Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

Μόνο τ' άρωμα σου δε λέει να χαθεί μια με προσπερνάει μια μ' ακολουθεί...




Το άρωμα Λουδοβίκος των Ανωγείων






Πορτραίτο μιας Νεράιδας



4 σχόλια:

mareld είπε...

Άνοιξα μανταρίνι και σε θυμήθηκα

Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Μουσική: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Πρώτη εκτέλεση: Λουδοβίκος των Ανωγείων

Άνοιξα μανταρίνι
και σε θυμήθηκα
πολλές φορές σε ξέχασα
μα δε σ' αρνήθηκα.

Ένας ξενύχτης άνεμος
πέρασε την αυγή
μαζί με τ' άρωμά σου
και σκόνισε τη γη.

Τα καλντερίμια γέμισε
με άσπρα γιασεμιά
και σαν το τζάμι εράγισε
του δρόμου η ερημιά.

Άνοιξη στο χειμώνα
λύπη μες στη χαρά
μ' ένα χαμόγελό σου
άνοιγα τα φτερά;


Χαρούμενη βδομάδα!
Γλυκά φιλιά!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Δροσοσταλίδα μου...
όπως χωράει ο ήλιος στην παλάμη μου,
έτσι χώρεσες κι εσύ μ'όλο το άρωμά σου φυλαγμένο σ'ένα μπουμπούκι
κι άνθισες μέσα στο σπίτι μου...

Νεράιδα γεννήθηκες και πας χορεύοντας...

LIA είπε...

Το άρωμα μεθυστικό, οι εικόνες υπέροχες, τα χρώματα βελούδινα και ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, μοναδικός.
"Πέταξε όσο πιο ψηλά μπορείς
τα ύψη δε σκοτώνουν
τα χαμηλοπετάγματα
πονάνε και πληγώνουν."
Τι ωραία1 Η νεράιδα με μάγεψε.Τόσο όμορφα λόγια! τόσο γλυκιά μουσική!Τόσα χρώματα!
Με πήρε μαζί της σ' ένα υπέροχο παραμυθένιο ταξίδι.Τι όμορφα που ήταν!!!Σ' ευχαριστώ, καλή μου mareld, ήσουν δίπλα μου στο ταξιδάκι αυτό.Τι γλυκιά συντροφιά!
Φιλάκια πολλά

Άστρια είπε...

Ξεχωριστή μου mareld,

"Άνοιξα μανταρίνι
και σε θυμήθηκα"

Δεν θα το πιστέψεις, είχα πάρει ένα μανταρίνι δίπλα και επιθύμησα να σου γράψω κάτι, έτσι, χωρίς να το συνδυάσω με το μανταρίνι. Όμως όταν ήρθα βρήκα αυτούς τους στίχους !!! :)))Τώρα τρώω την τελευταία φετούλα. Στην υγειά σου καλή μου φίλη:))
Συμπτώσεις!

φιλάκια πολλά, γλυκειά καληνύχτα:))

Ιππολύτη: υπέροχα έγραψες, σκορπίζοντας νεραϊδόσκονη:) Και κάθε λέξη αλήθεια για την mareld μας.