Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Θα σκάψω γη και ουρανό, θάλασσες θα γυρίσω να 'βρω τ' αθάνατο νερό να 'ρθω να σε ραντίσω..



Στην αμαζόνα της καρδιάς μας Ιππολύτη!!!


Ερωτικό

Στίχοι: Γιώργος Κορδέλλας
Μουσική: Κώστας Χαριτάτος
Δημήτρης Υφαντής & Ερωφίλη

-Θα σκάψω γη και ουρανό,
θάλασσες θα γυρίσω
να 'βρω τ' αθάνατο νερό
να 'ρθω να σε ραντίσω.
-Μαντήλι νά 'χεις φυλαχτό
θα σου χρυσοκεντήσω
πάνω του να ιστορήσω
πόσο σ' αγαπώ.

-Όλα τα δώρα των θεών
σου χάρισαν οι Μοίρες.
Ό,τι ποθούσες στη ζωή
απλόχερα το πήρες.
Κι αν μ' αγαπάς αληθινά
ήλιε μου και φεγγάρι,
θά 'χω και γω λίγο απ' το φως
και τη δική σου χάρη.

-Υφαίνω μόνη ολημερίς,
τη νύχτα το ξηλώνω
η σκέψη σου είναι πυρκαγιά
κι εκεί σε ανταμώνω.
-Πάνω στα κάστρα τ' ουρανού
τ' αστέρια θα τρυγήσω
να σε χρυσοστολίσω,
κόρη του δειλινού.

-Όλα τα δώρα των θεών
σου χάρισαν οι Μοίρες.
Ό,τι ποθούσες στη ζωή
απλόχερα το πήρες.
Μα, αν μ' αγαπάς αληθινά
βιάσου και μην αργήσεις
μες στων μνηστήρων τον κλοιό
μονάχη μη μ' αφήσεις.































Μυστικά πως σ' αγαπώ

Ξένα παραδοσιακά & τσιγγάνικα

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις: Δημήτρης Υφαντής

Σβήνουν τ΄άστρα την αυγή
μα του ύπνου το κλειδί
μου το πέταξες βαθιά
σε μια λίμνη από φιλιά
μυστικά - μυστικά
Σβήνουν τ΄άστρα την αυγή
κι ένα αηδόνι στο κλαδί
τραγουδάει με καημό
μαύρα μάτια σ΄αγαπώ
σ΄αγαπώ - σ΄αγαπώ

(R)
Μυστικά πως σ'αγαπώ
σε κανέναν δεν θα πω
Μυστικά πως σ΄αγαπώ
σε κανέναν δεν θα πω

Σ'ένα δένδρο δυο καρδιές
δυο καρδιές δυο φωτιές
σκάλιζα για μας κρυφά
χτες το βράδυ ως αργά
μυστικά - μυστικά
Σ'ένα δένδρο δυο φωτιές
καίνε τώρα από χτες
και κρατάνε μυστικό
μαύρα μάτια σ'αγαπώ
σ'αγαπώ - σ'αγαπώ






Στης πικροδάφνης τον ανθό

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέση : Δημήτρης Υφαντής

Στης πικροδάφνης τον ανθό
έγειρα ν' αποκοιμηθώ
άιντε λίγο ύπνο για να πάρω
άιντε κι είδα όνειρο μεγάλο

Παντρεύεται η αγάπη μου
για πείσμα για γινάτι μου
και της δίνουν τον εχθρό μου
για το πείσμα το δικό μου







KAIΓΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΙΓΟΛΙΩΝΩ

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις: Δημήτρης Υφαντής

Καίγομαι και σιγολιώνω
και για σένα μαραζώνω
αχ, τι καημός

Μίλησέ μου μίλησέ μου
δυο λογάκια χάρισέ μου
αχ, ο φτωχός

Σ' αγαπώ σ' αγαπώ
ως κανένας άλλος
στην καρδιά μου ρίζωσε
έρωτας μεγάλος

Τι να κάνω τι να κάνω
αχ ο μαύρος θα πεθάνω
αχ, τι καημός

Μίλησέ μου μίλησέ μου
δε σε φίλησα ποτέ μου
αχ, ο φτωχός

Σ' αγαπώ σ' αγαπώ
ως κανένας άλλος
στην καρδιά μου ρίζωσε
έρωτας μεγάλος

Μίλησέ μου μίλησέ μου
δε σε φίλησα ποτέ μου
αχ, τι καημός





21 σχόλια:

mareld είπε...

Σβήνουν τ΄άστρα την αυγή
μα του ύπνου το κλειδί
μου το πέταξες βαθιά
σε μια λίμνη από φιλιά
μυστικά - μυστικά..


Τζιβαέρια μου!

Σας φιλώ γλυκά!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

ΚΑΙΓΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΙΓΟΛΙΩΝΩ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΑΡΑΖΩΝΩ
ΑΧ...ΤΙ ΚΑΗΜΟΣ...

Σ'ΑΓΑΠΩ, Σ'ΑΓΑΠΩ
ΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ
ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΡΙΖΩΣΕ
ΕΡΩΤΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ...

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ


ΟΛΑ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ
ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΑΝ ΟΙ ΜΟΙΡΕΣ
Ο,ΤΙ ΠΟΘΟΥΣΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΤΟ ΠΗΡΕΣ
ΚΙ ΑΝ Μ'ΑΓΑΠΑΣ ΑΛΗΘΙΝΑ
ΗΛΙΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΕΓΓΑΡΙ
ΘΑ'ΧΩ ΚΑΙ ΓΩ ΛΙΓΟ ΑΠ'ΤΟ ΦΩΣ
ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΧΑΡΗ...

ΥΦΑΝΤΗΣ

ΚΑΡΔΟΥΛΙΝΑ ΜΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΧΑΡΗΚΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΤΟ ΔΩΡΟ...
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΗ ΕΚΕΙ ΣΤΑ ΨΗΛΑ...

ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ
ΠΙΝΩ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΣΤΑ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ
ΕΡΩΤΑ...
ΑΚΟΥ ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ...


ΔΙΦΩΝΙΑ

ΘΕΛΩ ΝΑ'ΜΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ...
ΜΑ ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ,ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ;

ΚΑΝΕ ΜΕ ΠΟΙΗΜΑ...
ΒΑΛΕ ΜΕ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΙΝΕ
ΚΑΙ ΔΕΝ Σ'ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΜΑΤΙ
ΚΙ ΕΤΣΙ ΜΕ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΙ ΑΛΛΟ...

ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΕ ΜΕ.
ΟΙ ΣΥΛΛΑΒΕΣ ΧΩΡΑΝΕ ΣΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΣΟΥ
ΕΚΕΙ ΝΑ Μ'ΕΧΕΙΣ...
ΝΑ ΖΕΣΤΑΙΝΕΙΣ ΤΙΣ ΧΟΥΦΤΕΣ ΣΟΥ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ...

ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΙΕΣ ΧΩΡΕΣΕ ΜΕ...
ΟΙ ΤΕΛΕΙΕΣ...
ΠΑΝΤΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΧΩΡΟ...
ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ...
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΟΝΕΙΡΟ...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ MARELD...

ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ ΝΑ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥ...
ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ,ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ,
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ...

ΑΥΤΗΝ ΟΜΩΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙΣ ΚΙ ΕΓΩ ΝΑ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...
ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΒΑΣΑΝΑΚΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ...

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.
ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΑΩ ΠΟΛΛΑ.
ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΕΤΣΙ...
ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣ...
ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΔΙΝΕΣΑΙ...
ΝΑ ΠΑΘΙΑΖΕΣΑΙ...
ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΗ ΖΩΗ...
Σ'ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ...

mareld είπε...

Αγαπημένη μου Ιππολύτη!

Θυμάσαι που σου έλεγα Ηλιόλουστη να περπατάς κι εκεί στα ξένα...ε..τώρα που δυο Ήλιοι δυο Φεγγάρια αντάμωσαν πάνω απ΄το Dortmund φέγγει και λίγο στο σκοτεινό μου δάσος..

Αυτό το χορεύαμε στην Ακαδημία..
πολύ γνωστό αλλά πάντα επίκαιρο..


Δεν μπορώ μανούλα μ
( Γιατρός ) ( Ήπειρος )

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό


Δεν μπορώ μανούλα μ’, δεν μπορώ,
αχ συρε να φέρεις το γιατρό.

Αχ συρε να φέρεις το γιατρό,
μην πεθάνω η δόλια και χαθώ.

Αγάπησα μανα μ’ αγάπησα,
πικρά η μαύρη το μετάνιωσα.

Πικρά η μαύρη το μετάνιωσα,
αχ μανούλα μου δεν σ’ άκουσα.

Ζήλεψα μανα μ’ την ομορφιά,
τώρα είμαι άρρωστη βαριά.

Τώρα είμαι άρρωστη βαριά,
θα πεθάνω η δόλια κι είμαι νια.

Σώπα τσούπρα μ’ και μην κλαις εσύ,
θα φέρω το γιατρό ταχιά πρωί.

Θα φέρω το γιατρό ταχιά πρωί,
να σου γιάνει κόρη μ’ την πληγή.

Φιλιά!

mareld είπε...

Η αγάπη μήλο μου 'στειλε
( Ήπειρος )

Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις: Μη διαθέσιμο

Η αγάπη μη-μωρε μήλο μου ‘στειλε.

Η αγάπη μήλο μου ‘στειλε,
και κόκκινο γα’ι’τανι
και κόκκινο γα’ι’τανι.

Το λούστηκα μωρε το πλέχτηκα.

Το λούστηκα το πλέχτηκα,
τρεις γύρες στα μαλλιά μου
τρεις γύρες στα μαλλιά μου.

mareld είπε...

Και αυτό χορεύαμε στην Ακαδημία

Κοντούλα λεμονιά
( Ήπειρος )
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Εκτελέσεις: Μη διαθέσιμο

Μωρη κοντού- μωρη κοντούλα λεμονιά,
Με τα πολλά λεμό- λεμόνια, Βησσανιώτισσα,
σε φίλησα κι αρρώστησσα
και το γιατρό δε φώναξα.

Πότε μικρή, πότε μικρή μεγάλωσες;
Κι έγινες για στεφά- στεφάνι, Βησσανιώτισσα,
σε φίλησα κι αρρώστησσα
και το γιατρό δε φώναξα.

Χαμήλωσε, χαμήλωσε τους κλώνους σου,
να κόψω ένα λεμό- λεμόνι, Βησσανιώτισσα,
Σε φίλησα κι αρρώστησσα
και το γιατρό δε φώναξα.

Για να το στύ- για να το στύψω να το πιω,
να μου διαβούν οι πό- οι πόνοι, Βησσανιώτισσα,
σε φίλησα κι αρρώστησσα
και το γιατρό δε φώναξα.

mareld είπε...

Ποιός ζωγράφισε το βουνο βιολετί και στη δύση τον ουρανο κεκριμπαρένιο?
Αντόνιο Ματσάδο

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

O Eρωτας...

Αστοριανή είπε...

...Το ίδιο συμφώνησε κι ο ...ηλίανθος, της "άλλης όχθης".
Αχ! αυτή η αγάπη, το κεντρί της έμπνευσης...
σας γλυκοφιλώ,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ

Άστρια είπε...

Ξεχωριστή μου mareld.

Ω! τί ωραία ανάρτηση! και τα σχόλια να τη συναγωνίζονται!

Σε χαιρετώ Ιππολύτη, πολύ όμορφα πάντα γράφεις!!


Μαρελντάκι μου καληνύχτα, φιλί κι αγκαλιά:))

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Aστοριανη μου,
εισαι παντα κοντα μας,αφού είσαι στην καρδιά μας...
Ας μου επιτρέψει τον πληθυντικό η κοινη μας ξεχωριστή mareld...

Για σένα...της άλλης όχθης

Κι όμως εκεί,στην άλλη όχθη
κάτω απ'το μαύρο βλέμμα της σπηλιάς
ήλιοι στα μάτια πουλιά στους ώμους
ήσουν εκεί,πονούσες
τον άλλο μόχθο την αγάπη
την άλλη αυγή την παρουσία
την άλλη γέννα την ανάσταση
Κι όμως εκεί ξαναγινόσουν
στην υπέρογκη διαστολή του καιρού
στιγμή στιγμή σαν το ρετσίνι
το σταλαχτίτη το σταλαγμίτη.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Καλή μου ¨Αστρια,

πρώτα πρώτα σε ευχαριστώ...

Χαίρομαι πολύ
που έβαλα λίγο άρωμα και λίγεςνότες
κι εγώ σε αυτήν την αγαπημένη,
της αγαπημένης φίλης μας,
ανάρτηση...

Μας πήρε όλους...μου φαίνεται...
στο κεχριμπαρένιο της σύννεφο,
και μας πάει...
Ως τα όνειρα...
Ως το ποθητό της αγάπης όραμα...

Αστοριανή είπε...

Στην Μαρέλντ μου και στην Ιππολύτη μας...

...κι ήταν εκείνες
οι απρόσμενες θύελλες
που ταξίδεψαν το αραχνούφαντο
όραμα της εφηβείας...
Στη ράχη της σαστισμένης αλκυονίδας
γυάλισε τα δόντια του ο ήλιος,
τρόχισε το άγριο δρεπάνι της
η σελήνη στον ευαίσθητο λαιμό
και βρέθηκα να υφαίνω
και να ΄ξυφαίνω ίχνη που πλέον
δεν είχαν σχήμα,
ούτε προορισμό...
Οι σταλαγμίτες αντικαθρέφτιζαν
την κρυφή μου εκδίκηση,
οι σταλακτίτες
επιφανειακά χαμόγελα,
κι η σπηλιά υποχωρούσε
στο βάρος της θλίψης...
Κάθε ξημέρωμα σιωπή,
κάθε ηλιοβασίλεμα
ψυχή κρυμμένη
να παραμιλάει στο σκότος...
Πάλι καλά που κάτι
μιλούσε μαζί μου...

(απ' τ' ανείπωτα της αγάπης...)
Πάντα καρδιακή Φίλη,
Υιώτα
αστοριανή

mareld είπε...

Γλυκές μου υπάρξεις!

Με αγάπη..

"ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ σημάδι ἀμοιβαιότητας ἀναδύεται ἡ ἀμετρία τῆς εὐφροσύνης. Γεννιέται ἡ πιὸ μεθυστικὴ γεύση πληρότητας τῆς ζωῆς. Εἶναι ὁ σύμπας κόσμος ποὺ προσφέρεται στὸ βλέμμα, στὸ χαμόγελο τοῦ Ἄλλου. Ἀποκαλυπτικὴ ἔκρηξη μεταμόρφωσης τοῦ βίου, κι ὁ Ἄλλος γίνεται τόπος αὐτῆς τῆς ἀποκάλυψης. Ὅλα ἔκπληξη κι ὅλα καινούργια. Ἀμοιβαιότητα στὸν ἔρωτα εἶναι ἡ πρωτόπλαστη αἴσθηση τὴν πρώτη μέρα τῆς δημιουργίας.

Ψηλαφῶ στὸ ἀγαπημένο βλέμμα, γιὰ πρώτη φορά, τί εἶναι ἡ ἀνθρώπινη ματιά. Στὸ χάδι συλλαβίζω τὴν ἄγνωστη γλώσσα τῆς ἁφῆς. Κάθε ἐλάχιστη χειρονομία, ἀνεπαίσθητη κίνηση τοῦ κορμιοῦ, κάθε ἀδιόρατο χαμόγελο, εἶναι λόγος πρωτόγνωρος, συναρπαστικὰ σημαντικός. Κάθε τι ποὺ ἀγγίζουμε μαζί, κάθε ὀμορφιὰ ποὺ κοιτάζουμε μαζί, κάθε τι ποὺ γευόμαστε, γεννιέται ἐκείνη τὴ στιγμή, καινούργιο καὶ ἄφθορο. Δὲν ὑπάρχουν ἀντι-κείμενα, ὅλα εἶναι παρουσία, προσφορὰ ποὺ ἀπευθύνεται σὲ μένα, προορισμένη μόνο γιὰ μένα. Ὅλα παίρνουν ὑπόσταση καὶ εἶναι ὑπαρκτά, ἐπειδὴ ὑπάρχει ὁ Ἄλλος. Τὰ πιὸ ἀσήμαντα καὶ αὐτονόητα γίνονται ἀναπάντεχα δῶρα.

Ὅταν γεννιέται ὁ ἔρωτας, γεννιέται ἡ ζωή. Ἔκθαμβοι ψηλαφοῦμε τὴν ἔνδεια τοῦ βίου νὰ μεταμορφώνεται σὲ πλοῦτο ἀπρόσμενο ζωῆς. Καθημερινὲς στιγμὲς ρουτίνας, μεταλλάζουν σὲ ἐμπειρία γιορτῆς, γιατὶ ἡ καθημερινότητα σαρκώνει τώρα τὴν ἀμοιβαιότητα τῆς σχέσης. Οὔτε χρόνος ὑπάρχει μὲ παρελθὸν καὶ μέλλον, οὔτε χῶρος, ἐγγύτερος καὶ ἀπώτερος. Ὁ χρόνος εἶναι μόνο παρόν, κι ὁ χῶρος μόνο ἀμεσότητα παρουσίας. Χῶρος ἀχώρητος ἡ ἀδιάστατη ἐγγύτητα τοῦ Ἄλλου, καὶ ἄχρονος χρόνος ἡ πληρωματικὴ διάρκεια τῆς ἀμοιβαίας αὐτοπροσφορᾶς.

Στὸ πρῶτο σημάδι ἀμοιβαιότητας ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ Ἄλλος, ἐπενδύουμε ὅλη τὴ φυσική μας ὁρμὴ γιὰ ζωή. Δίχως κρατούμενα καὶ δίχως μέτρο. Ζοῦμε μόνο γιὰ τὸν Ἄλλον καὶ χάρη στὸν Ἄλλον. Τὰ δίνουμε ὅλα, τὰ παίζουμε ὅλα. Κάθε ἐξασφάλιση, κάθε σιγουριά. Τοὺς δεσμοὺς καὶ τὶς ὀφειλές μας. Τὸ καλό μας ὄνομα, τὸ κύρος ἢ τὴ φήμη μας. Τὰ σχέδιά μας, τὶς ἐλπίδες μας. Ἕτοιμοι γιὰ ὅλα, ἀκόμα καὶ γιὰ τὸ θάνατο, γιὰ χάρη τοῦ ἀγαπημένου".
Χρήστου Γιανναρᾶ
ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΓΙΩΤΑ...

ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΟΥ...

ΕΙΔΕΣ ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ;

ΑΥΤΟ ΜΟΝΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ...
ΝΑ ΓΕΛΑΣ...
ΝΑ Σ'ΑΚΟΥΩ...
ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ...

ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ...
ΣΕΦΕΡΗΣ

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ ΜΟΥ...
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΩ

ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ...

guapa είπε...

ψυχη μου εσυ
κλεισε τα ματια σου ησυχα
βυθισου στον υπνο
το πιο ομορφο ονειρο για σενα αδημονει
κι αφεσου...
ως μες στα δυο μου χερια
και μες στον υπνο σου μη με ξεχνας...

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Κορη του κρύσταλλου βυθού...
Δάκρυ φιλί της θαλασσας...

Αγαπημένη όλων μας...mareld

"Ψηλαφώ στο αγαπημένο βλέμμα,για πρώτη φορά,τι είναι η ανθρώπινη ματιά."

Όλο το απόσπασμα που έβαλες είναι πολύ δυνατό...βαθύ και ουσιαστικότατο σχόλιο...

Αυτή η ανάρτηση τελικά ανέβηκε άλλο τόσο από τα σχόλια της...

Για σένα...
Για όλους τους φίλους...

Για τον ¨Αλλον...που λέει κι ο Γιανναρας....

Ο άχρονος χρόνος...
Άπειρος ο χρόνος του ενός λεπτού μαζί.Ενός λεπτού συμπικνωμένης, ανεκτίμητης ζωής....
Ολα στο απώγειο..
¨Ολα στο όριο...
Κι ο χρόνος που μοιραζόμαστε αυτήν την αμοιβαιότητα,χρόνος τελικά από σταματημένες στιγμές...μας στήνουν παγίδες ετοιμότητας...μας παρατηρούν μειδιώντας...τι θα κάνουμε...τι θα πούμε...
Χρόνος άχρονος...στο πρώτο σου άγγιγμα...πήρες το χέρι μου στα δικά σου...
Στο πρώτο φιλί...στην πρώτη φορά που με τράβηξες πάνω σου...
Στην πρώτη φορά που είπες το όνομά μου...ψυχή μου...
Και από τότε,κάθε μαζί,ακόμα μια παρτίδα σκάκι...εμείς από την μια...κι ο άχρονος χρόνος από την άλλη...

guapa είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=V5La59CZgCk

mareld είπε...

ΗΛΙΟΓΕΝΝΗΤΗ

Στίχοι: Μάνος Αχαλινωτόπουλος
Μουσική: Μάνος Αχαλινωτόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Αλέξανδρος Παρχαρίδης

Είδα ενα όνειρο μικρό
που γλύκανε η καρδιά μου
Είχα φτερά πνοή γιορτή
Ψηλό το πέταγμά μου

Κι έψαχνα λέει στα σύννεφα
στην αγκαλιά του αγέρα
να βρώ την ηλιογέννητη
του ήλιου θυγατέρα
στο πέταγμα μου

ΡΕΦΡEΝ

Του ανέμου άστρο κι εγώ
το πιο μικρό
μες το φως της αυγής ανατολής
Μες το μπλε τ' ουρανού
του γιορτινού
η ματιά μου δροσιά σταλαγματιά
με το φόβο γελά αχ πως πετώ
του ανέμου ψυχή κι εγώ
πως να σωθώ
να μάθω που πηγαίνω

Βρίσκω την ηλιογέννητη
στου σύννεφου την άκρη
φλόγα φωτιά στα μάτια της
χρυσή ειν' η θωριά
αααχ η θωριά της

Αν θες να μάθεις που θα πας
και να σωθείς γυρεύεις
παιδί να γίνεις μάτια μου
στο μύθο να πιστεύεις

Παιδί να γίνεις μάτια μου
στο μύθο να πιστεύεις