Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

Όπου και να σαι μην δακρύσεις ξημέρωμα μονάχος να γυρίσεις τ' αστέρια δες παράξενα θλιμμένα να σε ρωτούν να σου μιλούν για μένα




Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα

Στίχοι: Στέργιος Παπαποστόλου
Μουσική: Στέργιος Παπαποστόλου
Πρώτη εκτέλεση: Γλυκερία
Άλλες ερμηνείες: Δημήτρης Ζερβουδάκης

Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα
στα μπαρ της μοναξιάς στάλα με στάλα
ένα παλιό τραγούδι σιγοκλαίει
πόσο δεν χόρτασαν τα χείλη σου να λέει

Τι κι αν δεν είναι ο κόσμος ότι ονειρεύτηκες
τι κι αν σε ντύνει πάντα με ελπίδες ψεύτικες
η νύχτα απόψε μοιάζει να είναι φίλη σου
κόκκινο το φεγγάρι βάλτο στα χείλη σου

Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα...

Όπου και να ‘σαι μην δακρύσεις
ξημέρωμα μονάχη να γυρίσεις
τ' αστέρια δες παράξενα θλιμμένα
να σε ρωτούν να σου μιλούν για μένα

Τι κι αν δεν είναι ο κόσμος...

Βαριά ποτά βαριά τσιγάρα...







Αυτό το αχ να μην το λες

Στίχοι: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ζερβουδάκης

Με τα θαλασσινά πουλιά
ποτέ σου μη τα βάνεις
γιατί είναι ταξιδιάρικα
μόνα και πεισματάρικα
και γρήγορα τα χάνεις

Αυτό το αχ να μην το λες
το λες να μην το ξαναλές
για θα σου γίνει πάθος

Γιατί θα γίνει τελικά
αυτό το αχ στην μοναξιά
το πιο βάρυ σου λάθος

Απ’ όλα τ’ άστρα του ουρανού
ένα είναι που σου μοιάζει
κείνο που βγαίνει την αυγή
γράφει τη πιο τρελή γραμμή
και τ' άλλα σκοτεινιάζει

Θεέ μου χαράς του του πουλιού
όπου πετάει στα ύψη
όπου αγαπά εκεί πατά
τη πιο ελαφριά περπατησιά
και του περνάει η θλίψη

Είμαι καράβι από χαρτί
στα χεριά μ' έχει ένα παιδί
στου κόσμου τη πλημμύρα
και αναρωτιέμαι τη θα πει
αυτό το αχ και το γιατί
τι να μου γράφει η μοίρα

Αυτό το αχ να μην το λες
το λες να μην το ξαναλές
για θα σου γίνει πάθος

Γιατί θα γίνει τελικά
αυτό το αχ στην μοναξιά
το πιο βαρύ μας λάθος




1 σχόλιο:

mareld είπε...

Ό,τι και να σου συμβεί

Στίχοι: Αποστόλης Δημητρακόπουλος
Μουσική: Αποστόλης Δημητρακόπουλος
Δημήτρης Ζερβουδάκης

Ό,τι και να σου συμβεί μόνος περπατάς στη γη
κ θα μάθεις να τ`αντέχεις
πήρες λίγο από δω, πήρες λίγο από κει
φύλαξέ το για να έχεις
Γιατί η μέρα είναι μικρή κι όταν λάμπει ο ήλιος όλα τα φωτίζει

Ποιος απ`όλους μας θα πει τι είναι αυτό που τον πονάει και τον γκρεμίζει

Κάποτε θα είναι πια αργά κι όλα τα καλά παιδιά
βρίσκουν τον δικό τους δρόμο
Ξέρουν ποιος είναι μισός, πληγωμένος και τρελός
γιατί δεν χωράει στον κόσμο μα η νύχτα είναι μικρή κ όσα
δάκρυα κι αν τρέξουν είναι λίγα..

Ποιος απ`όλους μας θα πει τι είναι αυτό που τον πονάει και τον γκρεμίζει

Ό,τι και να σου συμβεί τι να πεις, τι να σου πει
ξέρεις τι είναι πια δικό σου
πήρες λίγο από`δω, πήρες λίγο από κει
έφτιαξες τον άνθρωπό σου..

Και όταν κάποτε χαθείς ούτε ήλιος, ούτε θάλασσα, ούτε στεριά
αν προλάβεις ίσως δεις ποιος σου κράτησε ζεστά τα δυο σου χέρια

Ό,τι και να σου συμβεί μόνος περπατάς στη γη
και θα μάθεις να τ`αντέχεις..