Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

..Περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα θά ῾θελᾳ νὰ σᾶς ἀφήσω τὸν τρόπο τῆς ἀλλαγῆς τῶν χρωμάτων πρὸς τὸ ἀσῆμι καὶ τὸ ρόδινο..



Τὸ σβησμένο φανάρι

θά ῾θέλᾳ - λέει- ν᾿ ἀφήσω στὸν καθένα σας αὐτὸ τὸ βλέμμα
τοῦ ἤρεμου θαυμασμοῦ μπροστὰ στὸ λιόγερμα. Θά ῾θέλᾳ ἀκόμη
νὰ σᾶς ἀφήσω τὸ περίλυπο ἄκουσμα
τῆς ἔρημης φωνῆς τοῦ ἰχθυοπώλη στὰ πρωινὰ τοῦ Ἰουλίου
καὶ τὸ βόμβο τῆς μέλισσας μέσα σ᾿ ἕνα τριαντάφυλλο
ἢ τὸ ἄηχο «ἄχ» μιᾶς λευκῆς πεταλούδας πλάι στὸ μὼβ λουλούδι.
Περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα θά ῾θελᾳ νὰ σᾶς ἀφήσω τὸν τρόπο
τῆς ἀλλαγῆς τῶν χρωμάτων πρὸς τὸ ἀσῆμι καὶ τὸ ρόδινο
ὅταν ἡ πόρτα κλείνει καὶ σκοτεινιάζουν τὰ δωμάτια
κι ὡστόσο οἱ καθρέφτες διατηροῦν ἀνέπαφη
τὴν εἰκόνα τῆς θάλασσας, γι᾿ αὐτὸ γαλανίζουν τὰ σεντόνια
στὸ μεγάλο γαμήλιο κρεβάτι τῶν νεκρῶν. Θά ῾θελα ἀλλὰ
τούτη τὴν ὥρα μὲ πρόλαβε ὁ Ἀόρατος,
ὁ Πανταχοῦ καὶ Πάντοτε Παρών, μοῦ ῾σβησε τὸ φανάρι
καὶ πιὰ δὲ βλέπω οὔτε νὰ δείξω τίποτα κι οὔτε νὰ περπατήσω.


ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ - Το σβησμένο φανάρι


5 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Θα ’θελα κι εγώ, ταπεινά, να σου αφήσω τον χαιρετισμό μου και την αγάπη μου μ’ αυτή τη θαυμάσια αλλαγή των χρωμάτων προς το ασήμι και το ρόδινο...

Φιλάκια!!!

mareld είπε...

Σαν σήμερα έφυγε ο Ρίτσος μας..

Η αλήθεια είναι ότι σε σκεφτόμουν και όταν σε βρήκα χάρηκα περισσότερο.
Ετοιμάζω μια ανάρτηση για τη ροή.
Θα δεις αύριο.

Σε ευχαριστώ!
Φιλάκια πολλά Στράτο μου!

Εδώ σκοτάδι...και κρύοοοο...

LIA είπε...

Καλημέρα, mareld μας!

Οι "μεγάλοι" δεν φεύγουν είναι πάντα κοντά μας.Αυτό μας λέει και το υπέροχο βιντεάκι σου.
Το φανάρι μπορεί να έσβησε, αλλά το φως του, θα φέγγει πάντα στις καρδιές.

Σε φιλώ

mareld είπε...

Καλή σου μέρα, καρδούλα μου!

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Κι εδώ καλή μου βρέχει...κι ούτε φαίνεται να'χει κουραστεί...
Έτσι θα πάει...

Αλλά το φως μέσα μας καλά κρατεί...

Μια αγκαλιά γαρύφαλα καρδιά μου...

Τιμούμε από σήμερα το πολυτεχνείο
στο σχολείο...Δεν θα μπορούσαμε να μη θυμηθούμε τον Ρίτσο...