Ελλάδα γειτονιά μου... Θοδωρής Ξυδιάς

Ο Θοδωρής Ξυδιάς είναι ένας άνθρωπος χωρίς μεγαλομανίες και κόμπλεξ. Δεν τόχει κι ανάγκη άλλωστε, γιατί είναι μορφωμένος άνθρωπος, είναι νομικός. Δεν θα ντραπεί να σας πει ότι δεν έχει καλή σχέση με την τεχνολογία και περήφανος, θα σας μιλήσει πολλή ώρα για το τί έχει πετύχει με τα παιδάκια στο σχολείο, στα οποία διδάσκει μουσική.

Αφορμή για τούτην την συνέντευξη, ήταν το όμορφο cd του «Ελλάδα γειτονιά μου», ένα cd που σε πάει σε άλλα χρόνια. Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατό να πάμε να ακούσουμε τα παιδιά, αν και τόχαμε κανονίσει, εξ αιτίας του ότι ήταν η Τετάρτη, 15η Ιουνίου η μέρα της γιορτής ...

Κύριε Ξυδιά, πείτε μας δυό λόγια για το cd «Ελλάδα γειτονιά μου».

Θοδωρής Ξυδιάς: Το cd ήταν πάρα πολύ καιρό στο μυαλό μου να γίνει, σχεδόν μιά δεκαετία τώρα, γιατί, τα τραγούδια που γράφω, τουλάχιστον όσον αφορά σε στίχους που έχω γράψει ο ίδιος, δεν τα κατατάσσω απ’ την αρχή κάπου. Γράφω και κάποια στιγμή σκέφτομαι τις ομοιότητες που έχουνε, τις διαφορές, ή, ακόμα την συγγένεια στη μουσική, ή την στιχουργική.

Είχε καιρό μέσα μου ριζώσει, απ’ τον καιρό που έγινε ο δίσκος «επί πτυχίω» με τον Θανάση τον Γκαϊφύλλια.Λειτούργησαν τρεις πόλοι, για να γίνει αυτή η εργασία. Η πατρίδα μου η Πύλος, η Κομοτηνή και η Σύρος με την οποία έχω δεσμούς, γιατί έχω πάει πολλές φορές για συναυλία. Και αποφάσισα, κάποια τραγούδια που θα είχαν κάποιο περιεχόμενο, που θα μιλάγανε για κάποια όμορφα σημεία της χώρας – όχι βέβαια να γίνουν γραφικά – να τα κάνω cd. Αποφάσισα να μαζέψω τα κομμάτια αυτά και στηρίχτηκα σε ανθρώπους, συνεργάτες που είμαστε καιρό μαζί. Έτσι έγινε αυτή η δουλειά, το «Ελλάδα γειτονιά μου».

Βέβαια, ξέρω, ότι δεν είνα κάτι το οποίο μπορεί να το κρίνει κάποιος σαν ένα σύγχρονο άκουσμα. Πιστεύω όμως, ότι μπορεί νάναι διαχρονικό, γιατί, ο τρόπος που βλέπω τη μουσική και το τραγούδι είναι αυτός που αποτυπώνεται μέσα απ’ το cd.

Mιλήστε μας για τη μουσική, γενικότερα.

Θ.Ξ.: Μ’ αρέσει το τραγούδι, μ’ αρέσει το παρεΐστικο τραγούδι, θέλω,όσο μιλάμε για τραγούδι, να μιλάμε για τραγούδι απλό και κατανοητό. Αυτή είναι η δική μου η θέση. Και πιστεύω, ότι το «Ελλάδα γειτονιά μου», έχει μιά αξιοπρέπεια πάνω σ’ αυτό το θέμα. Και δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω ότι είναι τόσο μεγάλη, ή σπουδαία δουλειά.
Μπορεί να μην πιστεύω ότι είναι μεγάλη δουλειά, αλλά, τελικά, αυτά τα πράγματα, επειδή είναι φτιαγμένα από νερό και χώμα, μπορεί νάναι και μελλοντικά. Και γι αυτό, δεν είναι στιγμιαία τραγούδια. Δεν είναι τραγούδια, που αν δεν βγουν τώρα, δεν έχουν ελπίδα να ακουστούν. Πιστεύω ότι, αυτού του είδους τα τραγούδια, είτε βγαίνουν το 1950, ’60, ’70, ’80 ή 2040, θα είχανε κάτι να πούνε.
συνεχίζεται...