... ωραία απάντηση που δίνει σε όλα με τη σιωπή του ο έναστρος ουρανός.
... ένα φλάουτο κάπου ή ένα άστρο συνηγορούν για όλη την ανθρωπότητα...... Τόσα φθινόπωρα και δε γνωρίσαμε ακόμα την ψυχή μας κι ω συντριβή του ονείρου μας: μας έκλεισες όλους τους δρόμους για να μας ανοίξεις ένα μονοπάτι στο άγνωστο.
Λειβαδίτης
Γλυκιά μου, Mareld
Τι χαρά!!! Τι ωραία!!!
Άνοιξες ένα καινούριο παράθυρο, για να έρχεσαι κι από εδώ, να φωτίσεις τις μέρες και τις νύχτες μας!!!
Τι ωραίο όνομα! Δροσοσταλίδα! Πόση ομορφιά, πόσο φως ,πόση γαλήνη, θα φτάνουν στο σπίτι μας, σταλμένα από την ψυχή σου καλή μου! Θα μας δροσίσεις, θα μας αρωματίσεις, θα χρωματίσεις τη μοναξιά μας, με τα όμορφα χρώματα που τόσο μοναδικά ξέρεις να διαλέγεις. Η δροσοσταλίδα σου, θα στάξει στην καρδιά μας αγιασμένο μύρο, το μύρο της αγάπης σου, για όλους εμάς, που είμαστε τόσο μακριά σου, αλλά σε νιώθουμε τόσο κοντά μας. Που δε μας γνωρίζεις και δε σε γνωρίζουμε, αλλά μας αγαπάς και σ΄αγαπάμε σαν να γνωριζόμαστε χρόνια. Πώς γίνεται αλήθεια αυτό; Και είναι αληθινό, γιατί το νιώθουμε, το αισθανόμαστε, χωρίς υστεροβουλία ή οτιδήποτε άλλο Τελικά η αγάπη ξέρει να κάνει πολύ καλά τη δουλειά της, σε όσους την ακούν και την ακολουθούν. Αυτή μας οδηγεί και μας δείχνει το δρόμο, γιατί πώς αλλιώς θα σε εύρισκα; Πώς αλλιώς θα άκουγα τη μουσική της κιθάρας, από το βιντεάκι σου, που με μάγεψε και με ταξίδεψε σε μέρη που δε μπορούν να δουν τα μάτια, τα βλέπει όμως η καρδιά;
Να είναι καλοτάξιδη η Δροσοσταλίδα σου Mareld μου, να τη σπρώχνει απαλά απαλά το βοριαδάκι από εκεί ψηλά που είσαι και να την ακουμπά στην καρδιά μας.
Πολλά πολλά φιλιά.
Του Αιγαίου
Ο έρωτας το αρχιπέλαγος
κι η πρώρα των αφρών του,
και οι γλάροι των ονείρων του.
Στο πιο ψηλό κατάρτι του
ο ναύτης ανεμίζει ένα τραγούδι.
Ο έρωτας
το τραγούδι του
κι' οι ορίζοντες του ταξιδιού του,
κι η ηχώ της νοσταλγίας του.
Στον πιο βρεμένο βράχο της
η αρραβωνιαστικιά προσμένει ένα καράβι.
Ο έρωτας
το καράβι του
κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του,
κι' ο φλόκος της ελπίδας του.
Στον πιο ελαφρό κυματισμό του
ένα νησί λικνίζει τον ερχομό.
Ελύτης
Μια δροσοσταλίδα γλίστρησε δειλά στη φυλλωσιά
και σκίρτησε το κόκκινο μπουμπούκι.
Στο ευλογημένο πέταγμα της μέλισσας
γνώρισε η μέρα τη χαρά της
κρυμμένη μες στην Άνοιξη
και μες στις πεταλούδες...
Μιχάλης Πολίτης
6 σχόλια:
έκανε ταινίες που θα μείνουν στην ιστορία.. όταν άλλοι κάνουν 'κυνοδοντες' ο Μ. Κακογιάννης έκανε αρχαίες τραγωδίες...
...Φθαρτοί,
μέσα στην ζάλη της ζωής...
στόχοι που δεν γνωρίζουν λάμψη και διάρκεια...
ΕΚΕΙΝΟΣ,
ένα ξεχωριστό αστέρι στο στερέωμα!
Φιλί καλοκαιρινό,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Φτωχαίνουμε όλο και περισσότερο...
:(
Ξεχωριστός ο Κακογιάννης...αξέχαστος και ο Ζορμπάς του...
Τον Μιχάλη Κακογιάννη πάντα θα τον θυμόμαστε με χαρά και ευγνωμοσύνη!!!
Καλή σας μέρα φίλοι μου και Καλό Σαββατοκύριακο!!!
να πω και κάτι για σένα δροσοσταλίδα...μου αρέσουν οι φωτογρ. σου... τελειες
Δημοσίευση σχολίου