Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

..μ' ένα τραγούδι στην καρδιά και τη βροχή στους ώμους..




o metoikos



Σαν σύννεφο απ' τον καιρό
μονάχο μες τον ουρανό
πήρα παιδί τους δρόμους

Περπάτησα όλη τη γη
μ' ένα τραγούδι στην καρδιά
και τη βροχή στους ώμους

Μ' αυτά τα χέρια σαν φτερά
που δεν εγνώρισαν χαρά
πάλεψα με το κύμα

Κι είχα βαθιά μου μια πληγή
αγάπη που δε βρήκε γη
χαμένη μες το κρίμα

Με πρόσωπο τόσο πικρό
από τον ήλιο το σκληρό
χάθηκα μες τη νύχτα

Κι ο έρωτας με πήγε κει
που 'χα στα χείλη το φιλί
μα συντροφιά δεν είχα

Με την καρδιά μου μια πληγή
περπάτησα σ' αυτή τη γη
που είχα να τη ζήσω

Μα μου τα πήρανε μαζί
το όνειρο και την αυγή
και φεύγω πριν αρχίσω

Σαν σύννεφο απ' τον καιρό
μονάχο μες τον ουρανό
θα 'ρθω ξανά κοντά σου

Μέσα σε κείνη τη βροχή
που σ' άφησα κάποιο πρωί
κι έχασα τη ζωή μου

Θα 'ρθω ξανά απ' τα παλιά
σαν το πουλί απ' το νοτιά
την πόρτα να χτυπήσω

Θα 'ναι μια άνοιξη πικρή
που όλα θ' ανοίγουνε στη γη
κι απ' την αρχή θ' αρχίσω

Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Ζωρζ Μουστακί
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Άλλες ερμηνείες: Μελίνα Μερκούρη
Αντώνης Καλογιάννης





Avec ma gueule de métèque
De Juif errant, de pâtre grec
Et mes cheveux aux quatre vents
Avec mes yeux tout délavés
Qui me donnent l'air de rêver
Moi qui ne rêve plus souvent
Avec mes mains de maraudeur
De musicien et de rôdeur
Qui ont pillé tant de jardins
Avec ma bouche qui a bu
Qui a embrassé et mordu
Sans jamais assouvir sa faim

Avec ma gueule de métèque
De Juif errant, de pâtre grec
De voleur et de vagabond
Avec ma peau qui s'est frottée
Au soleil de tous les étés
Et tout ce qui portait jupon
Avec mon cœur qui a su faire
Souffrir autant qu'il a souffert
Sans pour cela faire d'histoires
Avec mon âme qui n'a plus
La moindre chance de salut
Pour éviter le purgatoire

Avec ma gueule de métèque
De Juif errant, de pâtre grec
Et mes cheveux aux quatre vents
Je viendrai, ma douce captive
Mon âme sœur, ma source vive
Je viendrai boire tes vingt ans
Et je serai prince de sang
Rêveur ou bien adolescent
Comme il te plaira de choisir
Et nous ferons de chaque jour
Toute une éternité d'amour
Que nous vivrons à en mourir

Et nous ferons de chaque jour
Toute une éternité d'amour
Que nous vivrons à en mourir


Georges Moustaki - Le métèque - 1969

4 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Γνώρισα τον Ζωρζ Μουστακί και του 'σφηξα το χέρι μιλώντας του ελληνικά.
-Τι κρίμα, δεν ξέρω να μιλάω ελληνικά! Μου απάντησε δειλά.. .
Ήταν ένας Μέτοικος!

mareld είπε...

Hola Strato!

Buenas tardes!

LIA είπε...

Αγαπημένη μου Mareld!

Ο Μέτοικος!!!Πόσα χρόνια με γύρισες πίσω.Τότε που στις παρέες μας ακούγαμε αυτό το τραγούδι, από την υπέροχη φωνή του Νταλάρα και η ψυχή μας γέμιζε χαρά, αισιοδοξία κι ελπίδα.Το άκουσα πολλές πολλές φορές, σαν τότε.

Σε φιλώ

mareld είπε...

Λία μου!

Ο Μέτοικος είναι ένα τραγούδι
που ποτέ δεν το χορταίνεις..

Η χαρά μου μεγάλη που στη δροσοσταλίδα βρίσκεις μουσικές
που σου μιλούν κατ΄ευθείαν στη καρδιά!

..μ΄ένα τραγούδι στη καρδιά και τη βροχή στους ώμους..
Έξω έχει θύελλα..φοβερή βροχή, αέρα και καταχνιά..

Πολλά γλυκα φιλιά!