Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Κλείσε τα μάτια, κλείσ' τα και χόρεψέ μου, γίνε κομμάτια, τη νύχτα χάρισέ μου, άνοιξ' τα χέρια, μέχρι τ' αστέρια, τη νύχτα χάρισέ μου ΝΠορτοκάλογλου



Θάλασσά μου σκοτεινή

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου

Αχ θάλασσά μου σκοτεινή, θάλασσα αγριεμένη
πού θα με βγάλεις το πρωί
σε ποια στεριά μου ξένη
πού θα με βγάλεις το πρωί
σε πιά στεριά μου ξένη
αχ θάλασσά μου σκοτεινή,θάλασσα αγριεμένη

Τα είχα όλα μια φορά μα ήθελα παραπάνω
τι να τα κάνω τώρα πια
απόψε που σε χάνω

Μέσα στα μαύρα σου νερά
κομμάτια η ζωή μου
αχ θαλασσά μου εσύ βαθιά
που κρύβεις το νησί μου
αχ θαλασσά μου εσύ βαθιά
που κρύβεις το νησί μου
μέσα στα μαύρα σου νερά
κομμάτια η ζωή μου

Τα είχα όλα μια φορά μα ήθελα παραπάνω
τι να τα κάνω τώρα πια
απόψε που σε χάνω

Mi mar oscuro

Ah mi mar oscuro, mar enfurecido
¿dónde me dejarás por la mañana?
¿en qué tierra extraña?
¿dónde me dejarás por la mañana?
¿en qué tierra extraña?
Ah mi mar oscuro, mar enfurecido

Lo tuve todo una vez, pero quería más
¿qué le voy a hacer ahora ya?
esta noche en que te pierdo.

Dentro de tus negras aguas
mi vida se va a hacer pedazos
ah tú mi mar profundo
que ocultas mi isla
ah tú mi mar profundo
que ocultas mi isla
Dentro de tus negras aguas
mi vida se va a hacer pedazos

Lo tuve todo una vez, pero quería más
¿qué le voy a hacer ahora ya?
esta noche en que te pierdo.





Κλείσε τα μάτια σου

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά

Σαν μοναχός χωρίς το ράσο,
σαν προσφυγάκι δίχως πάσο.
Έτσι κι εγώ το δρόμο έχασα κι αργούσα
γιατί χωρίς, χωρίς ελπίδα αγαπούσα...

Κλείσε τα μάτια σου
να φύγω να χαθώ.
Γι΄ αυτά τα μάτια σου
θα ξαναρθώ.

Γι΄ αυτά τα μάτια σου
πεθαίνω, ξεψυχώ
κλείσε τα μάτια σου
ν΄ αναστηθώ.

Σαν την αυγή μετά τη νύχτα,
σαν το φιλί μετά την πίκρα.
Έτσι κι εσύ ήρθες στη μαύρη μοναξιά μου
φωτιά να βάλεις στα όνειρά μου.

Κλείσε τα μάτια σου
να φύγω να χαθώ,
γι΄ αυτά τα μάτια σου
θα ξαναρθώ.

Γι΄ αυτά τα μάτια σου
πεθαίνω, ξεψυχώ
κλείσε τα μάτια σου
ν΄ αναστηθώ.




Ό,τι δε σε σκοτώνει

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου

Όταν κανείς δε σου χτυπά
κι ούτε κανείς σου απαντά
μη μου τρομάζεις.
Όταν σου πάνε όλα στραβά
στον έρωτα και στα χαρτιά
να το γιορτάζεις.

Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.

Όλα θα αλλάξουνε ξανά
και θα κερδίσεις τη ζαριά
με τη σειρά σου.
Μια ρόδα είναι και γυρνά
και ξαναπαίρνουνε φωτιά τα όνειρά σου.

Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.

Έξω εκεί στην ερημιά
έμαθες χίλια μυστικά
να τα φυλάξεις.
Έπεσες τόσο χαμηλά
για να πατήσεις πιο γερά
και να πετάξεις.

Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.

Lo que no te mata

Cuando alguien te hace daño
y nadie te responde
no te asustes.
Cuando te va todo torcido
en el amor y en el juego,
festéjalo.

Porque lo que no te mata
te hace más fuerte.
Lo que no te mata
te hace más vivo.
Οοο más vivo.
Οοο más fuerte.

Todo cambiará de nuevo
y ganarás al destino
en tu turno.
Una rueda es, y gira
y tus sueños vuelven a encenderse.

Porque lo que no te mata
te hace más fuerte.
Lo que no te mata
te hace más vivo.
Οοο más vivo.
Οοο más fuerte.

Allí fuera en la desolación
aprendiste mil secretos
a guardar.
Caíste tan bajo
para que pisaras con más fuerza
y echaras a volar.

Porque lo que no te mata
te hace más fuerte.
Lo que no te mata
te hace más vivo.
Οοο más vivo.
Οοο más fuerte.




Το ποτάμι

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου

Ποιος είν’ αυτός που τη χαρά μου κλέβει
τι του χρωστώ τι μου ζητά
ποιος είν’ αυτός που πάλι με παιδεύει
για τα λάθη τα παλιά

Το ποτάμι πίσω δε γυρνάει
δε γυρνάει στα βουνά
κι η καρδιά μου πάντα μπρος κοιτάει
και σε ψάχνει στ’ ανοιχτά

Ποιος ειν’ αυτός που μια ζωή με κρίνει
ποιος είν’ αυτός ποιος τον ρωτά
ποιος ειν’ αυτός που πάλι δε μ’ αφήνει
να ξεφύγω απ’ τα παλιά

Το ποτάμι πίσω δε γυρνάει
δε γυρνάει στα βουνά
κι η καρδιά μου πάντα μπρος κοιτάει
και σε ψάχνει στ’ ανοιχτά

Ποιος είν’ αυτός που πάντα με διορθώνει
και τα καλά δε τα μετρά
ποιος ειν’ αυτός που πάλι μου θυμώνει
και απ’ τον καθρέφτη μου κοιτά
ποιος είν’ αυτός που όλο μ’ εμποδίζει
λίγο πιο πάνω ν’ ανεβώ
ποιος είν’ αυτός που τόσο μου θυμίζει
τον παλιό μου εαυτό

Το ποτάμι πίσω δε γυρνάει
δε γυρνάει στα βουνά
κι η καρδιά μου πάντα μπρος κοιτάει
και σε ψάχνει στ’ ανοιχτά

Το ποτάμι πίσω δε γυρνάει
δε γυρνάει στα βουνά
κι η καρδιά μου πάντα μπρος κοιτάει
και σε ψάχνει στ’ ανοιχτά

El rio

¿Quién es ése que me roba la alegría?
¿qué le debo, qué me pide?
¿quién es ése que otra vez me atormenta
por los viejos errores?

El rio no vuelve atrás,
no vuelve a las montañas
y mi corazón siempre mira adelante
y te busca en alta mar.

¿Quién es ése que me juzga una vida?
¿quién es quién lo pregunta?
¿quién es el que de nuevo no me deja
escapar del pasado?

El rio no vuelve atrás,
no vuelve a las montañas
y mi corazón siempre mira adelante
y te busca en alta mar.

¿Quién es ése que siempre me corrige
y lo bueno no lo mide?
¿quién es ése que otra vez me enoja
y desde el espejo me mira?
¿quién es ése que siempre me está impidiendo
que suba un poco más arriba?
¿quién es ése que tanto me recuerda
mi propio pasado?

El rio no vuelve atrás,
no vuelve a las montañas
y mi corazón siempre mira adelante
y te busca en alta mar.

El rio no vuelve atrás,
no vuelve a las montañas
y mi corazón siempre mira adelante
y te busca en alta mar.





Γίνε κομμάτια

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Νίκος Πορτοκάλογλου, Ανδριάνα Μπάμπαλη

Ξέχασα τ' όνομά μου, το δρόμο, τα κλειδιά...
Απόψε, καρδιά μου, ποιος φεύγει, ποιος γυρνά;

Ποιο σκοτεινό φεγγάρι, ποια δίψα, ποια φωτιά;
ποια τρέλα, ποια ζάλη, απόψε σ' οδηγά;

Κλείσε τα μάτια, κλείσ' τα και χόρεψέ μου,
γίνε κομμάτια, τη νύχτα χάρισέ μου,
άνοιξ' τα χέρια, σήκω και χόρεψέ μου,
μέχρι τ' αστέρια, τη νύχτα χάρισέ μου...

Κάποιος σε περιμένει, κάπου έξω μακριά...
Μα η νύχτα πως βγαίνει, σ' αυτή την ερημιά;

Τελειώσαν πια τα λόγια, τελειώσαν τα λεφτά,
Μα δωσ' μου τη φλόγα, κι ανάβω πυρκαγιά...

Κλείσε τα μάτια, κλείσ' τα και χόρεψέ μου,
γίνε κομμάτια, τη νύχτα χάρισέ μου,
άνοιξ' τα χέρια, σήκω και χόρεψέ μου,
μέχρι τ' αστέρια, τη νύχτα χάρισέ μου...

Hecho pedazos

Olvidé mi nombre, la calle, las llaves.
Esta noche, corazón mío, ¿quién se va, quién vuelve?

¿Qué oscura luna, qué sed, qué fuego,
qué locura, qué vértigo, esta noche te conduce?

Cierra los ojos, ciérralos y baila para mí.
Hecho pedazos. Concédeme esta noche.
Abre las manos - levántalas y baila para mí.
Hasta las estrellas, esta noche concédemela.

Alguien te espera, en algún lugar lejano.
Pero cómo sale la noche, en esta desolación.

Se terminaron ya las palabras, se terminó el dinero,
pero dame la llama y provocaré un incendio.

Cierra los ojos, ciérralos y baila para mí.
Hecho pedazos. Concédeme esta noche.
Abre las manos - levántalas y baila para mí.
Hasta las estrellas, esta noche concédemela.




Σιωπή

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Βασιλική Καρακώστα & Νίκος Πορτοκάλογλου

Κατηγόρησέ με, στα μάτια κοίταξέ με
πες την αλήθεια τη σκληρή

Καταδικασέ με, αν θες τιμώρησέ με
μα μη μ' αφήνεις στη σιωπή

Μη σωπαίνεις τώρα, μη
Είναι σκοτάδι η σιωπή και θα χαθούμε
Μη σωπαίνεις τώρα, μη
Σ' αυτή τη δύσκολη στροφή να μετρηθούμε

Κατηγόρησέ με, φως σημάδεψέ με
μα δεν αντέχω τη σιωπή

Καταδικασέ με, μα σκύψε κι άκουσέ με
δε σου 'χω εξομολογηθεί





Μετρώ τα κύματα

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου

Απ' τη χαρά μου που θα σ' έβλεπα
πάτησα πάνω στο νερό.
Πάνω στη θάλασσα περπάτησα
απ' τη χαρά μου που θα σε δω.

Μετρώ τις μέρες,
μετρώ τις ώρες,
μετρώ τα βήματα.
Μετρώ τις μέρες,
μετρώ τις ώρες,
μετρώ τα κύματα
Μετρώ τα κύματα…

Σαράντα μέρες, σαράντα κύματα
μα δε με νοιάζει κι αν αργώ
τώρα που ξέρω πως με περίμενες,
τώρα που ξέρω πως θα σε δω.

Μετρώ τις μέρες...

Ελευθερία χωρίς αγάπη, φως μου,
είναι ποτάμι χωρίς νερό.
Τι να τον κάνω αυτό το δρόμο
μπρος μου
χωρίς εσένα για να γυρνώ...

Μετρώ τις μέρες...

Cuento las olas

De mi alegría por verte
pisé sobre el agua.
Sobre el mar anduve
de mi alegría que te veré.

Cuento los días
cuento las horas
cuento los pasos.
Cuento los días
cuento las horas
cuento las olas
cuento las olas.

Cuarenta días, cuarenta olas
pero tampoco me importa si tardo
ahora que sé que me esperaste
ahora que sé que te veré.

Cuento los días…

Libertad sin amor, luz mia,
es río sin agua.
Qué hacer con este camino
delante de mí
sin ti para volver?

Cuento los días…








12 σχόλια:

mareld είπε...

Όλα θα αλλάξουνε ξανά
και θα κερδίσεις τη ζαριά
με τη σειρά σου.
Μια ρόδα είναι και γυρνά
και ξαναπαίρνουνε φωτιά τα όνειρά σου.

Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.

Γλυκά φιλιά καληνύχτας!

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Καλησπέρα , πάρα πολύ μ αρέσει ο Πορτοκάλογλου, οι στίχοι και τα τραγούδια του !!
Να σαι καλά , σαμιώτικους μετεκλογικούς χαιρετισμούς

Unknown είπε...

"Ο Θεός σώζει τον βασιλέα!¨" Εγώ θα έλεγα σήμερα " Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!!" χα! χα! χα! φιλάκια α α!

Saime είπε...

Eidika afieromeno sthn Mareld mas!!!!!! :)))))!!!

http://www.youtube.com/watch?v=oaHbEW0wisg&feature=related

Polla filia!!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

ΓΙΝΕ ΚΟΜΜΑΤΙΑ...

ΑΧ...ΤΙ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕΣ ΠΑΛΙ...
ΑΜΑ ΣΕ ΠΙΑΣΩ ΚΑΜΙΑ ΜΕΡΑ...

ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΜΕΡΑ...
ΗΛΙΟΣ...
ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ...

mareld είπε...

Σαμιωτάκι γλυκό..
και μένα αρέσει πολύ ο Πορτοκάλογλου.

Και από το καθαρό Ιόνιο.. φύσηξε και πήρε όλα τα σύννεφα μαζί με τις σκιές τους.. φιλιά και αγκαλιές!!!

mareld είπε...

Πολάκι!!!

Με πήγες στους θεούς...θυμάσαι που σου έλεγα ότι στην Επίδαυρο στο δρόμο για τη πέτρα στη θάλασσα μονολογούσα..ξεχασμένη απόγονος "Ολύμπιων θεών"...και γελούσαμε..

Να γιατί έχω αδυναμία στον Απόλλωνα..

"Πρώτοι οι θεοί, όπως έχει ειπωθεί, δεν αντιστέκονται στη θέληση του έρωτα: οι εραστές Άρης και Αφροδίτη πιάστηκαν στο κρεβάτι από την παγίδα που έστησε ο Ήφαιστος, ο κουτσός σύζυγος της πανέμορφης θεάς του έρωτα. Ο Ήφαιστος, έρμαιο του πόνου, για να διαπομπεύσει τη σύζυγο καλεί όλους τους θεούς να αντικρύσουν το άσεμνο θέαμα. Όμως ο Απόλλωνας βλέποντας την Αφροδίτη, γυρίζει στον Ερμή και ρωτάει: «θα δεχόσουν, παγιδευμένος σε φριχτά δεσμά, να πλάγιαζες στην ίδια κλίνη με τη χρυσή Αφροδίτη;» Και ο Ερμής απαντά: «Άμποτε κάτι τέτοιο να γινόταν, λαμπρέ εκηβόλε Απόλλωνα, ας ήμουν γύρω μου δεμένος με τρεις φορές τόσα κι αμέτρητα δεσμά, ας με θωρούσατε όλοι εσείς, θεοί, θεές φτάνει να πλάγιαζα με τη χρυσή Αφροδίτη»

Φιλιά κουτσούνι!!!

mareld είπε...

Κατρίν.. έτσι μωρό μου..να με στέλνεις..μάλλον το έχεις τάμα στον Άγιο Γεράσιμο...

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ’ ακούς?
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ’ ακούς?
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ’ ακούς,
μαχαίρι!
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ’ ακούς?
Είμ’ εγώ, μ’ ακούς?
Σ’ αγαπώ, μ’ακούς?
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ
το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ’ ακούς?
Που μ’ αφήνεις, που πας και ποιος, μ’ ακούς,
σου κρατεί το χέρι πάνω απ’ τους κατακλυσμούς?

Μες στη μέση της θάλασσας
από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς
ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς?
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει –ακούς?;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει –ακούς?
Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς?
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς?
Μονόγραμμα

mareld είπε...

Για Σένα καρδούλα μου..

Στα νερά ένα ένα, μ' ακούς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες
Των Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς..

Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς..
Μονόγραμμα

Ξέρω ότι δεν θα τη γλυτώσω έτσι κι αλλιώς..
απλά ευχή μου να ζήσεις με ότι πιότερο αγαπάς..

Unknown είπε...

Μπα σε καλό σου! Τι ανοιξιάτικη ερωτική εξάρση είναι αυτή μες στο Καταχείμωνο??
Ο Διάς να βάλει το χέρι του που λένε!!
Πάντως έχεις πολύ καλό γούστο! σου αρέσουν μόνο οι 'Απόλλωνες!
Χά! Χα!
φιλάκια βρε αδιόρθωτο, παιγνιδιάρικο
πειραχτήρι
!!!!!!!
Πόλυ

Unknown είπε...

Αφιερωμένο εξαιρετικά στην αγαπημένη μου φίλη Μάρελντ, που επι 19 συναπτα χρόνια με ταλαιπωρεί με την αγάπη της!

Αρχή του κόσμου πράσινη
κι αγάπη μου θαλασσινή
την κλωστή σου λίγο λίγο
τραγουδώ και ξετυλίγω

Σου ΄χτισα μιά Σαντορίνη
με καμάαρες και πορτιά
Να γυρνάς σαν το λιθρίνι
μες στη δροσερή φωτιά
(ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ Ο. Ελύτης)

ΣΗΜ. Ο πρώτος στοίχος αναφέρεται στα μάτια σου, ο δεύτερος αναφέρεται στην τελευταία εικόνα της ανάρτησης σου και σου εύχομαι να ζήσεις με τους αγαπημένους σου(Πηνελόπη Δελτα...) σε ενα σπίτι ΄με τέτοιο πορτόνι!

Φιλάκια και φρόνημα!!

Πόλυ

Saime είπε...

Oriste k h metafrash ths afieroshs proerxomenh apo ta bathh ths Anatolhs :)))

Habibi, ya nour el ein, / My darling, the glow of my eyes,
Ya saakin khayali. / You who lives in my fantasies.
Aashek baakali sneen, / I've adored you for years,
Wala ghayraak fideli. / No one else is in my mind.

Xxxx