Te vas Alfonsina, con tu soledad. ¿Qué poemas nuevos fuiste a buscar?

Αlfonsina y el mar

Por la blanda arena que lame el mar
Tu pequeña huella no vuelve más,
un sendero sólo de pena y silencio llegó
hasta el agua profunda.
Un sendero sólo de penas mudas llegó
hasta la espuma.
Sabe Dios qué angustia te acompañó,
qué dolores viejos calló tu voz,
para recostarte arrullada en el canto de las
caracolas marinas.
La canción que canta en el fondo oscuro del mar
la caracola.
Te vas Alfonsina, con tu soledad.
¿Qué poemas nuevos fuiste a buscar?
Una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el pecho y te está llamando.
Y te vas hacia allá, como en sueños,
dormida, Alfonsina, vestida de mar.
Cinco sirenitas te llevarán
por caminos de algas y de coral,
y fosforescentes caballos marinos harán
una ronda a tu lado,
y los habitantes del agua van a jugar
pronto a tu lado.
Bájame la lámpara un poco más,
déjame que duerma, nodriza, en paz,
y si llama él no le digas que estoy, dile que
Alfonsina no vuelve.
Y si llama él no le digas nunca que estoy,
di que me he ido.
Te vas Alfonsina, con tu soledad.
¿Qué poemas nuevos fuiste a buscar?
Una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y te está llamando.
Y te vas hacia allá, como en sueños,
dormida, Alfonsina, vestida de mar.


Alfonsina and the sea

Over the soft sand licking the sea
her small footprint never comes again
and a single path of grief and silence
reached the deep water,
a single path of mute griefs reached the foam.
God knows what anguish filled you,
what ancient sorrows deadened your voice,
to lay you down lulled by the singing of the sea shells,
the song sung by the shell on the dark bottom of the sea.
You are going, Alfonsina, along with your loneliness,
What new poems did you go to search for?
An ancient voice of wind and salt
breaks your soul and it’s taking it away…
and you go over there as in a dream,
asleep Alfonsina, clothed in sea.
Five little mermaids will take you
through ways of seaweeds and corals,
and phosphorescent sea horses will make a round
at your side,
and the inhabitants of the water are soon going
to play at your side.
"Soften the lamp a bit more.
Let me sleep in peace, nurse.
And if he calls, don’t tell him I’m here,
tell him Alfonsina will not be back.
And if he calls, never tell him I’m here,
do say I am gone."
You are going, Alfonsina, along with your loneliness,
what new poems did you go to search for?
An ancient voice of wind and salt
breaks your soul and it’s taking it away…
and you go over there as in a dream,
asleep Alfonsina, clothed in sea.

Τranslated by Nebrulla.


Η Αλφοσίνα και η θάλασσα

Από τη μαλακή άμμο
Που γλείφει τη θάλασσα
Η μικρή της πατημασιά
Δεν επιστρέφει πια
Ένα μονοπάτι μόνο
Από θλίψη και σιωπή θα φτάσει
Μέχρι τα βαθιά νερά
Ένα μονοπάτι μόνο
Από βουβές θλίψεις θα φτάσει
Ως τον αφρό.

Ο Θεός ξέρει πόση στεναχώρια
Σε συντρόφεψε
Ποιοι παλιοί πόνοι
Κρύφτηκαν στη φωνή σου
Για να ξαπλώσεις
Νανουρισμένη απ’ το τραγούδι
Από τα θαλασσινά κοχύλια
Το τραγούδι που τραγουδά
Στα σκούρα βάθη της θάλασσας
Το κοχύλι.

Πηγαίνεις Αλφονσίνα
Με τη μοναξιά σου
Ποιά καινούρια ποίηματα
Πήγες να ψάξεις;
Μια φωνή παλιά
Από άνεμο κι αλάτι
Σου φλερτάρει την ψυχή
Κι αυτή σηκώνεται

Και πας προς τα εκεί
Όπως στα όνειρα
Κοιμισμένη, Αλφονσίνα
Ντυμένη με θάλασσα.
Πέντε μικρές σειρήνες
Θα σε σηκώσουν
Από δρόμους των φυκιών
Και των κοραλιών
Και φωσφορίζοντα
Θαλασσινά αλογάκια θα κάνουν
‘Εναν γύρο στο πλευρό σου
Και οι κάτοικοι
Του νερού θα παίζουν
Σύντομα μαζί σου
Πηγαίνεις Αλφονσίνα
Με τη μοναξιά σου
Ποιά καινούρια ποίηματα
Πήγες να ψάξεις;
Μια φωνή παλιά
Από άνεμο κι αλάτι
Σου φλερτάρει την ψυχή
Κι αυτή σηκώνεται
Και πας προς τα εκεί
Όπως στα όνειρα
Κοιμισμένη, Αλφονσίνα
Ντυμένη με θάλασσα.

Μετάφραση:Γητεύτρια