«Δαγκώστε τη ζωή, η γεύση της… αξίζει τον κόπο»Κώστας Φαλκώνης

Καλό ταξίδι Κώστα!!!

Αληθινά στο λέω

Στίχοι: Κώστας Φαλκώνης
Μουσική: Κώστας Φαλκώνης
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Παπαΐωάννου

Στα όνειρά μου δυνατός βοριάς μια ζωή φυσάει
Τις ελπίδες της παρηγοριάς πάντα αλλού τις πάει
Να ξημέρωνε μια λησμονιά που να μη βραδιάζει
Για άλλη αγάπη ν' άνοιγα πανιά και να μη με νοιάζει

Μ' αληθινά στο λέω σαν κεράκι καίω
να φωτίζω την αγάπη μας
Που λιώνει στο σκοτάδι, που 'χει πάντα βράδυ
και την έπνιξε το δάκρυ μας

Στα όνειρά μου δυνατός βοριάς μια ζωή φυσάει
Τις ελπίδες της παρηγοριάς πάντα αλλού τις πάει
Να ξημέρωνε μια λησμονιά που να μη νυχτώνει
Ό,τι ωραίο πάντα στη ζωή γρήγορα τελειώνει

Μ' αληθινά στο λέω σαν κεράκι καίω
να φωτίζω την αγάπη μας
Που λιώνει στο σκοτάδι, που'χει πάντα βράδυ
και την έπνιξε το δάκρυ μας

Μ' αληθινά στο λέω σαν...




Των άστρων οι φωνές

Στίχοι: Γιάννης Καλπούζος
Μουσική: Κώστας Φαλκώνης
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Πέτα

Στην ερημιά κι αν προχωρώ και στα στενά
Η μοναξιά μες τους πολλούς με συναντά
Και προσπαθώ σαν τους τρελούς να κρατηθώ
Απ' τον ιστό του φεγγαριού ψηλά να βγω

Ακούς , των άστρων τις φωνές ακόμα
ή πατάς κι εσύ γερά στο χώμα;
Δες , αδειάσαν του ουρανού οι δρόμοι
κι εγώ νιώθω μόνη
Ακούς , των άστρων τις φωνές ακόμα,
ή πατάς κι εσύ γερά στο χώμα;
Ποιος μου πήρε ό,τι αγαπάω ,
πες μου πού να πάω...

Το γκρίζο φως της λογικής συνηθίζει εδώ
Σαν βουητό της εθνικής , σαν τον καπνό
Κι εγώ πετώ με της ψυχής τον αετό
Μες την ηχώ της εποχής να μη χαθώ




Άνοιξη μαύρη

Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος
Μουσική: Κώστας Φαλκώνης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μπάσης

Άνοιξη μαύρη, παράπονό μου,
τον έρωτά μου βρήκε.
Σαν χελιδόνι στον ουρανό μου
το όχι που είπες βγήκε.
Άνοιξη μαύρη, παράπονό μου,
τον έρωτά μου βρήκε.

Τι να σου τάξω, τι να σου τάξω,
λίγα είναι τ’ άστρα, μάτια μου, για σένα.
Μες στην ψυχή σου πώς να κοιτάξω,
σήκωσες κάστρα κι ανήμπορο το βλέμμα.
Άνοιξη μαύρη, παράπονό μου,
να ’ταν τ’ Απρίλη ψέμα.

Σύννεφο γκρίζο στο πρόσωπό μου
της μοναξιάς το τραύμα.
Κι είν’ από χρόνια το όνειρό μου
δίδυμο νά ’βρω κάρμα.
Σύννεφο γκρίζο στο πρόσωπό μου
της μοναξιάς το τραύμα.

Τι να σου τάξω, τι να σου τάξω,
λίγα είναι τ’ άστρα, μάτια μου, για σένα.
Μες στην ψυχή σου πώς να κοιτάξω,
σήκωσες κάστρα κι ανήμπορο το βλέμμα.
Άνοιξη μαύρη, παράπονό μου,
να ’ταν τ’ Απρίλη ψέμα.




Μέρες σκάρτες

Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος
Μουσική: Κώστας Φαλκώνης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μπάσης

Κάτι τέτοιες μέρες σκάρτες
δεν περνάνε, δεν νυχτώνουνε
κι οι καημοί οι ψυχοβγάλτες
όλο με παίρνουν και με σηκώνουνε.

Για να βρω τον εαυτό μου
φίλος γίνομαι του δρόμου
και σκορπίζομαι
κι αν με δεις να αλητεύω,
τα κομμάτια μου μαζεύω,
σου τ' ορκίζομαι.

Είναι πάλι κάτι βράδια
που λυγίζουνε τα σίδερα
λες και πήρε ο πόνος άδεια
κι έκανε η νύχτα θεριά τα ήμερα




Πώς να πορευτώ

Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος
Μουσική: Κώστας Φαλκώνης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μπάσης

Πώς να πορευτώ με την αγάπη χώρια
δεν είμαι εγώ σαν όλα τ' άλλα αγόρια
άδεια η καρδιά ποτήρι στραγγισμένο
ίσως με περάσουνε για μεθυσμένο

Άδικο μεράκι το 'ντυσα αγγελούδι
με το έτσι θέλω μπήκε στο τραγούδι
να 'ρθει πονηρά να σου χαμογελάσει
μήπως καταφέρει και σε ξεγελάσει

Άκου την πενιά μάγισσα Ρωμιά
ρίξε τακουνιά στη μοναξιά μου
πάμε άλλη μια κούκλα μου Ρωμιά
κι έπαθα απόψε τη ζημιά μου

Πώς να πορευτώ με την αγάπη χώρια
χτίστηκαν για δυο του κόσμου τ' ανηφόρια
μόνος μου αν πάω μου λυγά η μέση
βαρύς ο ουρανός νομίζω πως θα πέσει

Άλλα ήθελες να πω και άλλα είπα
βγάλε το μαχαίρι την καρδιά μου χτύπα
είναι αυτή που για τη μοναξιά μου φταίει
άλλα νοιώθει μέσα της και άλλα λέει

Άκου την πενιά μάγισσα Ρωμιά
ρίξε τακουνιά στη μοναξιά μου
πάμε άλλη μια κούκλα μου Ρωμιά
κι έπαθα απόψε τη ζημιά μου




Σαν ομπρέλα

Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος
Μουσική: Κώστας Φαλκώνης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μπάσης

Ο καιρός βροχερός
πάλι θα 'μαι ο τυχερός
όπου πας
σαν ομπρέλα μα κρατάς.

Όπου πας και με χρειάζεσαι
γίνομαι αυτό που θες
αν κι εσύ για μένα νοιάζεσαι
αχ, γιατί δεν μου το λες.

Όταν βγει ήλιος πια
όλα όπως και παλιά
όπου πας
σαν ομπρέλα με ξεχνάς.

Όπου πας και με χρειάζεσαι
γίνομαι αυτό που θες
αν κι εσύ για μένα νοιάζεσαι
αχ, γιατί δεν μου το λες.




Τι μου 'χει λείψει

Στίχοι: Γιάννης Καλπούζος
Μουσική: Κώστας Φαλκώνης
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Πέτα

Το παράπονο με παίρνει
και το δάκρυ μου
μοιάζει πέλαγος που τρέμει
το κορμάκι μου

Τι μου ‘χει φταίξει
τι μου ‘χει λείψει
και τα τραγούδια
μου φέρνουν θλίψη

πόσο μου ‘χουν λείψει
τα δυο σου μάτια
η αγκαλιά σου
που δεν υπάρχω
μες την καρδιά σου
καίγομαι μακριά σου

Μες στις φλόγες που γυρίζω
λειώνει σίδερο
κι απ’ τον ουρανό σου ελπίζω
ένα σύννεφο

Τι μου ‘χει φταίξει
τι μου ‘χει λείψει
και τα τραγούδια
μου φέρνουν θλίψη

πόσο μου ‘χουν λείψει
τα δυο σου μάτια
η αγκαλιά σου
που δεν υπάρχω
μες την καρδιά σου
καίγομαι μακριά σου




Χαμοπούλια

Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος
Μουσική: Κώστας Φαλκώνης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μπάσης

Όταν νυχτώνει ο ουρανός
πετούν τα χαμοπούλια
και είναι αβάσταχτος καημός
στα μάτια τους η Πούλια

Μικρά τα όνειρα στη γη
τα βάσανα μεγάλα
και δε σκεφτήκαν οι θεοί
να χτίσουνε μια σκάλα

Θεός και Βούδας και Αλλάχ
κανείς τα χαμοπούλια
δεν τα λογάριασε και αχ
ζηλεύουνε την Πούλια

Μικρό πικρό κι ερωτικό
απόψε το τραγούδι
παραπονάκι θα το πω
ψυχής ξεπεταρούδι




Ψέμα που νύχτωσε

Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος
Μουσική: Κώστας Φαλκώνης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρίνος Καρβελάς

Άλλες ερμηνείες:
Δημήτρης Μπάσης

Άφησα πίσω μου σκοτάδια κουρασμένα,
στον ήλιο γύρισα να φύγω από σένα!.
Τα νυχτολούλουδα τα κόβω πριν ανθίσουν
και με μεθύσουν…

Αφού αστέρι μου δεν γίνεται να πέσεις,
αφού φοβάσαι την αγάπη μην πονέσεις,
τι να τα κάνεις τα δικά μου ,πες μου, βράδια;
τα παραγάδια….

Δεν είναι πως είδα το φως του έξω κόσμου,
ούτε πως ήμουνα τυφλός κοντά σου φως μου,
Είναι που στέγνωσε το δάκρυ μες στα μάτια
κι είδα καλύβες όσα μού 'ταζες παλάτια!.

Ψέμα που νύχτωσε, αλήθεια ξημερώνει!
Φωτίζει τ` όνειρο, που έκρυψε η σκόνη!
Το τελευταίο που σου έδωσα φιλί μου,
ανατολή μου…

Φεγγάρι χάσικο που έγινες καημός μου,
ήσουνα λίγο, να φανεί ο ουρανός μου…
Τι να τα κάνεις τα δικά μου τα σημάδια;
άλλαξα βάρδια…

Δεν είναι πως είδα το φως του έξω κόσμου,
ούτε πως ήμουνα τυφλός κοντά σου φως μου,
Είναι που στέγνωσε το δάκρυ μες στα μάτια
κι είδα καλύβες όσα μού 'ταζες παλάτια!.

Δεν είναι πως είδα το φως του έξω κόσμου,
ούτε πως ήμουνα τυφλός κοντά σου φως μου,
Είναι που στέγνωσε το δάκρυ μες στα μάτια
κι είδα καλύβες όσα μού 'ταζες παλάτια!.




κλικ

«Δαγκώστε τη ζωή, η γεύση της… αξίζει τον κόπο»