Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

..Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση..


Πρωινό τσιγάρο

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη εκτέλεση: Χορωδία ομίλου Πατραϊκής Μαντολινάτας και μικτής χορωδίας
Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας & Χαρούλα Αλεξίου ( Ντουέτο ) || Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου || Κώστας Σμοκοβίτης || Αναστασία Μουτσάτσου

Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό

Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση
και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
και σαν Ανατολή και σαν Ανατολή

Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών
μ' ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
σ' ένα καρέ τυφλών σ' ένα καρέ τυφλών


Πρωινό Τσιγάρο






Aερικό

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Άλλες ερμηνείες: Φώτης Σιώτας

Όλα του κόσμου τα πουλιά
όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν την φωλιά
όπου κι αν κελαηδήσαν

Εκεί που φτερουγίζει ο νους
εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης
κι ούτε ένα δεν ζυγώνει

Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό

Ανάσα είναι καυτερή
και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά
και λέει τα όνειρά σου

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει

Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό

Σαν αερικό θα ζήσω
σαν αερικό



Aερικό



4 σχόλια:

mareld είπε...

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΝ

Βρέχει βωβά. Τὸν οὐρανὸν ὁ κεραυνὸς δὲν στέφει·
Οὔτε βρονταὶ, οὔτ' ἀστραπαὶ, οὔτε ῥίπὴ ἀνέμου·
Τὰς θέσεις των ἀσάλευτα κατέχουσι τὰ νέφη·
Τί ἔχεις καὶ μελαγχολᾷς τόσον στυγνῶς, Θεέ μου!
Καμπάς, Νικόλαος
1880

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Ο έρωτας της θάλασσας.

Όταν η θάλασσα είδε για πρώτη φορά τον ουρανό,τον ερωτεύτηκε.
Της φαινόταν όμως μακρινός και ακατάδεκτος και δεν ήξερε πώς να του πει.Κάλεσε τον άνεμο,
αλλά εκείνος είχε τα δικά του προβλήματα με την καλαμιά.Δεν πήγε.
Μετά από καιρό βρήκε τον τρόπο.Έκοψε ένα κομμάτι αφρό από τα κύματά της, έφτιαξε ένα γλάρο και τον έστειλε...
Λουδοβίκος των Ανωγείων.

Έχε το νου σου σήμερα,
ταξιδεύει για εκεί ψηλά
κομμάτι αφρού
από τη μέσα μου θάλασσα...

Για σένα ψυχούλα μου.

LIA είπε...

Αγαπημένη μου, mareld!

Σου στέλνω μια γλυκιά καλημέρα, από εδώ μακριά που είμαι.
Αν και δεν καπνίζω, το πρωινό τσιγάρο, με τα υπέροχα λόγια και τη γλυκιά μουσική του, με μέθυσε.

Το δεύτερο τραγουδάκι σου, το αερικό, μας ξεσηκώνει για δραπέτευση.

"Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό
που όλο θα δραπετεύει."

Κι εμένα ο νους μου δραπετεύει συχνά...ξέρεις που, κι ας είναι δύσκολο, εγώ τα καταφέρνω και βλέπω, ακούω, μιλώ με υπάρξεις αγαπημένες.
Δραπετεύει και στο σπιτάκι σου, εκεί ψηλά, μακριά κι ας είναι κρύο και συννεφιά.Με τη ζέστη της καρδιάς σου, σκορπάς ζεστασιά και είμαι πολύ χαρούμενη, που είμαι κοντά σου.

Πολλά φιλάκια

mareld είπε...

Αγαπημένες μου υπάρξεις!

Σας νιώθω δίπλα μου!
Μου ανοίγετε κάθε μέρα πόρτα στον Ήλιο!
Το δάσος χάνει το βάρος του!
Η καταχνιά δεν είναι τόσο ανυπόφορη!
Συνεχίζω να πίνω το καφέ μου χωρίς ζάχαρη αλλά δεν είναι τόσο πικρός!
Κάπνιζα μικρό παιδί όταν ψάρευα με το πατέρα μου, όταν τα μεσημέρια έπεφτε να κοιμηθεί.
Δεν κάπνισα ποτέ μεγάλη και έχω ειδικότητα στην Βιοχημεία καρκίνου.
Έχουν δει πολλά τα μάτια μου!

Αυτό το τραγούδι μου αρέσει πολύ!

Να είσαστε χαρούμενες μέχρι να ξανακουστούμε..και κάθε στιγμή!

Πολλά γλυκά φιλιά!
Καλό βράδυ!