Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

..Κι έχει απομείνει μονάχα η θάλασσα Να μου θυμίζει ότι έχω ξεχάσει..


Πόλη χιόνι
Στίχοι: Άντρη Θεοδώρου
Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας


Γεμάτο δάκρυα στάζει το πέλαγος
Μοιάζει το χιόνι σου φέτος να καίει
Μοιάζει το μέλλον να είναι απροσπέραστο
Σ' ένα παρόν που στενάζει και κλαίει

Είναι χλωμό του ουρανού το στερέωμα
Και τούτη η πόλη φαρμάκι να στάζει
Έχω πια χάσει καιρό το δικαίωμα
Να σ' αντικρίζω καθώς θα χαράζει

Όσο μ' αγάπησες τόσο σε πρόδωσα
Όσο με πρόδωσες σ' είχα αγαπήσει
Όσο με άφηνες τόσο σε άφηνα
Κι όσο με μίσησες με έχω μισήσει...

Κλείνω τα μάτια και βλέπω το αύριο
Κι είναι ένα αύριο δίχως εικόνες
Ίσως να ζει η αγάπη μεθαύριο
Ίσως περάσουν κι αυτοί οι χειμώνες

Είναι η πόλη μας τώρα πια φάντασμα
Μοιάζει με πίνακα που έχει ξεβάψει
Κι έχει απομείνει μονάχα η θάλασσα
Να μου θυμίζει ότι έχω ξεχάσει

Έτσι κοιτάζω την πόλη που αγάπησα
Όταν σε είχα σε αυτή συναντήσει
Έτσι κοιτάζω την πόλη που άφησα
Όταν στην άβυσσο μ' είχες αφήσει...


Φίλιππος Πλιάτσικας-Πόλη Χιόνι



Full of tears dribbles the ocean
Your snow seems to burn this year
The future seems to be inaccessible
At a present time which groans and cries

Sky's fastening is wan
And this city to dribble poison
I've lost a long time ago the right
To face you as it'll will be breaking (dawning)

As much as you loved me, so much I betrayed you
As much as you betrayed me, I had loved you
As much as you were leaving me, so much I was leaving you
And as much as you hated me, I have hated myself...

I close the eyes and I see tomorrow
And it's a tomorrow without images
Maybe love could live the day after tomorrow
Maybe these winters could pass too

Now our city is a ghost
It looks like a picture which has faded
And it has left only the sea
To remind me what I have forgotten

Thus I look at the city that I loved
When I had met you in this (city)
Thus I look at the city that I left
When you had left me in the abyss...


4 σχόλια:

mareld είπε...

..Κλείνω τα μάτια και βλέπω το αύριο
Κι είναι ένα αύριο δίχως εικόνες
Ίσως να ζει η αγάπη μεθαύριο
Ίσως περάσουν κι αυτοί οι χειμώνες..


Καλή βδομάδα!

Φιλιά από μια κάτασπρη Στοκχόλμη!

Άστρια είπε...

Ξεχωριστή μου mareld,

Οι χειμώνές έρχονται και φεύγουν και μετά έρχονται η άνοιξη και το καλοκαίρι και πάλι ξανά...

Η αγάπη να ζει πάντα γύρω σου!

φιλιά, καληνύχτα και καλή εβδομάδα:))

Αστοριανή είπε...

...Εδώ που είμαι,

ούτε θάλασσα,
ούτε ποτάμι,
ούτε πόλη,
ούτε όνειρα...

Τυφλή επένδυση, κι αυτή σαν χιόνι,
μια μεγαλόπρεπη, μια να σκοτώνει...

Ταξίδι απροσμάχητο.
Απροσπέλαστη μοίρα.
Άμμος στα δάχτυλα
των χρόνων η πείρα...

Ψάχνω τη θάλασσα.
Γλυστρά το ποτάμι.
Πόλη και όνειρα
ανάσας πλοκάμι...

Η νύχτα με γεύεται.
Η Αυγή με τρομάζει.
Χαλάζι τα δάκρυα
κι ας κάπου χαράζει...

Καλή βδομάδα,
Υιώτα

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Kαρδούλα μου,
η αγάπη θα ζει και μεθαύριο μα και τώρα μες την καρδιά του χιουνιού...
Μέσα μας...όλα φωλιάζουν εντός μας...
Εκκολάπτονται για να σκάσουν μύτη στην ώρα τους...Τότε που θα λιώνουν όλα μέσα στο δικό τους αβασίλευτο φως...

Οι χειμώνες είναι μόνο για μπορέσουμε πανηγυρικά να υποδεχτούμε την Ανοιξη....

Σ'αγαπώ πολύ.