Καλό Ταξίδι Μαρία
M.Hadjidakis-N.Gatsos "t'asteri tou voria" Maria Dimitriadi
"Τ' αστέρι του βοριά". Μουσική Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι Νίκος Γκάτσος. Τραγουδά η Μαρία Δημητριάδη, παίζει πιάνο ο Στέφανος Κορκολής και κιθάρα η Στέλλα Κυπραίου.
"Τ' αστέρι του βοριά". Μουσική Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι Νίκος Γκάτσος. Τραγουδά η Μαρία Δημητριάδη, παίζει πιάνο ο Στέφανος Κορκολής και κιθάρα η Στέλλα Κυπραίου.
Άνοιξε πόρτα - Μαρία Δημητριάδη (Αφροδίτη Μάνου)
Tραγούδι από την πολύ καλή ταινία των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα "Tο κλάμα βγήκε από τον παράδεισο".
Tραγούδι από την πολύ καλή ταινία των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα "Tο κλάμα βγήκε από τον παράδεισο".
Σ' αναζητώ
Στίχοι: Αλέξης Αλεξόπουλος
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Σ' αναζητώ,
μες στο πλήθος να σε βρω,
κι αργά περπατώ,
να σ' αγγίξω δε μπορώ.
Σε φωνάζω δειλά,
πρόσωπα σβησμένα, θολά.
ποιος σωπαίνει, ποιος μιλά.
Θά 'ρθεις, σ' αναζητώ.
Σ' αναζητώ,
μες στην πόλη τριγυρνώ,
σκοτάδι πυκνό,
ντύνομαι τον ουρανό.
Γύρω πόρτες κλειστές,
ίδιες όπως χθες και προχθές,
ώρες άδειες, μόνες, φριχτές,
κι όμως σ' αναζητώ.
Στίχοι: Αλέξης Αλεξόπουλος
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Σ' αναζητώ,
μες στο πλήθος να σε βρω,
κι αργά περπατώ,
να σ' αγγίξω δε μπορώ.
Σε φωνάζω δειλά,
πρόσωπα σβησμένα, θολά.
ποιος σωπαίνει, ποιος μιλά.
Θά 'ρθεις, σ' αναζητώ.
Σ' αναζητώ,
μες στην πόλη τριγυρνώ,
σκοτάδι πυκνό,
ντύνομαι τον ουρανό.
Γύρω πόρτες κλειστές,
ίδιες όπως χθες και προχθές,
ώρες άδειες, μόνες, φριχτές,
κι όμως σ' αναζητώ.
Σ'αναζητώ - Μ. Δημητριάδη
Μαρία Δημητριάδη - ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ - μουσική Στ.Ξαρχάκου -στίχοι .Γ Παπαστεφάνου
Μαρία Δημητριάδη- Είμαστε εμείς Ελλάδα τα Παιδιά σου
Έφυγε χθες από τη ζωή η Μαρία Δημητριάδη, η ερμηνεύτρια που συνέδεσε τη ζεστή φωνή της με τα έργα του Μίκη Θεοδωράκη, του Θάνου Μικρούτσικου, του Γιάννη Μαρκόπουλου.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η Μαρία Δημητριάδη τραγούδησε το "Ήλιος ο πρώτος" του Μαρκόπουλου, σε ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη, ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης συνέδεσε τη φωνή της με το λεγόμενο «πολιτικό τραγούδι».
Η Μαρία Δημητριάδη γεννήθηκε στην Αθήνα, στον Ταύρο, όπου διετέλεσε και δημοτικός σύμβουλος, στη δεκαετία του 70. Άρχισε το τραγούδι από πολύ νωρίς, αλλά στις δεκαετίες του 80 και του 90 είχε μόνο σποραδικές εμφανίσεις στη δισκογραφία. Το 1996 έκανε μια προσπάθεια επιστροφής με το ροκ δίσκο, «Αύριο», παραγωγής του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Μετά το 1996, συμμετείχε σε αρκετές συναυλίες, του Γιάννη Μαρκόπουλου, του Ηλία Ανδριόπουλου και άλλων, όμως δεν είχε ηχογραφήσει νέο δίσκο.
www.tanea.gr
5 σχόλια:
Καλό Ταξίδι Λεβέντισσα Μαρία!
«Σίγησε» η τραγουδίστρια του αγώνα
Η Μαρία Δημητριάδη, μία από τις σημαντικότερες ελληνίδες ερμηνεύτριες, πέθανε χθες σε ηλικία 58 ετών από πνευμονική ίνωση.
Μία από τις πλέον σημαντικές ελληνίδες τραγουδίστριες, της οποίας η φωνή συνδέθηκε με το πολιτικό τραγούδι της δεκαετίας του 1970, η Μαρία Δημητριάδη, πέθανε τα ξημερώματα της Τετάρτης σε ηλικία 58 ετών, κατά τη διάρκεια νοσηλείας της στον «Ευαγγελισμό». Το τελευταίο χρονικό διάστημα έπασχε από πνευμονική ίνωση.
Με την πορεία της η Δημητριάδη σημάδεψε την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Το 1968, μαθήτρια ακόμη, γνωρίστηκε με τον Μίκη Θεοδωράκη , με τον οποίο θα έδινε αρκετές συναυλίες στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Στα πρώτα της βήματα συμμετείχε στα άλμπουμ «Ηλιος ο πρώτος» (1969) του Γιάννη Μαρκόπουλου και «Κορίτσια στον ήλιο» (1969)του Σταύρου Ξαρχάκου, ενώ ευρύτερα γνωστή έγινε τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης (η φωνή της ήταν «παρούσα» σε όλες τις μεγάλες συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις) με τα «Πολιτικά τραγούδια» (1975) του Θάνου Μικρούτσικου, σε στίχους Ναζίμ Χικμέτ.
Στη 40χρονη πορεία της η Μαρία Δημητριάδη συμμετείχε, μεταξύ άλλων, στους δίσκους «Χρονικό» (1970) του Γιάννη Μαρκόπουλου, «Αντόνιο Τόρρες Χερέδια» (1974) του Γιάννη Γλέζου, «Σκλάβοι πολιορκημένοι» (1974) του Νίκου Μαμαγκάκη, «18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας», «Ο ήλιος και ο χρόνος», «Τα λαϊκά» και «Τα τραγούδια του αγώνα» του Μίκη Θεοδωράκη, «Καντάτα για τη Μακρόνησο/ Σπουδή σε ποιήματα του Βλ. Μαγιακόφσκι» (1976), «Φουέντε Οβεχούνα» (1977), «Τραγούδια της λευτεριάς» (1978) και «Εμπάργκο» (1982) του Θάνου Μικρούτσικου, ενώ στις σημαντικότερες δουλειές της στις δεκαετίες του 1980 και του 1990 συγκαταλέγονται τα άλμπουμ «Για την Ελένη» (1985) του Μάνου Χατζιδάκι και «Οι φόβοι του μεσημεριού» (1986) του Γιώργου Σταυριανού . Το 1996 επέστρεψε στη δισκογραφία με το άλμπουμ «Αύριο», όπου ερμήνευε κομμάτια των Κροκίδη , Μεσημέρη, Παπακωνσταντίνου , Μαχαιρίτσα, ενώ το 2002 εμφανίστηκε στις «Ροές», στη μουσική παράσταση «Δον Κιχώτες». Η Μαρία Δημητριάδη είχε παντρευτεί στο παρελθόν τον Ανδρέα Μικρούτσικο, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Στέργιο, ενώ αδερφή της είναι η Αφροδίτη Μάνου. Σύμφωνα με επιθυμία της, η σορός της θα αποτεφρωθεί στη Βουλγαρία. Με τηλεγραφήματά τους η εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ σε θέματα Πολιτισμού Μαρία Δαμανάκη , η ΚΕ του ΚΚΕ, ο υπεύθυνος τομέα Πολιτισμού του ΣΥΝ Σπύρος Λυκούδης και το ΠΑΜΕ εξέφρασαν τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια της εκλιπούσης, ενώ εξήραν την προσφορά της στο τραγούδι και στους κοινωνικούς αγώνες.
Ξεχωριστή μου mareld
Ξεχωριστό και το σημερινό σου post για έναν άνθρωπο ξεχωριστό στο ποιοτικό τραγούδι, που έζησε και πέθανε διακριτικά. Υπέροχη φωνή πολύ καλύτερη από πολλές σημερινές που προβάλλονται. Εκτός κυκλωμάτων, κι αυτό εμφανές. Και όσα γράφτηκαν κι ακούστηκαν γι'αυτήν τώρα, λίγα.
Καλό της ταξίδι!
Πολλά φιλάκια. Γλυκειά καληνύχτα:))
υγ.Από χθες ξανάρχισα δουλειά και ξαναθυμήθηκα ότι υπάρχει κούραση:)
Καλημέρα Mareld.
Με την Μαρία γνωρίστηκα το 1971 όταν ήρθε στη μπουάτ που τραγουδούσα να ζητήσει δουλειά. Μόλις είχε γυρίσει απο τη μεγάλη της περιοδεία στον κόσμο με τον Μίκη Θεοδωράκη, αλλά στην Ελλάδα της χούντας ήταν σχεδόν άγνωστη. Η Μαρίζα Κωχ την πήρε αμέσως στο πρόγραμμα και στήσαμε μια μικρή ορχήστρα για να την συνοδεύσουμε. Τα τραγούδια του Θεοδωράκη ήταν απαγορευμένα κι έτσι κάναμε ένα ρεπερτόριο από τα τραγούδια του Μαρκόπουλου που συμπεριλαμβάνονταν σε έναν άγνωστο τότε, αλλά και σήμερα νομίζω, δίσκο του. Τον "Θησέα". Μου φαίνεται πως ήταν ο πρώτος δίσκος που ηχογράφησε ο Μαρκόπουλος αλλά είχε περιπέτειες κι αυτός με τις απαγορεύσεις. Ζήσαμε πολύ όμορφες μέρες και στις πρόβες στο σπίτι της (θυμάμαι ακόμη τα καταπληκτικά γεμιστά της μητέρας της) αλλά και στις παραστάσεις. Εκείνες τις μέρες το Paris Match την είχε "σαλόνι" με τεράστιες φωτογραφίες αλλά η ίδια ξεπερνούσε αυτήν την δημοσιότητα με έναν αυτοσαρκασμό που είναι ιδιότητα του ανθρώπου που ξέρει την αξία του και δεν περιμένει να την βρει στα ΜΜΕ.
Τραγουδούσε πολύ όμορφα. Διαφωνούσα για τον τρόπο που είχε "στήσει" τη φωνή της ο Θεοδωράκης. Ήθελα να την ακούω όπως στα τραγούδια του Ξαρχάκου απο "Τα κορίτσια στον ήλιο" ή στα τραγούδια του Χατζηδάκη που μας τα έλεγε ιδιωτικά.
Τη ξανασυνάντησα μετά απο χρόνια. Η κουβέντα της ήταν για το τραγούδι. "Κάντε κάτι. Πρέπει να τραγουδάμε".
Τραγουδήσαμε, συζητήσαμε, ζήσαμε και αφήσαμε το σημαδάκι μας ο ένας στον άλλον. Εκείνο το σημαδάκι που με κάνει να λέω: αυτό που είμαι έχει και λίγο Μαρία μέσα του.
Καλήν αντάμωση Μαρία.
Mareld σ'ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσες να την μνημονεύσω.
Τρυφερή μου Άστρια!
Μεγάλη απώλεια το πρόωρο φευγιό της Μαρίας!
Η νύχτα ήταν αρκετά γλυκιά..από -8 πήγαμε στους +5 τι χαρά..σαν να είναι άνοιξη..
Φιλιά καρδούλα μου!
Θωμά!
Γλυκέ μου φίλε!
Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες
μαζί μας τις στιγμές σου με την αγαπημένη Μαρία!
Δεν είχα τη τύχη να την δω από κοντά αλλά πάντα μου κρατούσε συντροφιά η γλύκα της φωνής της εδώ στη ξενιτειά..
Καλή σου μέρα!
Πολλά φιλάκια!
Δημοσίευση σχολίου