Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου...




Του παραδείσου λεμονιά

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός

Του παραδείσου λεμονιά
ένα κλαδάκι λησμονιά
φύλαξε και για μένα, φύλαξε και για μένα

Που 'χω δυο χρόνια στο λαιμό
δεμένα αναστεναγμό
και χείλη κλειδωμένα, και χείλη κλειδωμένα

Γέμισε μύρα κι ευωδιές το κορμάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που σταματούν τον πόνο

Στείλε μου το λευκό σου ανθό με τ' αρώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν μπω στον τρίτο χρόνο

Του παραδείσου λεμονιά
κρύψε τα ρούχα του φονιά
στης πίκρας το ντουλάπι,
στης πίκρας το ντουλάπι

τα ματωμένα τα νερά
να βγάλω πάλι τα φτερά
που μου ‘σπασ' η αγάπη,
που μου ‘σπασ' η αγάπη

Γέμισε μύρα κι ευωδιές το κορμάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που ανασταίνουν τις καρδιές λεμονάκι μου
που σταματούν τον πόνο

Στείλε μου το λευκό σου ανθό με τ' αρώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν πέσω και πριν μαραθώ σ' άλλα σώματα
πριν μπω στον τρίτο χρόνο









Εισιτήριο στην τσέπη σου

Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός

Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα
να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου
κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Θα 'θελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου










3 σχόλια:

mareld είπε...

Του παραδείσου λεμονιά
ένα κλαδάκι λησμονιά
φύλαξε και για μένα, φύλαξε και για μένα..


Καρδούλες μου, είμαι καλύτερα..

Καλή σας μέρα!

Σας φιλώ!

Ιωάννα είπε...

Θαλασσίτσα μου, να είσαι σιδερένια.

Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες που ανάρτησες και οι στίχοι-τραγούδια (όπως πάντα). τα παπαγαλάκια τέλεια. Οι κόκκινες ανεμώνες επίσης! Μου θύμισες τότε που παρέα με τα παιδιά της γειτονιάς (με τα άλλα βλοημένα) τρέχαμε μέσα στα χωράφια και κυλιόμασταν στα χόρτα και την έκπληξή μας, όταν για πρώτη φορά σπάζοντας τις πράσινες μικρές φούσκες, διαπιστώσαμε ότι μέσα κρυβότανε μια κόκκινη τσαλακωμένη (στρουμπί) παπαρούνα.
Παπαρούνα, έτσι τις λέγαμε όλες...και τις κόκκινες και τις μπλέ-μαβί . Πόσα χρόνια έχω να δω από δαύτες,...τσι μώβες!

mareld είπε...

Φιόρο μου!

Θύμησες παιδικές και νοσταλγία!

Έζησα στην αγκαλιά της Θάλασσας και πολύ χάρηκα που με αποκάλεσες "Θαλασσίτσα".
Σου έστειλα τη πρώτη ευχή της μέρας!

Μικρή δεν είχα παρέα και η ζωή με ανάγκασε να στραφώ στη φύση αλλά και στην αυτογνωσία από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου.

Αγάπησα πολύ..λάτρεψα τη Ανοιξιάτική μας μοσχοβολάδα στα περβόλια αν και ήταν όλα ξένα..όμως εγώ ακόμη δεν το ήξερα και πρόλαβα να γίνω ένα με την ανάσα τους!

Έφυγα νωρίς από Ζάκυνθο αλλά ουσιαστικά δεν έφυγα ποτέ!

Μου δίνεις μεγάλη χαρά με όλα σου τα τρατταρίσματα, τα πάνγλυκα.

Είμαι καλύτερα ψυχή μου!
Φιλάκια και στα μωρά!