ΝΥΧΤΕΡΙΝΑ
ΙΙ
Ένα φεγγάρι πράσινο, μεγάλο,
που λάμπει μεσ' στη νύχτα, - τίποτ' άλλο.
Μια φωνή, που γροικιέται μέσ' στο σάλο,
και που σε λίγο, παύει, - τίποτ' άλλο.
Πέρα, μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο
του βαποριού που φεύγει, - τίποτ' άλλο.
Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο,
στα βάθη του μυαλού μου. - Τίποτ' άλλο
Εδώ
Ποίηση:Nαπολέων Λαπαθιώτης
Μουσική:Λουδοβίκος των ανωγείων& Ομαδική Απόδραση
Το ρόδο της ερήμου
που λάμπει μεσ' στη νύχτα, - τίποτ' άλλο.
Μια φωνή, που γροικιέται μέσ' στο σάλο,
και που σε λίγο, παύει, - τίποτ' άλλο.
Πέρα, μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο
του βαποριού που φεύγει, - τίποτ' άλλο.
Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο,
στα βάθη του μυαλού μου. - Τίποτ' άλλο
Εδώ
Ποίηση:Nαπολέων Λαπαθιώτης
Μουσική:Λουδοβίκος των ανωγείων& Ομαδική Απόδραση
Το ρόδο της ερήμου
5 σχόλια:
Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο,
στα βάθη του μυαλού μου.
- Τίποτ' άλλο
Καλό βράδυ!
Και μόνο μια ουσία,
στα βάθη του κήπου μου,
για να λιπαίνει, λες,
τα χρυσάνθεμα που ανθίζουν.
-Κι άλλο.
Εδώ, κοντά, η πρώτη χειραψία
υποδοχή, άγγιγμα στον ώμο,
για καλωσόρισμα, λες,
ν'αρχίσει ο δρόμος.
-Κι άλλο.
Ακούω τη φωνή σου να σπάει
την ησυχία, γιατί ξεχείλισε
η προσμονή, λες,
να πω ποιός είμαι.
-Κι άλλο.
Φωτίστηκε η νύχτα απ'το σέλας,
με πράσινο, γαλάζιο, ιώδες, κόκκινο
αγγελιοφόρος του ήλιου, λες,
που έρχεται.
-Κι άλλο;
Κάθομαι στην πόρτα και βλέπω στην άκρη του δρόμου την άνοιξη που αχνοφαίνεται...
Να είσαι καλά καρδούλα μου.
Το ποίημα Θωμά είναι η ίδια η άνοιξη.Πολύ καλό.
Να είστε όλοι καλά.
Πέρα, μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο
του βαποριού που φεύγει
Πόσο πικρό είναι αυτό το σινιάλο, όσο κι αν κουνάς το χέρι, όσο κι αν κουνάς την καρδιά σου για μαντίλι, όσο κι αν δακρύζεις κι αλμυρίζεις τα κύματα, όσο κι αν πονάς, το βαπόρι φεύγει, και χάνεται, μένει μονάχα ένας ουρανός να ξεκουράζει το βλέμμα, και ένα γλυκόπικρο κύμα να συντροφεύει την καρδιά και, να βοηθά να κολυμπάμε στα λιμάνια της γαλήνης.
Και περιμένουμε την άνοιξη και η άνοιξη πάντα έρχεται, μόνο που για μερικούς φτάνει μισή, γιατί την άλλη μισή την πήρε το βαπόρι πολύ μακριά και πάντα θα μένει το μεγάλο παράπονο στα βάθη του μυαλού.
Πολλά πολλά φιλάκια
...Να μη σταματώ να σας διαβάζω...
Τίποτ' άλλο,
Ω!, και αγάπη!
Υιώτα,
απο μια κατάλευκη Νέα Υόρκη...
όσο κρατήσει η λευκότητα,
Φιλια κι αγάπη
Δημοσίευση σχολίου