Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Γι αυτό ποτέ δεν παζάρεψα το ηλιοβασίλεμα και ταξιδεύω σίγουρος, όσο η μίνθη ταξιδεύει και το ασπροθύμαρο Ν Καρούζος




Κι όλο πηγαίνω στις πηγές

Στίχοι: Νίκος Καρούζος
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

Τώρα μαθαίνω το σώμα μου,
τώρα σε βλέπω δρόμε του καλού
με το σακούλι του αναστεναγμού
κι όλο πηγαίνω στις πηγές.

Ποτάμια, δάση και νερά,
ποτάμια, δάση με καλούν.
Ποτάμια, δάση και νερά
και το κελάηδισμα είμαι εγώ
κι όλο πηγαίνω στις πηγές.

Κινώντας φύλλα και πουλιά,
υμνώντας φύλλα στη σιωπή.
Υμνώντας φύλλα και πουλιά
και το φτερούγισμα είμαι εγώ
κι όλο πηγαίνω στις πηγές.






Ό,τι δείχνω είναι

Στίχοι: Νίκος Καρούζος
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

Ό,τι δείχνω είναι η ουράνια πηγή
με τον έρωτα, με τα στήθη.
Ό,τι δείχνω είναι η ουράνια πηγή.

Ό,τι δείχνω είναι η ουράνια επιστροφή
με τα δάκρυα, με τον πόνο.
Ό,τι δείχνω είναι η ουράνια επιστροφή.

Θεέ μου, Θεέ μου, Θεέ μου
σε κυνηγώ όπως παιδί τις πεταλούδες.
Θεέ μου, Θεέ μου, Θεέ μου σε κυνηγώ
όπως παιδί τους συνομήλικούς μου
στο δειλινό παιχνίδι.

Πάει κι η αγάπη χάνεται
σαν το νερό στην πέτρα.
Πάει κι η αγάπη χάνεται.







Ο Μυστράς

Στίχοι: Νίκος Καρούζος
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μαρκόπουλος

Στον πηλό των Ελλήνων χαμηλά φωτισμένος
ο Μυστράς ωσάν πάθος αθώο στον ήλιο τους νεκρούς αναπαύει,
Παντάνασσα στο βραδινό φως.

Βυζαντινή ομορφιά μέσα από χρωματιστά παράθυρα
μυρωδία χαρίζει των άστρων κι η δροσιά σ' ένα πέτρινο ανηφόρι.
Ο αετός μιας δόξας έρημος στο δάπεδο Βυζαντινής ομορφιάς .

Στον πηλό των Ελλήνων χαμηλά φωτισμένος
ο Μυστράς ωσάν πάθος αθώο στον ήλιο
τους νεκρούς αναπαύει.

Δαρμένα παλάτια σαν άγνωστες τυφλές γυναίκες
κοιμάται ο Τιτάν, κερδίζει τρόπο τον δρόμο της ομορφιάς,
Παντάνασσα σε βραδινό φως.

Στον πηλό των Ελλήνων χαμηλά φωτισμένος
ο Μυστράς ωσάν πάθος αθώο στον ήλιο.







ΟΣΟ ΚΡΑΤΗΣΕΙ Η ΖΩΗ

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Στίχοι: Νίκος Καρούζος
Πρώτη ερμηνεία από το Μανώλη Μητσιά

Εδώ ερμηνεύει η Χαρούλα Αλεξίου.
Η εκτέλεση της συμπεριλήφθηκε στην ανθολογία "Κύκλοι"

Όσο κρατήσει η ζωή κρατεί κι ο θάνατος.
Ώρα να σκεφτώ τα μελλούμενα
σωριασμένα αιφνίδια στο χθες.
Φοβερή ασυνέχεια: ο πλούτος μου είναι το στήθος μου.
Γι αυτό ποτέ δεν παζάρεψα το ηλιοβασίλεμα
και ταξιδεύω σίγουρος,
όσο η μίνθη ταξιδεύει και το ασπροθύμαρο.





Η σκάλα

Στίχοι: Νίκος Καρούζος
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Κωνσταντίνος Παλιατσάρας

Ακούω ένα χτίσιμο στο στήθος. Με τρομάζει.
Τι ωραία θάτανε με μια ένεση
να κυκλοφορούσε στο αίμα μου
η επόμενη χιλιετία!
Τούτος ο κόσμος μοιάζει με σκάλα.
Κάθε σκαλί της όταν τ' ανέβεις χαλιέται πέφτει.
Στο τελευταίο το σκαλί η σκάλα δεν υπάρχει.




4 σχόλια:

mareld είπε...

Βυζαντινή ομορφιά μέσα από χρωματιστά παράθυρα
μυρωδία χαρίζει των άστρων κι η δροσιά σ' ένα πέτρινο ανηφόρι..

Γλυκά φιλιά Καλημέρας!!!

Roadartist είπε...

Ομορφιά :))

kiki είπε...

Μσρελντίτα γλυκιά, πέρασα να πω ένα γειά! Φιλάκια!

mareld είπε...

Έρημος σαν τη βροχή

Διαβαίνω αγιάτρευτος μεσ’ στ’ ‘όνειρο μου
σε δίχτυ μόνος της πρώτης σιωπής
έδειξα τα πτηνά διχάζεται ο δρόμος
η αλήθεια φαρδαίνει πάντα την ορμή
Κ’ η μοίρα των άστρων
θα είναι τέφρα θα είναι μια μεγάλη πυρική τώρα μαθαίνω το αίμα μου
δίχως του ς δροσερούς υάκινθους
τώρα σε βλέπω δρόμε του καλού σαν ειδοποίηση με κρίνους
έχοντας το σακούλι τ΄ αναστεναγμού
κι όλο πηγαίνω
πηγαίνω
στις πηγές.
Νίκος Καρούζος

Να περνάτε όμορφα!!!