"...'Ετσι θα κυλήσουν μέρες,μήνες, ίσως και χρόνια, με την αγωνία του αναπάντεχου, που καθρεφτίζεται σε ένα καθαρό πρόσωπο και δύο σε βάθος τίμια μάτια. Που δεν φοβούνται το άγγιγμα ουρανού, 'Ανοιξης και καλούν σε μοιρασιά. 'Ετοιμα να πληρώσουν κάθε τίμημα. Δύο σε βάθος τίμια, σκούρα, δυνατά της αγαπημένης μάτια..."Γ.Δουατζής
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΑΤΖΗΣ παρουσιάζει το βιβλίο του "ΜΗ ΦΕΥΓΕΤΕ, ΚΥΡΙΕ ΕΥΧΕΤΗ"
"Κι έτσι παντοδύναμος, γονάτισα μπροστά σου, για να δω να ορθώνεται το μεγαλείο της ταπεινότητάς σου. Και είπα, ποιος αλήθεια, ποιός θα δει τα δάκρυά σου. Και ποιος να κουβεντιάζει τώρα με τα υπέροχα φαντάσματα του παρελθόντος σου. Βέβαια, εκείνοι νόμισαν πως σκότωσαν το παιδί μέσα μου και ότι ήσουν τόσο όμορφη, που δεν χωρούσες στην ψυχή μου. Γελάστηκαν. Κι εσύ, πανέμορφη, κατέκτησες τη χώρα της σιωπής μου."
"Αυτή η λαχτάρα για συνομιλία κρύβει τη μεγάλη έλλειψη, τη δίψα κρύβει των ηττημένων, που τραγουδούν για να καλύψουν το κλάμα τους, όπως φωνάζαμε παιδιά τις νύχτες στα σοκάκια για να νικήσουμε τον φόβο μας, εκείνο το φόβο των σκιών που ξέραμε ότι είναι χαμένες στο σκοτάδι, γνωρίζαμε πως υπήρχαν απειλητικές και θα το διαπιστώναμε με γκρίζα μαλλιά πια, ότι οι σκιές δεν χάνονται ποτέ, μας συνοδεύουν μέρα και νύχτα, στο φως και στο σκοτάδι μας συνοδεύουν, άλλωστε χωρίς εμάς πώς να υπάρξουν, κι εμείς συνεχίζουμε αυτά τα τραγούδια και την προσπάθεια αυτής της καταραμένης και ιερής συνομιλίας, που φωνάζει ότι υπάρχουμε και ως ποιητές υποχθόνιοι και υστερόβουλοι, μεγάθυμοι και πάντοτε ωραίοι, ξέρουμε πως και μετά θάνατον θα προκαλούμε συνομιλίες μονοσήμαντες, γιατί θα τους μιλούν οι στίχοι μας, αλλά ποτέ η φωνή μας."
"..'Ισως δεν το πιστέψεις, αλλά για λογαριασμό των άλλων αγανακτώ. Για λογαριασμό του πολιτισμού μας. Αγανακτώ με τη βαρβαρότητα, ως μέσου υποβολής. Αγανακτώ και μόνο με την πρόθεση επιβολής. Τη θεωρώ κτηνώδη, ευτελή, ανάξια ανθρώπων. Και είναι από τις στιγμές που πικραίνομαι. Κι αναλογίζομαι, τόσο έργο, τόσος αγώνας πήγαν χαμένα? Δεν βλέπω να αντιδρούν όσοι πνευματικοί άνθρωποι τάχτηκαν ιστορικά να "φυλάγουν Θερμοπύλες". Να υπερασπίζονται τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Λύπη βαθιά..."
"..Τρομάζω. Τώρα πια τρομάζω. Βλέπω την υποκατάσταση θεσμών, που στηρίζουν δημοκρατία και δικαιώματα, από ανθρωπάρια της τηλεχαύνωσης,τα οποία κρίνουν, εκθέτουν, δικάζουν, αποφασίζουν, καταδικάζουν, μέμφονται, λοιδορούν, αφανίζουν κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας και προστασίας στοιχειωδών δικαιωμάτων. Βλέπω πρωτοσέλιδα, να διασύρουν ανθρώπους, να τραυματίζουν αξιοπρέπειες, με φήμες σερβιρισμένες σαν είδηση. Και πιο πολύ τρομάζω για την ατομική και συλλογική απάθεια, για την έλλειψη κάθε αντίδρασης. Τρομάζω, αλλά δε θα το δεις. Τώρα πια τρομάζω που, που ...τρομάζω.."
"..Λιποτάκτης είναι αυτός που αρνείται να δεχτεί πως έχουν νόημα οι αγώνες των συγχρόνων. Που αρνείται να δει το τραγικό μεγαλείο στις σφαγές. Που απεχθάνεται την ιδέα να συμμετέχει σαν γελωτοποιός στην κωμωδία της ιστορίας...."
"-Αγαπάς, Τέρπανδρε ? -Τι εννοείτε? -Αυτό που ακούς εννοώ. Αγαπάς? -Ναι. Πολύ. Αγαπάω. Μοιράζομαι... -Με ό,τι συνεπάγεται αυτό? -Α, λέτε την ευθύνη, την αγωνία...το τίμημα..το.. -Να αγαπάς. Είναι το σημαντικότερο που θα μπορούσες. Είναι πάνω από τη δημοσιογραφία σου. Κι από την Ποίηση και τη δημιουργία. Πολύ πιο πάνω. Να αγαπάς, Τέρπανδρε. -Κύριε Ευχέτη... -.... -Μη φεύγετε, κύριε Ευχέτη. Μη....
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΑΤΖΗΣ (Αποσπάσματα)
http://xristinavar.blogspot.com/
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
Στίχοι: Διονύσης Τσακνής Μουσική: Διονύσης Τσακνής Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας Άλλες ερμηνείες: Διονύσης Τσακνής, Γιώργος Νταλάρας
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε αφού η ιστορία σας ανήκει σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε
Στ' αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις το έργο το 'χω δει μη με τρελαίνετε το πλοίο των ονείρων μου με πάει σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε
Μένω μονάχος στο παρόν μου να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας ξεγράψτε με απ' τα κατάστιχά σας στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας
Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε αφού η ιστορία σας ανήκει σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε
Μένω μονάχος στο παρόν μου να σώσω οτιδήποτε αν σώζεται κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε
La amistad es como la salud: Nunca nos damos cuenta de su verdadero valor hasta que la perdemos
"Todo mi patrimonio son mis amigos" Emily Dickinson.
Un verdadero amigo es aquel que entra cuando todos los demás se van.
Un amigo es alguien que está contigo porque le necesitas, aunque le encantaría estar en otra parte.
Cuando te duele mirar hacia atrás y te da miedo mirar adelante, mira hacia la izquierda o la derecha y allí estaré, a tu lado
Mucha gente entra en y sale de su vida a lo largo de los años. Pero solo los verdaderos amigos dejan huellas en su corazón.
Un amigo verdadero es alguien que cree en ti aunque tu hayas dejado de creer en ti mismo.
Un abrazo vale mil palabras. Un amigo más.
Al final, no nos acordaremos tanto de las palabras de nuestros enemigos, sino de los silencios de nuestros amigos (Martin Luther King, Jr.)
Cultivar un verdadero amigo requiere dedicación y tiempo.
La amistad es el ingrediente más importante en la receta de la vida.
Una vida sin amigos es como vivir en una isla desierta, sin agua, sin alimentos, sin luz.
Un verdadero amigo es alguien capaz de tocar tu corazón desde el otro lado del mundo.
Un verdadero amigo es alguien que te conoce tal como eres, comprende dónde has estado, te acompaña en tus logros y tus fracasos, celebra tus alegrías, comparte tu dolor y jamás te juzga por tus errores.
Quién descubra la verdadera amistad, se encuentra con un tesoro.
¿Qué es un amigo? Es un único alma que vive en dos cuerpos (Aristóteles).
La mejor forma de destruir a su enemigo es convertirle en su amigo (Abraham Lincoln).
El mejor espejo es un viejo amigo (George Herbert).
La amistad duplica nuestras alegrías y divide nuestra tristeza.
Si planta una semilla de amistad, recogerá un ramo de felicidad (Lois L. Kaufman).
Mientras se tenga al menos un amigo, nadie es inútil (Robert Louis Stevenson).
Una respuesta honesta es señal de una amistad verdadera.
Es muy difícil encontrar un buen amigo, más difícil todavía dejarlo e imposible olvidarlo.
Compañeros hay muchos, verdaderos amigos solo son unos pocos. (Steven Santana)
AMISTAD
en pocas palabras de antonio cortes chiquetete
Enanitos Verdes amigos
Magneto-Un Amigo Es
Και ένας νέος είπε, Μίλησε μας για τη Φιλία.
Κι εκείνος αποκρίθηκε λέγοντας: Ο φίλος σας είναι η εκπλήρωση των αναγκών σας. Είναι το χωράφι που εσείς σπέρνετε με αγάπη και θερίζετε με ευγνωμοσύνη. Και είναι το τραπέζι σας και το παραγώνι σας. Γιατί πηγαίνετε στο φίλο με την πείνα σας, και τον αναζητάτε για τη γαλήνη σας. Όταν ο φίλος σας εκφράζει τις σκέψεις του, δε φοβάστε το όχι στη δική σας σκέψη, ούτε αποσιωπάτε το ναι. Και όταν εκείνος είναι σιωπηλός, η καρδιά σας δεν παύει για ν' ακούσει την καρδιά του. Γιατί στη φιλία, όλες οι σκέψεις, όλες οι επιθυμίες, όλες οι προσδοκίες γεννιούνται και μοιράζονται χωρίς λέξεις, με χαρά που είναι άφωνη. Όταν χωρίζεσαι από το φίλο σου, δε λυπάσαι, γιατί αυτό που αγαπάς πιο πολύ σ' αυτόν μπορεί να είναι πιο φανερό στην απουσία του, όπως ο ορειβάτης βλέπει πιο καθαρά το βουνό από την πεδιάδα. Και μη βάζετε κανένα σκοπό στη φιλία εκτός από το βάθαιμα του πνεύματος. Γιατί η αγάπη που γυρεύει κάτι άλλο εκτός από την αποκάλυψη του δικού της μυστηρίου δεν είναι αγάπη παρά ένα δίχτυ που ρίχνεται στη θάλασσα και μόνο το ανώφελο θα πιάσει. Και δίνετε το καλύτερο εαυτό σας στο φίλο σας. αφού θα γνωρίσει την άμπωτη του κυμάτου σας, δώστε του να γνωρίσει και την παλίρροιά του. Είναι ο φίλος σας κάτι που θα έπρεπε να γυρεύετε όταν έχετε ώρες που θέλετε να σκοτώσετε; Καλύτερα να γυρεύετε το φίλο σας πάντα όταν έχετε ώρες να ζήσετε. Γιατί έργο του φίλου σας είναι να εκπληρώσει τις ανάγκες σας, αλλά όχι να γεμίσει το κενό σας. Και μέσα στη γλύκα της φιλίας κάνετε να υπάρχει γέλιο, και μοίρασμα χαράς. Γιατί στις δροσοστάλες των μικρών πραγμάτων η καρδιά βρίσκει την καινούργια αυγή της και ξανανιώνει. Φιλία Χαλίλ Γκιμπράν "Ο Προφήτης"
On Friendship Kahlil Gibran (1883 - 1931) Your friend is your needs answered. He is your field which you sow with love and reap with thanksgiving. And he is your board and your fireside. For you come to him with your hunger, and you seek him for peace. When your friend speaks his mind you fear not the "nay" in your own mind, nor do you withhold the "ay." And when he is silent your heart ceases not to listen to his heart; For without words, in friendship, all thoughts, all desires, all expectations are born and shared, with joy that is unacclaimed. When you part from your friend, you grieve not; For that which you love most in him may be clearer in his absence, as the mountain to the climber is clearer from the plain. And let there be no purpose in friendship save the deepening of the spirit. For love that seeks aught but the disclosure of its own mystery is not love but a net cast forth: and only the unprofitable is caught. And let your best be for your friend. If he must know the ebb of your tide, let him know its flood also. For what is your friend that you should seek him with hours to kill? Seek him always with hours to live. For it is his to fill your need, but not your emptiness. And in the sweetness of friendship let there be laughter, and sharing of pleasures. For in the dew of little things the heart finds its morning and is refreshed.
Στίχοι: Μαρία Λούκα Μουσική: Χάρης Μανουσάκης Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Λούκα
Είχα κρατήσει λάφυρο τ' όνειρο του χειμώνα να μη με βρει η άνοιξη με χέρια αδειανά κι απ' το παράθυρο μες τον δικό μου αιώνα κοιτάζω με κατάνυξη τον ήλιο να περνά
Να σε δώ να ξυπνάς να σε λούζει το φώς κι'ένας άγιος κρυφός να τρυπώνει στη μέρα δίχως να με ρωτάς ν' ανασαίνεις φιλιά και γλυκά να μου λες καλημέρα
Μέσα στον ύπνο μη χαθείς γιατί αν σε δει η σελήνη θα κλέψει την αγκάλη σου για να 'χει συντροφιά κι αν φέγγεις στο στερέωμα μονάχος του θα μείνει ο ουρανός μου που διψά ν' αγγίξει τη στεριά
Κλείσε τα μάτια, κλείσ' τα και χόρεψέ μου, γίνε κομμάτια, τη νύχτα χάρισέ μου, άνοιξ' τα χέρια, σήκω και χόρεψέ μου, μέχρι τ' αστέρια, τη νύχτα χάρισέ μου...
Κάποιος σε περιμένει, κάπου έξω μακριά... Μα η νύχτα πως βγαίνει, σ' αυτή την ερημιά;
Τελειώσαν πια τα λόγια, τελειώσαν τα λεφτά, Μα δωσ' μου τη φλόγα, κι ανάβω πυρκαγιά...
Κλείσε τα μάτια, κλείσ' τα και χόρεψέ μου, γίνε κομμάτια, τη νύχτα χάρισέ μου, άνοιξ' τα χέρια, σήκω και χόρεψέ μου, μέχρι τ' αστέρια, τη νύχτα χάρισέ μου...
Hecho pedazos
Olvidé mi nombre, la calle, las llaves. Esta noche, corazón mío, ¿quién se va, quién vuelve?
¿Qué oscura luna, qué sed, qué fuego, qué locura, qué vértigo, esta noche te conduce?
Cierra los ojos, ciérralos y baila para mí. Hecho pedazos. Concédeme esta noche. Abre las manos - levántalas y baila para mí. Hasta las estrellas, esta noche concédemela.
Alguien te espera, en algún lugar lejano. Pero cómo sale la noche, en esta desolación.
Se terminaron ya las palabras, se terminó el dinero, pero dame la llama y provocaré un incendio.
Cierra los ojos, ciérralos y baila para mí. Hecho pedazos. Concédeme esta noche. Abre las manos - levántalas y baila para mí. Hasta las estrellas, esta noche concédemela.
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης Μουσική: Μαρία Κώτη Πρώτη εκτέλεση: Χαΐνηδες
Απ' το βουνό κατέβηκα κι απ' την ξερομαδάρα κι είχα τ' αγρίμι σύντροφο και το φαλκόνι φίλο και είδα νέους να γλεντούν και κόρες να γελούνε και το φαλκόνι πέταξε και μίσεψε τ' αγρίμι κι εμένα δέρνει η μοναξιά.
Xainides - Selena
Της γιαγιάς τα παραμύθια - Χαίνιδες
Η μικρή Ελπίδα
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης Μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης Πρώτη εκτέλεση: Χαΐνηδες
Η μικρή Ελπίδα πού 'ρθε από τα ξένα γέλασε και μού 'πε σ' αγαπώ μα δε βρήκα λόγια, λόγια ταιριασμένα ένα τραγουδάκι να της πω
Τσίκι τσίκι τζέλα, τσίκι τσίκι μπομ
Η μικρή Ελπίδα έφυγε στα ξένα κίνησε να πάει για το Βοριά αχ μωρέ Ελπίδα ανείμενε κι εμένα να σου πω μαζί με ένα γεια
Τσίκι τσίκι τζέλα, τσίκι τσίκι μπομ
Άνυδρο το χώμα μέσα στην καρδιά μου κι η Ελπίδα βρόχινο νερό τραγουδώ και κλαίω μες στη μοναξιά μου γιά να ξεγελάσω τον καιρό
Τσίκι τσίκι τζέλα, τσίκι τσίκι μπομ
Σαν ξαναγυρίσεις πετροχελιδόνι άδικα μην ψάξεις να με δεις ίσως νά 'χω λιώσει, σαν το πρώτο χιόνι μα σ' ένα τραγούδι θα με βρεις
Τι παραμύθι να σου πω, ποια ιστορία Να κοιμηθείς και να 'χεις όνειρα γλυκά Όλη η ζωή μου μια μεγάλη απορία Που θα λυθεί όταν θα φύγω μακριά
Σ' αυτό τον κόσμο όλα έχουνε παλιώσει Κι αυτό το σπίτι οχυρό χωρίς κλειδιά Παγώνια στήσαν στο μπαλκόνι του λημέρι Και μια τσιγγάνα στην αυλή του τραγουδά
"Πάψε να κλαις για ότι πέρασε σωστά Κλείσε τα μάτια σου και κοίταξε μπροστά Πάμε μαζί και με βοριά και με νοτιά Εδώ αρχίζει και τελειώνει η φωτιά"
Τι παραμύθι να σου πω, ποια ιστορία Άγγελοι καίνε τα φτερά τους στις γωνιές Και 'γω το θαύμα περιμένω μες τα κρύα Απ' τους αλήτες τα παιδιά τους ποιητές
Πάψε να κλαις για ότι πέρασε σωστά Κλείσε τα μάτια σου και κοίταξε μπροστά Πάμε μαζί και με βοριά και με νοτιά Εδώ αρχίζει και τελειώνει η φωτιά
Πίσω από την καθημερινή κόλαση των λέξεων Τα ποιήματα ανασαίνουν ζωντανά και το καθαρό τους νόημα καθρεφτίζει παντού μια φανταστική ευτυχία, που ποτέ δε θα πυρποληθεί.
Τάκης Σινόπουλος
Τι νομίζεις, λοιπόν.. κατά βάθος η ποίηση είναι μια ανθρώπινη καρδιά φορτωμένη όλο τον κόσμο. Νικηφόρος Βρεττάκος ♥
Αφού κατά λάθος ο κόσμος είναι μια ποίηση.
Κι η ποίηση: ένα παιχνίδι που τα χάνεις όλα, για να κερδίσεις ίσως ένα άπιαστο αστέρι.♥
Τάσος Λειβαδίτης
Αυτό είναι στο βάθος η ποίηση, η τέχνη να οδηγείσαι και να φτάνεις προς αυτό που σε υπερβαίνει να γίνεσαι άνεμος για τον χαρταετό και χαρταετός για τον άνεμο, ακόμα κι όταν ουρανός δεν υπάρχει. Δεν παίζω με τα λόγια. Μιλώ για την κίνηση που ανακαλύπτει κανείς να σημειώνεται μέσα στη στιγμή όταν καταφέρνει να την ανοίξει και να της δώσει διάρκεια. Οδυσσέας Ελύτης
Ίσως δυσκολεύεστε να το πιστέψετε, όμως η ζωή έχει να μας δώσει πολύ περισσότερα πράγματα απ΄ όσα αφήνουμε τον εαυτό μας να ζήσει. Όλα αυτά τα “περισσότερα” είναι πιθανά όταν πάψουμε να είμασε δέσμιοι του φόβου. Έξω από μας και μέσα μας, υπάρχει ένας καινούργιος κόσμος – ένας κόσμος με λιγότερο φόβο – που περιμένει να τον ανακαλύψουμε. “Μαθήματα ζωής”
...ωραία απάντηση που δίνει σε όλα με τη σιωπή του ο έναστροςουρανός.
...ένα φλάουτο κάπου ή ένα άστρο συνηγορούν για όλη τηνανθρωπότητα...
...Τόσα φθινόπωρα και δε γνωρίσαμε ακόμα την ψυχή μας κι ω συντριβή του ονείρου μας: μας έκλεισες όλους τους δρόμους για να μας ανοίξεις ένα μονοπάτι στο άγνωστο.
Λειβαδίτης
Προσωπικά, αισθάνομαι να καταπιέζομαι από τις εξουσίες. Αν αυτό είναι αναρχισμός, τότε είμαι αναρχικός. Όχι βέβαια με την έννοια να βάζω μπόμπες. Αλλά να μην ανέχομαι με κανένα τρόπο να με διαθέτουν κατά τη βούλησή τους, χωρίς τη συγκατάθεσή μου, οι τρίτοι, οι άσχετοι, οι σωτήρες. Και αυτό είναι ένα αίσθημα που ολοένα και περισσότερο κυριεύει σήμερα μερικές συνειδήσεις. ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Πολλοί δεν καταφέρνουν ποτέ να γίνουν άνθρωποι. Παραμένουν βάτραχοι, σαύρες, μυρμήγκια..." Όλοι μας ως το τέλος της ζωής μας κουβαλάμε τα υπολείμματα από τη γέννησή μας, τις μεμβράνες και το κέλυφος από τ' αυγό ενός αρχέγονου κόσμου. Πολλοί δεν καταφέρνουν ποτέ να γίνουν άνθρωποι. Παραμένουν βάτραχοι, σαύρες, μυρμήγκια. Πολλοί είναι άνθρωποι από τη μέση κι απάνω και ψάρια από τη μέση και κάτω. Ο καθένας, ωστόσο, αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια της φύσης να δημιουργήσει μια ανθρώπινη ύπαρξη. Οι ρίζες μας είναι κοινές. Όλοι προερχόμαστε από την ίδια μήτρα. Το κάθε άτομο ξεπετιέται από την ίδια άβυσσο, αγωνίζεται να πετύχει το σκοπό του. Καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο, μα κάθε άνθρωπος μπορεί να εξηγήσει μόνο τον εαυτό του" Έρμαν Έσσε, Ντέμιαν
Ω θάλασσα! Ω Ήλιε!. Ω απέραντη κοίτη!
Και ξέρω γιατί. Σ΄αγαπώ. Ξέρω πως είμαστε πολύ γερασμένοι, Κι ότι εμείς οι δύο γνωριζόμαστε εδώ κι αιώνες. Ξέρω πως στα λεπτά και γελαστά νερά σου πρωτάναψε ο όρθρος της Ζωής. (Στην τέφρα ενός τριτογενούς απομεσήμερου, ακούστηκαν οι πρώτοι μου παλμοί στην αγκαλιά σου) Ω πρωτεόμορφη, βγήκα από μέσα σου! Κι οι δυο μας αλυσοδεμένοι και περιπλανώμενοι Κι οι δυο μας με ακόρεστη τη δίψα γι΄άστρα Κι οι δυο μας φως, αέρας, δύναμη, σκοτάδια Κι οι δυο μας με τις απέραντες επιθυμίες μας, μα και τη φοβερή μας δυστυχία!
Χόρχε Λουίς ΜΠΟΡΧΕΣ απόσπασμα από τον Υμνο στη Θάλασσα 1919
Αγαπημένη μου Λία!!!
Σήμερα βρήκα το πρώτο σου σχόλιο την ημέρα που είδε το φως η δροσοσταλίδα..συγκινήθηκα...έχω μπει πάλι στη σιωπή..τους λόγους τους ξέρεις...
Τι χαρά!!! Τι ωραία!!! Άνοιξες ένα καινούριο παράθυρο, για να έρχεσαι κι από εδώ, να φωτίσεις τις μέρες και τις νύχτες μας!!! Τι ωραίο όνομα! Δροσοσταλίδα! Πόση ομορφιά, πόσο φως ,πόση γαλήνη, θα φτάνουν στο σπίτι μας, σταλμένα από την ψυχή σου καλή μου! Θα μας δροσίσεις, θα μας αρωματίσεις, θα χρωματίσεις τη μοναξιά μας, με τα όμορφα χρώματα που τόσο μοναδικά ξέρεις να διαλέγεις. Η δροσοσταλίδα σου, θα στάξει στην καρδιά μας αγιασμένο μύρο, το μύρο της αγάπης σου, για όλους εμάς, που είμαστε τόσο μακριά σου, αλλά σε νιώθουμε τόσο κοντά μας. Που δε μας γνωρίζεις και δε σε γνωρίζουμε, αλλά μας αγαπάς και σ΄αγαπάμε σαν να γνωριζόμαστε χρόνια. Πώς γίνεται αλήθεια αυτό; Και είναι αληθινό, γιατί το νιώθουμε, το αισθανόμαστε, χωρίς υστεροβουλία ή οτιδήποτε άλλο Τελικά η αγάπη ξέρει να κάνει πολύ καλά τη δουλειά της, σε όσους την ακούν και την ακολουθούν. Αυτή μας οδηγεί και μας δείχνει το δρόμο, γιατί πώς αλλιώς θα σε εύρισκα; Πώς αλλιώς θα άκουγα τη μουσική της κιθάρας, από το βιντεάκι σου, που με μάγεψε και με ταξίδεψε σε μέρη που δε μπορούν να δουν τα μάτια, τα βλέπει όμως η καρδιά; Να είναι καλοτάξιδη η Δροσοσταλίδα σου Mareld μου, να τη σπρώχνει απαλά απαλά το βοριαδάκι από εκεί ψηλά που είσαι και να την ακουμπά στην καρδιά μας.
«Έτσι αναδύθηκε ο τόπος μου, ιερός, Δροσοσταλίδα πού εκύλησε σε μι’ άκρη, Μιά γοητεία αρμονίας που στο φώς, Κοσμεί του Μαίναλου τό φόρεμα σάν δάκρυ..»
Τάκης Ιωαννίδης
Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα, θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου, θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας.
Το νόημα της απλότητας Γ Ρίτσος
" No man was ever yet a great poet, without being at the same time a profound philosopher. For poetry is the blossom and the fragrance of all human knowledge, human thoughts, human passions, emotions, language. " Samuel Taylor Coleridge
.."Βέβαια υπάρχει το αίνιγμα. Βέβαια υπάρχει το μυστήριο. Αλλά το μυστήριο δεν είναι μια σκηνοθεσία που επωφελείται από τα παιχνίδια της σκιάς και του σκότους για να μας εντυπωσιάσει απλώς. Είναι αυτό που εξακολουθεί να παραμένει μυστήριο και μέσα στο απόλυτο φως. Είναι τότε που προσλαμβάνει την αίγλη εκείνη που ελκύει και που την ονομάζουμε Ομορφιά. Την Ομορφιά που είναι μια οδός - η μόνη ίσως οδός προς το άγνωστο μέρος του εαυτού μας, προς αυτό που μας υπερβαίνει. Επειδή αυτό είναι στο βάθος η ποίηση: η τέχνη να οδηγείσαι και να φτάνεις προς αυτό που σε υπερβαίνει".. Ελύτης
Βάλε με κάτω από το δάκρυ. Βάλε με κάτω από μια μέρα του χρόνου. Θα μιλήσουμε.
Βάλε με κάτω από την κούραση. Βάλε με κάτω από τις λύπες που δεν ομολογούνται κι άκου εκεί την σιωπή.
Βάλε με γιατί δεν υπάρχω σήμερα. Σώσε με από το ομόκεντρο και άδειο γαλάζιο. Προκάλεσε τον πόθο μου...
Gabriel Celaya
Μεταρσίωση
Το πνεύμα μου, σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα, λύνεται απόψε στο άπειρο χωρίς να βρίσκει αναπαμό. Τις ζώνες γύρω του έσπασε και ανατινάζεται θερμό το πνεύμα μου σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα. Σαν γαλαξίας απέραντος το σύμπαν σέρνω στο χορό. Ήλιο τον ήλιο γκρέμισα, θόλο το θόλο χάλασα, κι είμαι σαν μιαν απέραντη, πλατιά γαλάζια θάλασσα, που οι στενοί πάνω μου ουρανοί δε μου σκεπάζουν το νερό.
Ν.Βρεττάκος
Γλυκειά μου αγάπη No Pasaran!!!!
Syntagma Square 20110925
Την ομορφιά που κλείνω μέσα μου κανείς ποτέ δε θα τη νιώσει. Κι αν την πληγώσει θά ΄ναι ανίδεος κι ούτε γι΄αυτό θα μετανιώσει
"Εκείνοι που βρίσκουν άσχημα νοήματα σε ωραία πράγματα είναι διεφθαρμένοι χωρίς να είναι γοητευτικοί..Αυτό είναι κακό.
Εκείνοι που βρίσκουν ωραία νοήματα σε ωραία πράγματα είναι οι καλλιεργημένοι...Γι'αυτούς υπάρχει ελπίδα.
Υπάρχουν όμως και οι εκλεκτοί για τους οποίους τα ωραία πράγματα σημαίνουν μόνο Ομορφιά.."
"Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ" Oscar Wilde
Αφορμή ένα λούλουδο..μια υπέροχη συνάντηση..
Κάθε ομορφιά είναι αιωνιότητα. Ό,τι βλέπω, ό,τι ακούω, ό,τι αγγίζω, χώμα, αέρας, φως, είναι μέρος της αιωνιότητας. Αιωνιότητα δεν είναι ό,τι αντέχει στο χρόνο - γιατί τότε θα’χαν τα πρωτεία οι πολυκατοικίες και οι ουρανοξύστες - αλλά ό,τι σφραγίζει μια στιγμή ανεπανάληπτα...
"Η Μουσική είναι ένα ηθικό δίκαιο.Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στο νου, πτήση στη φαντασία, και γοητεία και ευθυμία στη ζωή και τα πάντα" Σωκράτης
Του Αιγαίου Ο έρωτας το αρχιπέλαγος κι η πρώρα των αφρών του, και οι γλάροι των ονείρων του. Στο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζει ένα τραγούδι.
Ο έρωτας το τραγούδι του κι' οι ορίζοντες του ταξιδιού του, κι η ηχώ της νοσταλγίας του. Στον πιο βρεμένο βράχο της η αρραβωνιαστικιά προσμένει ένα καράβι.
Ο έρωτας το καράβι του κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του, κι' ο φλόκος της ελπίδας του. Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει τον ερχομό.
Ελύτης
"Being Indian is an attitude, a state of mind, a way of being in harmony with all things and all beings. It is allowing the heart to be the distributor of energy on this planet, to allow feelings and sensitivities to determine where energy goes, bringing aliveness up from the Earth and from the Sky, putting it in and giving it out from the heart." Brooke Medicine Eagle
ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Έφερνα γύρους μες στον ουρανό και φώναζα
Με κίνδυνο ν' αγγίξω μιαν ευτυχία
Σήκωσα πέτρα και σημάδεψα μακριά
Μιλημένη από τον ήλιο η Μοίρα
Έκανε πως δεν έβλεπε
Και το πουλί του κοριτσιού
πήρ' ένα ψίχουλο θαλάσσης
και αναλήφτη. Ελύτης
'Eχω τρεις κόσμους.
Μια θάλασσα, έναν ουρανό κι έναν πράσινο κήπο: τα μάτια σου.
Θα μπορούσα αν τους διάβαινα και τους τρεις, να σας έλεγα πού φτάνει ο καθένας τους.
Η θάλασσα, ξέρω. Ο ουρανός, υποψιάζομαι. Για τον πράσινο κήπο μου, μη με ρωτήσετε. Ν.Βρεττάκος
ΙV
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμον αυτό, μ' ακούς Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς Μαχαίρι Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς Είμ' εγώ, μ' ακούς Σ' αγαπώ, μ' ακούς Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς Που μ' αφήνεις, που πας και ποιος, μ' ακούς
Σου κρατεί το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς
Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες Θα 'ρθει μέρα, μ' ακούς Να μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς Των ανθρώπων Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει
Στα νερά ένα ένα, μ' ακούς Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς Όπου κάποτε οι φιγούρες Των Αγίων Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς Ή κανείς ή κι οι δυο μαζί, μ' ακούς
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς Της αγάπης Μια για πάντα το κόψαμε Και δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς
Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς
Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς Μες στη μέση της θάλασσας Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς 'Ακου, άκου Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς; Ειμ' εγώ που φωνάζω κι ειμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς. ... από το "Μονόγραμμα
Ονειρα κι όνειρα ήρθανε Στα γενέθλια των γιασεμιών Νύχτες και νύχτες στις λευκές αϋπνίες των κύκνων Η δροσιά γεννιέται μεσ'στα φύλλα Οπως μεσ'στον απέραντο ουρανό Το ξάστερο συναίσθημα Ελύτης
Verde que te quiero verde De color de aceituna
Πράσινο σε λατρεύω πράσινο Πράσινο φύλλο στην ελιά Λόρκα
Μια δροσοσταλίδα γλίστρησε δειλά στη φυλλωσιά και σκίρτησε το κόκκινο μπουμπούκι. Στο ευλογημένο πέταγμα της μέλισσας γνώρισε η μέρα τη χαρά της κρυμμένη μες στην Άνοιξη και μες στις πεταλούδες...
Γεννήθηκα τότε που "Στήνει ο Έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη". Ο πατέρας μου, με έδειξε στην Ανατολή, μου 'ριξε τον Ήλιο στα μαλλιά μου και με πέταξε στο Μαΐστρο... "Και πολλά τα λιόδεντρα που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως κι ελαφρό ν' απλώνεται στον ύπνο σου"...