάθαιμα του πνεύματος. Γιατί η αγάπη που γυρεύει κάτι άλλο εκτός από την αποκάλυψη του δικού της μυστηρίου δεν είναι αγάπη παρά ένα δίχτυ που ρίχνεται στη θάλασσα και μόνο το ανώφελο θα πιάσει.
Και δίνετε το καλύτερο εαυτό σας στο φίλο σας. αφού θα γνωρίσει την άμπωτη του κυμάτου σας, δώστε του να γνωρίσει και την παλίρροιά του.
Είναι ο φίλος σας κάτι που θα έπρεπε να γυρεύετε όταν έχετε ώρες που θέλετε να σκοτώσετε;
Καλύτερα να γυρεύετε το φίλο σας πάντα όταν έχετε ώρες να ζήσετε. Γιατί έργο του φίλου σας είναι να εκπληρώσει τις ανάγκες σας, αλλά όχι να γεμίσει το κενό σας.
Και μέσα στη γλύκα της φιλίας κάνετε να υπάρχει γέλιο, και μοίρασμα χαράς.
Γιατί στις δροσοστάλες των μικρών πραγμάτων η καρδιά βρίσκει την καινούργια αυγή της και ξανανιώνει.

Φιλιά και καλημέρα καρδούλα μου!

Μηθυμναίος είπε...

Επειδή πιστεύω στη φιλία. Επειδή γνωρίζω λίγο την καρδιά σου. Επειδή είσαι ψυχούλα. Γι' αυτά κι ακόμη άλλα χίλια ΣΕ ΛΑΤΡΕΥΩ!!!

Πόσο μου χρησιμεύουν οι αναρτήσεις σου!

Σου εύχομαι όλα τα καλά φίλη μου

mareld είπε...

Πολάκι αγαπημένο!

Άρωμα γαζίας και λίγο φρέζιας!!..

"Ώσπου μια νύχτα, ένας διαβάτης
περνάει στο δρόμο τραγουδώντας.
Πού έχεις ξανακούσει το τραγούδι αυτό;
Δεν θυμάσαι.
Κι όμως η νοσταλγία
όλων όσων ονειρεύτηκες,
τρέμει μες στο τραγούδι.
Στέκεσαι στο παράθυρο
κι ακούς σαν μαγεμένος".

Ναι..κάθε νύχτα τρέμει
η νοσταλγία μου..
κάθε νύχτα γέρνω σαν τη λυγισμένη ευωδιά του γιασεμιού,το χάραμα..
αφουγκράζομαι..σε λίγο ακούω απαλό, γλυκό ψυθίρισμα..

"Μαρίνα πράσινό μου αστέρι
Μαρίνα φως του Αυγερινού
Μαρίνα μου άγριο περιστέρι
και κρίνο του καλοκαιριού"..

κουνάω το μεταξωτό τσιγγάνικο μαντίλι μου..και με παίρνει ο ύπνος..

"Η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο"..

Ναι..σιωπώ γιατί "βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων"
Αγναντεύω "το Ερέχθειο των πουλιών" βυθισμένη στο απέραντο γαλάζιο..
τρέμω κάθε αυγή μη βρω τις παπαρούνες μελαγχολικές και όλες τις μαργαρίτες μαδημένες..
πόση πίκρα στα μάτια των παιδιών..όταν τους κόβεις το παιχνίδι..μ΄αγαπάς;..δε μα΄αγαπάς;..


"Η θλίψη.. πιο δίκαιο"

Δεν είμαι της θλίψης..του γέλιου και της χαράς θα έλεγα..αλλά πόσες φορές δεν με άρπαξε η θλίψη μέσα στην ανυποψία μου..στην αυγή της Άνοιξης..στη καρδιά του Καλοκαιριού..όχι δεν μπορείς να ζεις αν τις νύχτες δεν χαϊδεύεις "τις φώκιες τις μικρές" και σιγοτραγουδάς.."Που να βρω τη ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ"..


ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ...

Kαμιά φορά, οι μενεξέδες
ενός χαμένου παραδείσου
ευωδιάζουν μες στον ύπνο μας
κι ύστερα είμαστε άρρωστοι για μέρες˙
παιδικές αμαρτίες του μεσημεριού
που τις εξάγνιζαν οι τρόμοι της νύχτας
ή το ανομολόγητο πού έδινε κάποτε
στις χειρονομίες μας κάτι απ' το άγνωστο..
θυελλώδη συμβάντα του δειλινού μέσα στο σπίτι,
ενώ έξω απλώς βράδιαζε.
*****
Ώσπου μια νύχτα, ένας διαβάτης
περνάει στο δρόμο τραγουδώντας.
Πού έχεις ξανακούσει το τραγούδι αυτό;
Δεν θυμάσαι.
Κι όμως η νοσταλγία
όλων όσων ονειρεύτηκες,
τρέμει μες στο τραγούδι.
Στέκεσαι στο παράθυρο
κι ακούς σαν μαγεμένος.
Κι άξαφνα σε κάποια στροφή του δρόμου,
το τραγούδι σβήνει.
Όλα χάνονται. Ησυχία…
Tώρα τι θα κάνεις;
Η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο.
Η θλίψη.. πιο δίκαιο.
Τάσος Λειβαδίτης

Θα δούμε ποιος ο τυχερός...

Φιλάκια κουτσούνι μου!

Ερατώ είπε...

Τι όμορφο....όταν με χρειάζεσαι θα'μαι δίπλα σου ....πόσο ουσιαστικό να το βιώνουν αυτό οι άνθρωποι και να καταλαβαίνουν πως δεν είναι μόνοι.
Πολύ όμορφη ανάρτηση όπως και τα σχόλια όλων και τα δικά σου , σαν συνέχεια αυτής της όμορφης αναφοράς στις πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις που τρέφονται από τα ευγενικά συναισθήματα και την εμπιστοσύνη...

mareld είπε...

Πολάκι!!!

Το μόνο που θα ήθελα αυτή τη στιγμή είναι να βρισκόμουν στο κίτρινο καναπεδάκι σας και να με νανουρίζετε με τις φωνούλες σας Εσύ και η Κατερίνα..

Σίγουρα θα ονειρευόμουν ότι θα μου ψιθύριζε κάποια αγγελική ψυχή..Από την ενότητα «Θαλασσινό τριφύλλι» τα «Ρω τού έρωτα»

Περίπου..

Οι άγγελοι τραγουδάνε. Κι οι ερωτευμένοι επίσης. Πίσω από κάθε ανάταση, από κάθε μεράκι, μια κιθάρα περιμένει έτοιμη να πάρει τα λόγια και να τα ταξιδέψει από χείλη σε χείλη. Δεν είναι λίγο αυτό. Είναι η χαρά να δίνεις χαρά στους άλλους, είναι αυτό που μας βαστάει στη ζωή. Γι' αυτό, κοντά στα ποιήματά μου, δοκίμασα να γράψω και μερικά τραγούδια, χωρίς να τα υποτιμώ καθόλου. Έτσι ή αλλιώς, μιλά κανείς για τα ίδια πράγματα που αγαπά, και από κει και πέρα το λόγο έχουν αυτοί που θα τ' ακούσουν. Λένε πως το είδος έχει ορισμένους κανόνες. Δεν τους ξέρω και, πάντως, δεν ενδιαφέρθηκα ή δεν μπορούσα ίσως να τους ακολουθήσω. Δουλεύει ο καθένας όπως νιώθει. Και η θάλασσα είναι απέραντη, τα πουλιά μυριάδες, οι ψυχές όσες και οι συνδυασμοί που μπορούν να γεννήσουν οι ήχοι και τα λόγια, όταν ο έρωτας και το όνειρο συμβασιλεύουν.

Χάρηκες ε;

Με συγκίνησες με τις αφιερώσεις σου..

Και εγώ με τη σειρά μου..

"Η Αληθινή Ομορφιά της Ψυχής..
κατοικεί σ'ένα ερωτικό Είναι"

ΑΛΗΘΙΝΗ ΟΜΟΡΦΙΑ
******
Α ξιοπρέπεια στη φρόνηση
Λ εβεντιά στη ψυχή
Η θος στο χαρακτήρα
Θ άρρος στη ζωή...
Ι σχυρή η Θέληση
Ν τομπροσύνη στα λόγια
Η ρεμία στις αποφάσεις.
******
Ο λόγυμνη στην αλήθεια
Μ αθήτρια στη γνώση..
Ο νειροπόλος στον έρωτα
Ρ εαλίστρια στη Ζωή..
Φ ερέγγυος στη Φιλία.
Ι δανικά της η Χαρά της Ζωής
Α γάπη κι Ελευθερία!
******
Η Αληθινή Ομορφιά της Ψυχής..
κατοικεί σ'ένα ερωτικό Είναι.
******
Lunapiena


Οι Ζακυνθινοί είμαστε λίγο ερωτιάρηδες..λίγο..
ευτυχώς που υπάρχει η Dana μου και έχει έτοιμο το καμινέτο..

Φιλιά ψυχούλι μου!

P. Kapodistrias είπε...

Με κατασυγκίνησες! Πάντα σου να τρέφεις τέτοια ζωτικά αισθήματα! Εάν γινόταν απ' όλους, ο κόσμος μας θα ήταν πολύ πολύ καλύτερος και ο ήλιος θ' ανέτειλε πιο χαμογελαστός!

Καλημέρες με φιλία και φιλιά από το Τζάντε μας!

Αστοριανή είπε...

.... "... η σιωπή κάνει τον κόσμο μεγαλύτερο..." Χμ! εξαρτάται. Μεσα στην αποψινή σιωπή ο κόσμος όλος είναι γύρω και μέσα μου....
Σε φιλώ,
με την σκέψη των τρυφερών ποιημάτων και συναισθημάτων της σελίδας σου,
πάω για ύπνο! 12.48! μετά τα μεσάνυχτα!
Από Νέα Υόρκη,
Υιώτα,
του φωτεινού ηλίανθου
Αστοριανή
και φίλη............

mareld είπε...

Αμαζόνα της καρδιάς μας!
Αγαπημένη μου Ιππολύτη!

"Κόρη του κρύσταλλου βυθού
Δάκρυ φιλί της θάλασσας"

"Τώρα θα ‘χω σιμά μου ένα λαγήνι αθάνατο νερό"..

Έτσι ακριβώς νιώθω με τους φίλους μου που κουβαλάω τόσο ανάλαφρα στη ψυχή μου και είμαι τυχερή γιατί είναι πολλοί..


"Όσο για τους κολλητούς, είναι οι πιο στενοί από τους στενούς μας φίλους. Μαζί τους το συναισθηματικό δέσιμο είναι απόλυτο, το ίδιο και η αμοιβαία εμπιστοσύνη. Αν χρειαστεί τρέχουμε κοντά τους οποιαδήποτε στιγμή και εγκαταλείπουμε τα πάντα"

Ιππολύτη μου!

Ξέρω ότι έχεις πολλούς φίλους και είναι φυσικό.
Από τη πλευρά μου, Σε ευχαριστώ που υπάρχεις και ομορφαίνεις τη ζωή μου!!

Σου έχω πει ότι είσαι του Έρωτα...τα όμορφα, τρυφερά λόγια του Ελύτη μας για σένα..με την ευχή μέσα από τον Έρωτα να αφήνεις της φράουλας τη γλύκα στο ποιητικό σου λόγο και όχι μόνο..

ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΓΛΑΥΚΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ

Ελαιώνες κι αμπέλια ως τη θάλασσα
Κόκκινες ψαρόβαρκες πιο μακριά ως τη θύμηση
Έλυτρα χρυσά του Αυγούστου στον μεσημεριάτικο ύπνο
Με φύκια ή όστρακα. Κι εκείνο το σκάφος
Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, που διαβάζει ακόμη στην ειρήνη
του κόλπου των νερών Έχει ο Θεός

Περάσανε τα χρόνια φύλλα ή βότσαλα
Θυμάμαι τα παιδόπουλα, τους ναύτες που έφευγαν
Βάφοντας τα πανιά σαν την καρδιά τους
Τραγουδούσαν τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
Κι είχαν ζωγραφιστούς βοριάδες μες στα στήθια.

Τι γύρευα όταν έφτασες βαμμένη απ’ την ανατολή του ήλιου
Με την ηλικία της θάλασσας στα μάτια
Και με την υγεία του ήλιου στο κορμί – τι γύρευα
Βαθιά στις θαλασσοσπηλιές μες στα ευρύχωρα όνειρα
Όπου άφριζε τα αισθήματά του ο άνεμος
Άγνωστος και γλαυκός, χαράζοντας στα στήθια μου
το πελαγίσιο του έμβλημα

Με την άμμο στα δάχτυλα έκλεινα τα δάχτυλα
Με την άμμο στα μάτια έσφιγγα τα δάχτυλα...

Φιλιά καρδούλα μου!

mareld είπε...

Στράτο ψυχή μου!

Άξιο παιδί του Αλκαίου και της Σαπφώς!

'...όταν ο ήλιος έχοντας βασιλέψει πια η σελήνη με ένα κόκκινο θάμπος ξεπροβάλλει όλα τα αστέρια γύρω της να εξαφανίσει, κι ένα φέγγος απλώνει ως πέρα στο αλμυρό το πέλαγος και στους αγρούς με τα χιλιάδες άνθη ...'
(μτφ. Οδυσσέα Ελύτης 1985:91)

Σε ευχαριστώ!

Για την Αιγαιοπελαγήσια σου ανάσα!

Για τα άνθη που έχουν φωλειάσει στη καρδιά σου..
και μας τα προσφέρεις στη καρδιά του Χειμώνα..έτσι να μη χάσουμε τη πίστη μας στην ομορφιά του κόσμου σε τόσο δύσκολους καιρούς..

- ο Αριστοτέλης αναφέρει στιχομυθία μεταξύ Σαπφούς και Αλκαίου όπου ο Αλκαίος ... κάτι θέλει να της πει ... αλλά ντρέπεται κι η Σαπφώ του απαντά "αν είχες να πεις κάτι όμορφο και καλό κι αν δεν σ' έτρωγε η γλώσσα σου να πεις κακά πράγματα, δεν θα ντρεπόσουνα και θα φανέρωνες τη δίκαιη σκέψη σου"

Στράτο της καλοσύνης!

Πάντα τα τρυφερά σου λόγια ανοίγουν δρόμο στη ψυχή..

"Δυόμισι χιλιάδες χρόνια πίσω, στη Μυτιλήνη"

"στους ίδιους κήπους, γύρω από τις ίδιες ροδιές, πάνω απ' τις ίδιες στέρνες"

"Τέτοιο πλάσμα ευαίσθητο και θαρρετό συνάμα δε μας παρουσιάζει συχνά η ζωή. Ένα μικροκαμωμένο βαθυμελάχροινο κορίτσι, ένα "μαυροτσούκαλο", όπως θα λέγαμε σήμερα, που ωστόσο έδειξε ότι είναι σε θέση να υποτάξει ένα τριαντάφυλλο, να ερμηνέψει ένα κύμα ή ένα αηδόνι, και να πει "σ' αγαπώ", για να συγκινηθεί η υφήλιος"
Ελύτης

Και θέλω να ξέρεις όταν δεν σου απαντάω..είμαι όχι τόσο καλά και δεν θέλω να το νιώσεις..καλύτερα να σκέφτεσαι..άστην ερωτευμένη θα είναι..

Σε αγαπάω γλυκέ μου Φίλε με τη τόση ομορφιά..και εύχομαι πάντα να τραγουδάς!!!

mareld είπε...

Τριανταφυλλάκι μου!

Της προσφοράς και της αγάπης!

"Δε μπορεί να αναπτυχθεί στενή φιλία ανάμεσα σε δύο ανθρώπους όταν λείπει η ειλικρίνεια και η ευθύτητα από τη σχέση τους. Θέλουμε τους φίλους μας να παρουσιάζονται μπροστά μας με ανοιχτά πάντα χαρτιά, τουλάχιστον σ' αυτά που θέλουν να μοιραστούν μαζί μας. Μάλιστα όσο πιο ειλικρινείς και ευθείς είναι απέναντί μας τόσο πιο πολύ νιώθουμε ότι μπορούμε να ανοίξουμε την καρδιά μας σ' αυτούς. Ακόμη και η παραμικρή υποψία για ανειλικρίνεια, μπορεί να μας ψυχράνει και να καταστρέψει τη φιλία μας"

Μου άρεσε και πιστεύω θα αρέσει και σε Σένα..

Στα τρία του χρόνια ο Μπάρτι τυφλώνεται..
αλλά μαθαίνει να ζει στο σκοτάδι και εξελίσσεται σ' ένα παιδί-θαύμα. Η μητέρα του, μια ξεχωριστή γυναίκα, τον διαβεβαιώνει συνέχεια πως καθετί στον κόσμο συμβαίνει για κάποιον σκοπό, πως ακόμη και στον πόνο υπάρχει ένα απώτερο νόημα, κι ότι η ζωή του μπορεί να επηρεάσει βαθιά, με τρόπους ανεξιχνίαστους, τις ζωές ανθρώπων που ίσως καν δεν γνωρίζει ακόμη. Στα δεκατρία του ο Μπαρθόλομιου ξαναβρίσκει το φως του....Το πως γίνεται αυτό, ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει, όπως και το καθετί στη θαυμαστή ζωή του, συνθέτουν ένα συγκλονιστικό ταξίδι θάρρους και αγάπης, αγωνίας και περιπέτειας, που διβάζεται με κομμένη την ανάσα και αποτελεί το πιο ουσιώδες και το πιο μεγαλεπήβολο έργο που έγραψε πότε ο Dean Koontz.

Σε ευχαριστώ γαι το φρέσκο άρωμα της ψυχής σου!
Πάντα να χαμογελάς!

Πολλά φιλάκια!

mareld είπε...

Αγαπημένε μου Φίλε!

Σου είπα..μας είσαι πολύτιμος!

"Η κοινωνική σημασία της φιλίας είναι πολύ μεγάλη και πολυδιάστατη. Κοντά στους φίλους μας αισθανόμαστε ευχάριστα, η διάθεσή μας βελτιώνεται και οι στενοχώριες εξαφανίζονται μονομιάς...

...Πρόσφατες έρευνες απέδειξαν ότι η φιλία θεραπεύει το στρες και την κατάθλιψη, ευνοεί την ανάπτυξη των νοητικών λειτουργιών και μειώνει τα εμφράγματα..

Ο διαπρεπής Αυστριακός ψυχίατρος Άλφρεντ Άντλερ συμπλήρωσε ότι η κατάκτηση της ψυχικής υγείας προϋποθέτει ένα ακόμα στοιχείο: την ανάπτυξη της κοινωνικότητας, της ικανότητας δηλαδή να κάνουμε βαθιές και αληθινές φιλίες"


Σε ευχαριστώ για το χάδι ψυχής που μας προσφέρεις τόσο απλόχερα..

Δ' Αργοναύτες

Και ψυχή
ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν
εις ψυχήν
αυτή βλεπτέον:
τον ξένο και τον εχθρό τον είδαμε στον καθρέφτη.

Ήτανε καλά παιδιά οι συντρόφοι, δε φωνάζαν
ούτε από τον κάματο ούτε από τη δίψα ούτε από την παγωνιά,
είχανε το φέρσιμο των δέντρων και των κυμάτων
που δέχουνται τον άνεμο και τη βροχή
δέχουνται τη νύχτα και τον ήλιο
χωρίς ν' αλλάζουν μέσα στην αλλαγή.
Ήτανε καλά παιδιά, μέρες ολόκληρες
ίδρωναν στο κουπί με χαμηλωμένα μάτια
ανασαίνοντας με ρυθμό
και το αίμα τους κοκκίνιζε ένα δέρμα υποταγμένο.
Κάποτε τραγούδησαν, με χαμηλωμένα μάτια
όταν περάσαμε το ερημόνησο με τις αραποσυκιές
κατά τη δύση, πέρα από τον κάβο των σκύλων
που γαβγίζουν.
Ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν, έλεγαν
εις ψυχήν βλεπτέον, έλεγαν
και τα κουπιά χτυπούσαν το χρυσάφι του πελάγου
μέσα στο ηλιόγερμα.
Περάσαμε κάβους πολλούς πολλά νησιά τη θάλασσα
που φέρνει την άλλη θάλασσα, γλάρους και φώκιες.
Δυστυχισμένες γυναίκες κάποτε με ολολυγμούς
κλαίγανε τα χαμένα τους παιδιά
κι άλλες αγριεμένες γύρευαν το Μεγαλέξαντρο
και δόξες βυθισμένες στα βάθη της Ασίας.
Αράξαμε σ' ακρογιαλιές γεμάτες αρώματα νυχτερινά
με κελαηδίσματα πουλιών, νερά που αφήνανε στα χέρια
τη μνήμη μιας μεγάλης ευτυχίας.
Μα δεν τελειώναν τα ταξίδια.
Οι ψυχές τους έγιναν ένα με τα κουπιά και τους σκαρμούς
με το σοβαρό πρόσωπο της πλώρης
με τ' αυλάκι του τιμονιού
με το νερό που έσπαζε τη μορφή τους.
Οι σύντροφοι τέλειωσαν με τη σειρά,
με χαμηλωμένα μάτια. Τα κουπιά τους
δείχνουν το μέρος που κοιμούνται στ' ακρογιάλι.

Κανείς δεν τους θυμάται. Δικαιοσύνη.
Γιώργος Σεφέρης

Μια αγκαλιά και τη ευχή να είσαι χαρούμενος!

mareld είπε...

Ηλιανθάκι του φωτός!

Σε ευχαριστώ για τα τόσα ηλιανθάκια που βρίσκω την αυγή ριγμένα στη αυλή μου!

"Είμαστε υπεύθυνοι για όλα όσα συμβαίνουν σ’ αυτό τον κόσμο.
Είμαστε πολεμιστές του φωτός, που με τη δύναμη της αγάπης και της θέλησής μας μπορούμε να αλλάξουμε το πεπρωμένο μας και εκείνο πολλών άλλων ανθρώπων"

Είσαι φωτεινή!
Είσαι ξεχωριστή!

«Κερδίζω», είπε η αλεπού, «εξ αιτίας του χρώματος που έχει το στάρι.» Μετά πρόσθεσε. «Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα, θα καταλάβεις ότι το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο, θα ξανάρθεις να μ' αποχαιρετήσεις, κι εγώ θα σου χαρίσω ένα μυστικό.» Ο μικρός πρίγκηπας πήγε να δει τα λουλούδια (...) καί ξανάρθε στην αλεπού: «Αντίο» είπε. «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια.» «Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια», επανέλαβε ο μικρός πρίγκηπας, για να το θυμάται. «Ο χρόνος που έχασες για το τριαντάφυλλό σου αυτός είναι που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό.»


Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα

Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
Βαθύ γαρίφαλο ακρωτήρι
Το χέρι σου έφευγε με το νερό
Να στρώσει νυφικό το πέλαγος
Το χέρι σου άνοιγε τον ουρανό.

Άγγελοι μ’ έντεκα σπαθιά
Πλέανε πλάι στ’ όνομά σου
Σκίζοντας τ’ ανθισμένα κύματα
Κάτω μπατέρναν τα λευκά πανιά
Σ’ απανωτές σπιλιάδες γραίγου.

Μ’ άσπρα τριανταφυλλαγκάθια
Έραβες φιόγκους προσμονής
Για τα μαλλιά των λόφων της αγάπης σου
Έλεγες: Η χτενίστρα του φωτός
Είναι πηγή στη γη που διασκεδάζει.

Κλέφτρα σαΐτα σκάνταλο του γέλιου
Ώ εγγονούλα της γρια-λιακάδας
Μέσ’ απ’ τα δέντρα πείραζες τις ρίζες
Άνοιγες τα χωνάκια του νερού
Ραβδίζοντας της λησμονιάς τα τζίτζιφα.

Ή πάλι νύχτα μ’ άσωτα βιολιά
Μέσα στους μισοχαλασμένους μύλους
Κρυφομιλούσες με μια μάγισσα
Στους κόρφους σου έκρυβες μια χάρη
Που ήταν το ίδιο το φεγγάρι.

Φεγγάρι εδώ φεγγάρι εκεί
Αίνιγμα διαβασμένο από τη θάλασσα
Για το δικό σου το χατήρι
Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
Βαθύ γαρίφαλο ακρωτήρι.
ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ

Πόση ομορφιά μας κουβαλάς από το κήπο σου!!!

Φιλιά γλυκά και την ευχή πάντα να σκορπάς ηλιανθάκια να διώχνεις το σκοτάδι!!!

kiki είπε...

Πολύ σημαντικά λόγια καλή μου Μαρελντίτα! Να είσαι καλά! Φιλώ σε!

Διονύσης Μάνεσης είπε...

Να'μαι κι εγώ, ξεχασιάρης και αμελής, ιδρωκοπημένος πάντα να προσπαθώ μ' ένα πήδο να επιβιβαστώ στο πλοίο που μόλις σηκώνει τις άγκυρες.
Να πω ένα ευχαριστώ, μικρό, ταπεινό και αδύναμο και, κυρίως, ντροπαλό, ντροπαλό να δέχεται τόση αγάπη χωρίς να ξέρει καλά καλά πώς να τη διαχειριστεί.
Και να θυμηθώ πρόχειρα, την ανακάλυψη των "τόπων" σου, τόπων χρωμάτων, γαλήνης, χαράς, που ανασαίνουν σαν άνθρωποι.
Ξέρω, φαντάζομαι περισσότερο, πως αγωνίζεσαι. Κι η ευχή μου είναι να συνεχίζεις τον ευγενικό και όμορφο αγώνα σου.
Φιλιά.

marianaonice είπε...

'Ηχος, χρώματα και μυρωδιές έγιναν μία πανδαισία ψυχής εδώ μέσα!!
Ύμνος στη φιλία και στις συναντήσεις ανθρώπων στο διάβα της ζωής τους...

Δυό σκιές
Δυό φίλοι
Μετά η αγάπη
ένα πλατύ χαμόγελο
απ' την καρδιά
στα χείλη!!

Νάσαι καλά γλυκειά μου!
:)))

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Γειά σου αγαπημένο Μαρελντάκι!
Καλό μας φθινόπωρο, υγεία και χαρά!
Τρομερά ρομαντική και τρυφερή η ανάρτησή σου! Μπράβο σου! Ήμουνα στην πρίζα και φρουυυυστ... χαλάρωσα!
Ας είσαι καλά!
Φιλιά πολλά και πάντα ΚΑΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ!
Πολλά μ' άγγιξαν, πολλά θα ήθελα ν' αναπτύξω, αλλά δεν θέλω με τίποτα να "βιάσω" αυτή την χαλάρωση!
Πρέπει να φροντίσω να έρχομαι εδώ πιο συχνά!

Unknown είπε...

"Δυο ήλιοι δυο φεγγάρια, λάμπουνε σήμερα. Το ένα στο πρόσωπό σου, το άλλο στα σύννεφα..."

Δεν χρειάζεται να σου γράψω κάτι άλλο, τα ξέρεις!

TQM mi cielo!

Un beso muy muy grande!

mareld είπε...

Κική μου!

"Πιο απαραίτητοι κι από τα πλούτη ή την εξουσία, όπως έλεγε ο Αριστοτέλης, οι φίλοι είναι πηγή ζωής αλλά και διέξοδος ή καταφύγιο σε μια δύσκολη στιγμή. Για τα παιδιά αποτελεί βασικό στάδιο της ανάπτυξής τους και για τους ηλικιωμένους πηγή νεότητας"


Όταν έρχομαι στα σπιτάκια σου νιώθω..
ας τα πει καλύτερα

με ζακυνθινή αύρα...
ο Σταύρος Αμπελάς


Κάτι λευκό

Θέλω να φτιάξω
κάτι λευκό απόψε
όπως ένα σπίτι
στην ακρογιαλιά
κι εκεί να σε γνωρίσω
στην πιο καλή μου φίλη:
τη θάλασσα.


Θάλασσά μου

Θάλασσά μου
κι αν είσαι μίλια
μακριά
ο αγέρας
φέρνει ως εδώ
τη μυρωδιά σου
κι όλα τριγύρω
καλοκαίρι.


Και όταν φεύγω από τα σπιτάκια σου..για παρηγοριά..

"Μη θλίβεσαι όταν λες αντίο.
Ο αποχαιρετισμός είναι απαραίτητος
για να μπορεσετε να ξανανταμοσετε.

Κι ειναι βεβαιο
πως θα ξανανταμώσουν
μετα από λεπτά ή αιώνες,
εκείνοι που είναι φίλοι.
Richard Bach

Φιλιά καρδούλα μου!

marianaonice είπε...

Θέλω κι εγώ να συμπληρώσω την υπέροχη αναφορά σου για τη φιλία από το Χαλίλ Γκιπράν
Όπως βλέπεις, οι σκέψεις μας ταυτίστηκαν σε ...ανύποπτο χρόνο!!
Φιλιά και καλημέρεεςςς!!
:)))

mareld είπε...

Διονύση μου!

Τρυφερό μου Ζακυνθινάκι πρόσεχε τον εαυτό σου..

Ναι, είναι αλήθεια ότι αγωνίζομαι για την ομορφιά..
και συγχρόνως σιγοψιθυρίζω σαν τη ψιλή βροχή..
"που να βρω τη ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ..

Οι πιο πολλοί μου λένε είσαι τόσο χαρούμενος άνθρωπος..φαντάζομαι να είχες μια πολύ ευτυχισμένη παιδική ηλικία και να έχεις αγαπηθεί όπως είσαι ..δεν εξηγείται διαφορετικά... σε πότισαν με το καλό..
εγώ σκέφτομαι τα διαμάντια βγαίνουν από το κάρβουνο..γι΄αυτό σιωπώ..και με συγκρατημένο χαμόγελο στρέφω το βλέμμα μου λοξά προς τα κάτω και αριστερά..από πεποίθηση αλλά για να αφουγκραστώ και τη καρδιά μου..όχι προς τον Ήλιο..μήπως και αγναντέψω τη δικαιοσύνη και τρομάξω...διαμάντι δεν θα προλάβω να γίνω αλλά από την πολλή πίεση που έχω δεχτεί δεν το αποκλείω..όμως πιστεύω και να γίνω, το σίγουρο είναι ότι δεν θα το καταλάβω...


"Ο Βίκτορ Ουγκό υποστήριζε ότι η φιλία μοιάζει με τα παλιά κιτρινισμένα βιβλία που η πάροδος του χρόνου τούς προσδίδει μεγαλύτερη αξία"


Τη νύχτα δάβαζα PAUL ELUARD.

Χαϊδεψε τον ορίζοντα της νύχτας..
γύρεψε την μελανή καρδιά..
που η χαραυγή τη θρέφει με τη σάρκα της..
θα΄βαζε μες στα μάτια σου αθώες σκέψεις
φλόγες... φτερά και πρασινάδες
που ποτέ δεν εφεύρε ο Ήλιος.

Δεν είναι η νύχτα που σου λείπει
μα η δυναμή της..

Μακάρι οι άνθρωποι να βρίσκουν δύναμη..να περπατάνε ανάλαφρα..

http://www.youtube.com/watch?v=USX__nQxnto

Είναι τρυφερός, ερωτικός και..

"Από τα πρώτα του ποιήματα , τα πουλιά , τα ζώα , τα πράγματα
και κυρίως ο έρωτας και η ελευθερία είναι τα κυριαρχικα του μοτίβα.

Το ποιητικό σύμπαν του Ελυάρ είναι ένας κόσμος πραγματικός....
ένας κόσμος που δεν υποφέρει από καμμιά μεταφυσικη αγωνία ,
αλλά υποφέρει γιατί του λείπουν τα στοιχειώδη εκείνα πράγματα
που κάνουν τη ζωή υποφερτή.

Σε όλα του τα ποιήματα υπάρχει μια παιδική αθωότητα"

"Στο διάφανο λουλούδι
οι γυρισμοί της σκέψης
ακυρωνουν τις λέξεις που είναι κούφιες"..

Πολλά γλυκά φιλιά!

mareld είπε...

Μαριάννα μου!

Όταν σε συναντώ παίρνω βαθειές αναπνοές..
είσαι ποτισμένη με τόση Ελλάδα..
όλη η ύπαρξή σου μοσχοβολάει
Φως, Ελπίδα...


Έλληνα λαέ βασιλιά απελπισμένε
Να χάσεις άλλο πια δεν έχεις πάρεξ τη λευτεριά
Τον έρωτα σου για τη λευτεριά και για τη δικαιοσύνη
Και τον άπειρο σεβασμό του ίδιου του εαυτού σου

Βασιλιά λαέ δε σ' απειλεί ο θάνατος
Στον έρωτά σου είσ' όμοιος είσαι αγαθός
Και το κορμί σου κι η καρδιά πεινούν για αιωνιότητα
Βασιλιά λαέ που πίστεψες πως σου χρωστούν το ψωμί

Και πως σου δίναν τίμια τ' άρματα να σηκώσεις
Τίμια δικιά σου σώζοντας βάζοντας το δικό σου νόμο
Λαέ απελπισμένε στα δικά σου μόνο τ' άρματα εμπιστέψου
Ελεημοσύνη σαν τα δώσανε κάνε τα εσύ ελπίδα...

...Η λευτεριά όμοια με τη λιόλουστη θάλασσα
Το ψωμί όμοιο με τους θεούς το ψωμί που σμίγει τους ανθρώπους
Το αληθινό ολόφωτο αγαθό πιο δυνατό απ' όλα
Πιο δυνατό απ' τον πόνο και τους εχθρούς μας όλους..

9 Δεκέμβρη 1944

Πωλ Ελυάρ


Είναι κάτι νύχτες που αργεί να ξημερώσει..σε Σένα εύχομαι πάντα στη ζωή σου να γλυκοχαράζει..

"Γιατί σε αισθανόμουν καλύτερα τη νύχτα..."

"Είχα ελευθερωθεί
Είχα γευτει τον ουρανό , τη γή και την παλίρροια
αισθάνθηκα το αίμα το δέρμα την παγωνιά και το άχυρο
τα είχα όλα καταλάβει τ άγγιζα αναδειχνόμουν
ανάπνεα, χρωματιζόμουν, βάδιζα, μλούσα
και αναδημιουργόμουν

Είδα καθαρά..
μεσημεριάτικα παραδεχόμουνα τον ίσκιο
ήξερα χωριστά και ομαδικά τ'αστέρια
και τα έργα των ανθρώπων
ήξερα να υπάρχω λιγότερο και πιο πολύ απ τον εαυτό μου
οι πέντε αισθήσεις μου κάνανε θέση στη φαντασία...

Η φαντασία έμεινε στη σκέψη
κι εμείς κατέχουμε μια έκτη αίσθηση"

Πωλ Ελυαρ

Σε ευχαριστώ για το παλμό της φλογερής ψυχής σου!
Σε ευχαριστώ για τη πάλη σου ενάντια στην αδικία!
Για τη τόση τρυφερότητα!
Για την αισθητική σου!

Απόλαυσα την ανάρτησή σου για τη φιλία και απλώθηκε ζωντανή χαρμόσυνη μουσική στο σκοτεινό δάσος της βροχής..

Πολλα φιλιά
και μια ζακυνθινή αγκαλίτσα!

mareld είπε...

Κυκλαμινάκι τρυφερό κι αγαπημένο!!!

Χάρηκα και πάντα χαίρομαι όταν είσαι καλά..

Να έρχεσαι και από το επόμενο φθινόπωρο και στο σπίτι μου στην Αθήνα..
Ξέρω ότι τις νύχτες, μας χαϊδεύεις τα όνειρα αλλά κι εγώ με τη σειρά μου κάθε νύχτα που ακούω τον αχό του δάσους ή τη βροχή, σου στέλνω ευχές..νοτισμένες με λίγο Ιόνιο!!!

Κατερίνα μου!

Παλεύεις για ένα καλύτερο αύριο όπως όλοι οι άνθρωποι με τρυφερή καρδιά..να σε έχει η ζωή καλά!!!


«Θα πολεμήσουμε γι' αυτή τη μικρή ελιά
Καταμεσής στον κάμπο,
Γι' αυτήν την πέτρα, που δροσίζει η πρωινή πάχνη.
Θα πολεμήσουμε για το χαμόγελο του κοριτσιού
Καταμεσής στην άνοιξη.
Θα πολεμήσουμε για τα χαρούμενα παιδικά παιχνίδια,
Στις γαλανές ακρογιαλιές,
Για την καυτερή άμμο, γι' αυτόν το σβώλο..

Θα πολεμήσουμε...»

Πωλ Ελυάρ (στην Ελλάδα 1949)


Και αυτό.. για Σένα..

Το σπίτι μου

Εγώ θέλω το σπίτι μου
τη θάλασσα να βλέπει,
να’ναι χτισμένο στα ψηλά
στον άνεμο να αντέχει.

Να’χω τα φώτα του ανοιχτά
σαν φάρος να φωτίζει,
κάθε καράβι που περνά
να μου γλυκοσφυρίζει.

Παντρεύονται οι ναυτικοί
της μοναξιάς την κόρη
και προίκα παίρνουν μοναχά,
την πρίμα και την πλώρη.
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Πάντα χαρούμενο!
Χίλια φιλιά Κυκλαμινάκι μου!

mareld είπε...

Alma mia!

Μικρή μου Ζακυνθινιά καμαροφρύδα!

Όταν βγαίνεις στο μπαλκόνι του Google υποχωρούν τα σύννεφα και μ΄αγκαλιάζει ο ΄Ηλιος ..
-Έννοια σου λέει έννοια σου κι εγώ είμαι δω κοντά σου..

Επειδή μου έχεις έτοιμο το καμινέτο..
σου αφιερώνω..

Φτερό νερού καθάριου ευκολοσύντριφτη βροχή
Δροσιά στα χάδια τυλιγμένη
Στα λόγια και στα βλέμματα
Έρωτα που τυλίγεις ό,τι αγαπώ.
Πωλ Ελυάρ

Σε ευχαριστώ για όλα κουτσούνι μου..μόνο που μου λείπεις μικρή μου σεναριογράφε..μου λείπει η φωτιά στο βλέμμα σου και το απόλυτο της περηφάνειας..

Όχι δεν θα πουληθούμε με κανένα αντάλλαγμα στο κόσμο..αλλά θα μιλάμε..

"Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα..

Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες
Π' αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του
Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν
Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν
Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια
Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν
Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π' άκρη δεν έχει
Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει

Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους"..
Μανώλης Αναγνωστάκης


Ναι, μικρή μου πράσινη Θάλασσα..

Μικρή πράσινη θάλασσα

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
που θα 'θελα να σε υιοθετήσω
Σχολείο να σε στείλω στην Ιωνία
να μάθεις μανταρίνι κι άψινθο

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
τον ήλιο να γυρίσεις και ν' ακούσεις
Πώς η μοίρα ξεγίνεται και πώς
οι μακρινοί μας συγγενείς συνεννοούνται ακόμα

Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
για να σε κοιμηθώ παράνομα
και να βρίσκω βαθιά στην αγκαλιά σου
κομμάτια πέτρες τα λόγια των θεών
κομμάτια πέτρες τ' αποσπάσματα του Ηράκλειτου
Ελύτης

Σε Σένα, στο παιδί, στον συντροφό σου αλλά και σε όλη σου την οικογένεια στέλνω άπειρα φιλιά!!

mareld είπε...

Αγαπημένα μου Τζιβαέρια!

Οι επισκέψεις μου στα σπιτάκια σας δεν έχουν τη συχνότητα που θα ήθελα.για πολλούς λόγους που αν τους αναφέρω θα μου μελαγχολίσετε...
Έτσι ένιωσα την ανάγκη να σας καλέσω, για να Σας πω το Σ΄αγαπώ..αλλά καλύτερα το Σ΄αγαπάω, που λέμε στη Ζάκθυνθό μας..σαν να ανοίγουμε συγχρόνως την αγκαλιά μας..

Σας αγαπάω!!!!


Σίγουρα έχετε καταλάβει ότι έχω πολλές αδυναμίες και μέσα σε αυτές είναι και ο Πολ Ελυάρ..έστω και να έγραφε μόνο..

«Θα ήθελα να σ' έχω στην αγκαλιά μου για να ξέρω αν υπάρχω» (Πολ Ελυάρ)


"Η ΠΟΙΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΠΡΑΧΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ"

Στους απαιτητικούς μου φίλους

Όταν σας λέω πως ο ήλιος μες στο δάσος
Είναι σαν αφαλός που δίνεται σ' ένα κρεβάτι
Πιστεύετε και συμφωνείτε στις επιθυμίες μου

Όταν σας λέω πως το κρύσταλλο μιας μέρας βροχερής
Ηχεί παντοτινά στη ραθυμία του έρωτα
Πιστεύετε στον πιο μεγάλο χρόνο της αγάπης

Όταν σας λέω πως στο μπρούτζο της κουκέτας μου
Έχει φωλιά ένα πουλί όπου ποτέ δε λέει ναι
Πιστεύετε οπωσδήποτε στην ταραχή μου

Όταν σας λέω πως στον κόλπο μιας πηγής
Γυρίζει το κλειδί ο ποταμός και βγαίνει πρασινάδα
Πιστεύετε ακόμα πιο πολύ μ' αναγνωρίζετε

Αλλά όταν τραγουδώ απερίφραστα στο δρόμο μου
Κι όλη η χώρα μου σαν ένα δρόμο χωρίς τέλος
Δε με ξαναπιστεύετε πηγαίνετε στην ερημιά

Άσκοπα ζείτε εσείς χωρίς να δήτε πως οι άνθρωποι
Έχουν ανάγκη την ενότητα να ελπίζουν ν' αγωνίζονται
Να μάθουνε τον κόσμο και να τον αλλάξουν

Από ένα μόνο σάλτο της καρδιάς μου θα σας ανασύρω
Είμαι χωρίς δυνάμεις έζησα υπάρχω ακόμα
Αλλά θαυμάζω που μιλώ για να σας συγκινήσω

Όταν θάθελα να σας λευτερώσω για να ξαφνιαστήτε
Που με το φύκι και του βούρλο της αυγής
Οι αδελφοί μας χτίζουνε το φως τους.

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Σ' ευχαριστώ, ΤΟΟΟΟΣΟ πολύ, Μαρελντάκι μου! Να είσαι γερή κι ευτυχισμένη! Αν είσαι Αθήνα όταν έρθω, κι εγώ θά 'θελα να σε δω!
Φιλάκια, κορίτσι μου!
Ήρθα να πάρω το λινγκ σου, πάλι και να σε δω!

mareld είπε...

Κυκλαμινάκι μου!

Εγώ ευχαριστώ για τη γλύκα της ευαίσθητης ψυχής σου!


Ἡ ὀμορφιὰ καραδοκεῖ. Ἂν εἴμαστε εὐαίσθητοι, θὰ τὴν αἰσθανθοῦμε μέσα στὴν ποίηση ὅλων τῶν γλωσσῶν.

Ὅταν διαβάζουμε ἕνα καλὸ ποίημα, φανταζόμαστε πὼς κι ἐμεῖς θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ ἔχουμε γράψει, πὼς τὸ ποίημα προϋπῆρχε μέσα μας.
Μπόρχες

Ελπίζω να σου αρέσει ο Πασχαλίδης!

Να μου είσαι χαρούμενη!
Πολλά φιλάκια!

LIA είπε...

Μαρελντούλα! γλυκιά αγαπημένη μου, Μαρελντούλα!

Ζωγραφιά υπέροχη, μουσική μοναδική, μεθυστικό άρωμα σκορπά η ανάρτισή σου αυτή και όλα όσα γράφουν οι φίλοι σου. Νάματα να πλένεται η ψυχή και θυμάρια να μεθά. Τραγούδι πολύχρωμο για να ΄χει φως η θαμπάδα του καιρού μας, να γλυκάνουν οι ματιές και να μεγαλώσουν οι αγκαλιές.
Μαρελντούλα μου, σ΄αγαπώ και σε έχω σε ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, το ξέρεις.
Πως μ΄αγαπάς κι εσύ, το ξέρω.
Ακούω τη φωνούλα σου να μου ψιθυρίζει.


"Δεν µπορώ να αποτρέψω τον πόνο σου
όταν κάποια λύπη σου σχίζει την καρδιά,
αλλά µπορώ να κλάψω µαζί σου
και να µαζέψω τα κοµµάτια,
για να τη φτιάξω από την αρχή."

Ανοίγω αγκαλιά, τόση που να περάσει πέλαγα και να σε φτάσει.
Πολλά πολλά φιλάκια.

mareld είπε...

Αγαπημένο μου Κρητικάκι!

"Νάματα να πλένεται η ψυχή και θυμάρια να μεθά"

Πλημμύρα χαράς τα λόγια σου!!

με πήγαν εδώ...στο αφιερώνω με αγάπη..


Ξύπνησε γάργαρο νερό από τη ρίζα του πεύκου να βρεις τα μάτια των σπουργιτιών και να τα ζωντανέψεις ποτίζοντας το χώμα με μυρωδιά βασιλικού και με σφυρίγματα σαύρας. Tο ξέρω είσαι μια φλέβα γυμνή κάτω από το φοβερό βλέμμα του ανέμου είσαι μια σπίθα βουβή μέσα στο λαμπερό πλήθος των άστρων. Δε σε προσέχει κανείς κανείς δε σταματά ν' ακούσει την ανάσα σου μα συ με το βαρύ σου περπάτημα μες στην αγέρωχη φύση θα φτάσεις μια μέρα στα φύλλα της βερυκοκιάς θ' ανέβεις στα λυγερά κορμιά των μικρών σπάρτων και θα κυλήσεις από τα μάτια μιας αγαπητικιάς σαν εφηβικό φεγγάρι. Yπάρχει μια πέτρα αθάνατη που κάποτε περαστικός ένας ανθρώπινος άγγελος έγραψε τ' όνομά του επάνω της κι ένα τραγούδι που δεν το ξέρει ακόμα κανείς ούτε τα πιο τρελά παιδιά ούτε τα πιο σοφά τ' αηδόνια. Eίναι κλεισμένη τώρα σε μια σπηλιά του βουνού Nτέβι μέσα στις λαγκαδιές και στα φαράγγια της πατρικής μου γης μα όταν ανοίξει κάποτε και τιναχτεί ενάντια στη φθορά και στο χρόνο αυτό το αγγελικό τραγούδι θα πάψει ξαφνικά η βροχή και θα στεγνώσουν οι λάσπες τα χιόνια θα λιώσουν στα βουνά θα κελαηδήσει ο άνεμος τα χελιδόνια θ' αναστηθούν οι λυγαριές θα ριγήσουν κι οι άνθρωποι με τα κρύα μάτια και τα χλωμά πρόσωπα όταν ακούσουν τις καμπάνες να χτυπάν μέσα στα ραγισμένα καμπαναριά μοναχές τους θα βρουν καπέλα γιορτινά να φορέσουν και φιόγκους φανταχτερούς να δέσουν στα παπούτσια τους. Γιατί τότε κανείς δε θ' αστιεύεται πια το αίμα των ρυακιών θα ξεχειλίσει τα ζώα θα κόψουν τα χαλινάρια τους στα παχνιά το χόρτο θα πρασινίσει στους στάβλους στα κεραμίδια θα πεταχτούν ολόχλωρες παπαρούνες και μάηδες και σ' όλα τα σταυροδρόμια θ' ανάψουν κόκκινες φωτιές τα μεσάνυχτα. Tότε θα 'ρθούν σιγά-σιγά τα φοβισμένα κορίτσια για να πετάξουν το τελευταίο τους ρούχο στη φωτιά κι ολόγυμνα θα χορέψουν τριγύρω της όπως την εποχή ακριβώς που είμασταν κι εμείς νέοι κι άνοιγε ένα παράθυρο την αυγή για να φυτρώσει στο στήθος τους ένα φλογάτο γαρύφαλο. Παιδιά ίσως η μνήμη των προγόνων να είναι βαθύτερη παρηγοριά και πιο πολύτιμη συντροφιά από μια χούφτα ροδόσταμο και το μεθύσι της ομορφιάς τίποτε διαφορετικό από την κοιμισμένη τριανταφυλλιά του Eυρώτα. Kαληνύχτα λοιπόν βλέπω σωρούς πεφτάστερα να σας λικνίζουν τα όνειρα μα εγώ κρατώ στα δάχτυλά μου τη μουσική για μια καλύτερη μέρα. Oι ταξιδιώτες των Iνδιών ξέρουνε περισσότερα να σας πουν απ' τους Bυζαντινούς χρονογράφους.
απόσπασμα Αμοργός Ν Γκάτσου

Γλυκά φιλάκια!
Καλό σαββατοκύριακο!

mareld είπε...

Buenos días hermosa!

Bienvenida!


Glosario de las flores

¿la poesía o la gloria?
La poesía.
¿La bolsa o la vida?
La vida.
¿Cristo o Barrabás?
Cristo.
¿Galatea o una cabaña?
Galatea.
¿El arte o la muerte?
El arte.
¿La guerra o la Paz?
La Paz.

¿Hero o Leandro?
Hero
¿La carne o los huesos?
La carne.
¿La mujer o el hombre?
La mujer.
¿La línea o el color?
El color.
¿El amor o la indiferencia?
El amor.
¿El odio o la indiferencia?
El odio.
¿La guerra o la paz?
La guerra.

¿Ahora o siempre?
Siempre.
¿Éste u otro?
Éste.
¿Tú u otro?

¿Alfa u omega?
Alfa.
¿La partida o la llegada?
La partida
¿la alegría o la tristeza?
La alegría.
¿La tristeza o el tedio?
La tristeza.
¿El hombre o el deseo?
El deseo
¿La guerra o la Paz?
La paz.

¿Amar o ser amado?
Amar.

Nikos Engonópulos.

Un abrazo
y buen Buen fin de semana

mareld είπε...

“ΤΟ ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ ΤΩΝ ΑΝΘΕΩΝ”

την ποίησιν ή την δόξα;
την ποίηση
το βαλάντιον ή την ζωή;
τη ζωή
Χριστόν ή Βαραββάν;
Χριστόν
την Γαλάτεια ή μιαν καλύβην;
την Γαλάτεια
την Τέχνη ή τον θάνατο;
την Τέχνη
τον πόλεμο ή την ειρήνη;
την ειρήνη

την Ηρώ ή τον Λέανδρο;
την Ηρώ
την σάρκα ή τα οστά;
την σάρκα
τη γυναίκα ή τον άνδρα;
τη γυναίκα
το σχέδιον ή το χρώμα;
το χρώμα
την αγάπη ή την αδιαφορία;
την αγάπη
το μίσος ή την αδιαφορία;
το μίσος
τον πόλεμο ή την ειρήνη;
τον πόλεμο

νυν ή αεί;
αεί
αυτόν ή άλλον;
αυτόν
εσένα ή άλλον;
εσένα
το άλφα ή το ωμέγα;
το άλφα
την εκκίνηση ή την άφιξη;
την εκκίνηση
την χαράν ή την λύπην;
την χαρά
την λύπην ή την ανίαν;
την λύπη
τον άνθρωπο ή τον πόθο;
τον πόθο
τον πόλεμο ή την ειρήνη;
την ειρήνη

ν’ αγαπιέσαι ή ν’ αγαπάς;
ν’ αγαπώ

“ΕΛΕΥΣΙΣ” (1948)

LIA είπε...

Μαρέλντ, αγαπημένη μου!!!

Σ΄ευχαριστώ πολύ,για τα υπέροχο απόσπασμα του Ν. Γκάτσου.
Πόσο μου άρεσε!
Και το τραγουδάκι σου, πολύ πολύ όμορφο.
"Στο μακρινό σου το αστέρι
να μου κρατάς σφικτά το χέρι"
Πόση αγάπη και τρυφερότητα!!!
Να έχεις ένα γλυκό σαββατοκύριακο.

Φιλάκια πολλά πολλά

Demeter είπε...

Επιτέλους... τα κατάφερα μέτα από καθυστέρηση...
Τι υπέροχο τραγούδι. Μέσα από κάθε στίχο ξεπηδάει η εικόνα σου..ξέρω/ξέρουμε ότι είσαι εκεί, αγαπημένη μου, γήινος άγγελος αυτής της εποχής!

Ευχαριστώ μέσα απότην καρδιά μου... αλλά έτσι κιαλλιώς είσαι πάντα εκεί!

Πολλές φραουλένιες αγκαλιές & φιλιά ;ο)

mareld είπε...

Κρητικάκι μου!

Κάθε νύχτα σου στέλνω ένα χάδι
με τ΄αγέρι..

Νάτη ἡ νύχτα ποὺ σιμώνει...

Νάτη ἡ νύχτα ποὺ σιμώνει
χρυσοπράσινο παγώνι
γαλανόχρυσο παγώνι,
σέρνει τὴ μεγάλη οὐρά της
πάνου στὰ καμπαναριά,
τὰ πουλιὰ καὶ τὰ παιδιὰ
τὰ σταυρώνει, τὰ χρυσώνει.

Νάνι-νάνι, κοριτσάκι,
νάνι, κι ὁ πατέρας σου,
κράχτης τοῦ καλοῦ καιροῦ
σμαραγδένιο βατραχάκι
στὴ δεξιὰ γωνιὰ τοῦ φεγγαριοῦ,
στὴ φωνή του τ᾿ ἄστρα βάνει - νάνι, νάνι.
Γ Ρίτσος

mareld είπε...

Σε σένα καρδιά μου,
Τρυφερό μου πλάσμα!
αφιερώνω το Πρωϊνὸ ἄστρο!


Πρωϊνὸ ἄστρο

Κοριτσάκι μου,
θέλω νὰ σοῦ φέρω
τὰ φαναράκια τῶν κρίνων
νὰ σοῦ φέγγουν στὸν ὕπνο σου.

Κοιμήσου κοριτσάκι.
Εἶναι μακρὺς ὁ δρόμος.
Πρέπει νὰ μεγαλώσεις.

Εἶναι μακρὺς
μακρὺς
μακρὺς ὁ δρόμος.

Τὸ παιδί μου κοιμήθηκε
κι ἐγὼ τραγουδάω...

Δύσκολα εἶναι, κοριτσάκι,
στὴν ἀρχή.

Τί νὰ πεῖς, δὲν ξέρεις.
Δύσκολα εἶναι στὴν ἀρχή.

Γιατὶ δὲν εἶναι, κοριτσάκι,
νὰ μάθεις μόνο
ἐκεῖνο ποὺ εἶσαι,
ἐκεῖνο ποὺ ἔχεις γίνει.

Εἶναι νὰ γίνεις
ὅ,τι ζητάει
ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου,
εἶναι νὰ φτιάχνεις, κοριτσάκι,
τὴν εὐτυχία τοῦ κόσμου.

Ἄλλη χαρὰ δὲν εἶναι πιὸ μεγάλη
ἀπ᾿ τὴ χαρὰ ποὺ δίνεις.

Νὰ τὸ θυμᾶσαι, κοριτσάκι.
Γ Ρίτσος


Σε αγαπάω πολύ..πάρα πολύ..
Φιλιά γλυκά!

mareld είπε...

Σε όλους Εσάς αγαπημένοι μου,
με τη φλόγα στη ψυχή...


Γιάννης Ρίτσος - Γιὰ τὴν κόρη του...
Κοριτσάκι μου

Κοριτσάκι μου,
μὲς στὸ βουβὸ πηγάδι τοῦ φεγγαριοῦ
σοῦ ῾πέσε ἀπόψε τὸ πρῶτο δαχτυλίδι σου.

Δὲν πειράζει.

Ἀργότερα θὰ φτιάξεις ἄλλο
νὰ παντρευτεῖς τὸν κόσμο μὲς στὸν ἥλιο.

Γιατὶ δὲν εἶναι κοριτσάκι
νὰ μάθεις μόνο ἐκεῖνο ποὺ εἶσαι,
ἐκεῖνο ποὺ ἔχεις γίνει,
εἶναι νὰ γίνεις
ὅ,τι ζητάει
ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου.

Ἄλλη χαρὰ
δὲν εἶναι πιὸ μεγάλη
ἀπ᾿ τὴ χαρὰ ποὺ δίνεις
Νὰ τὸ θυμᾶσαι κοριτσάκι.


Κοριτσάκι μου,
θέλω νὰ σοῦ φέρω
τὰ φαναράκια τῶν κρίνων
νὰ σοῦ φέγγουν τὸν ὕπνο σου.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω ἕνα περιβολάκι
ζωγραφισμένο μὲ λουλουδόσκονη
πάνω στὸ φτερὸ μιᾶς πεταλούδας
νὰ σεργιανάει τὸ γαλανὸ ὄνειρό σου.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω
ἕνα σταυρουλάκι αὐγινὸ φῶς
δυὸ ἀχτίνες σταυρωτὲς ἀπὸ τοὺς στίχους μου
νὰ σοῦ ξορκίζουν τὸ κακὸ
νὰ σοῦ φωτᾶνε μὴ σκοντάψεις.

mareld είπε...

Φτάνει που µε θες για φίλη

mareld είπε...

poeta en el mar