..λες κι αντιλαλούν τα βήματά σου και ο πόνος με τραβάει κοντά σου..

Τα τρένα που φύγαν (Μοσχολιού, Αλεξίου, Γαλάνη)



Τα τρένα που φύγαν

Τα τρένα που φύγαν
αγάπες μού πήρανε.
Αγάπες και κλαίνε,
ποια μοίρα τις μοίρανε;

Δωσ΄ μου χέρι να πιαστώ
να πιαστώ, να κρατηθώ,
ένα γέλιο, μια ματιά
κι ανασταίνετ' η καρδιά.

Το τρένο σε πήρε
πουλί, χελιδόνι μου.
Σε τύλιξ' η νύχτα
κι ορφάνεψα μόνη μου.

Στίχοι: Βαγγέλης Γκούφας & Βασίλης Ανδρεόπουλος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου || Μαρινέλλα






Έχω έναν καφενέ (Γιώτα Νέγκα)



ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΚΑΦΕΝΕ

Έχω έναν καφενέ
στου λιμανιού την άκρη
τον έχτισε το δάκρυ
αυτών που μένουνε
και περιμένουνε

Έχω έναν καφενέ
που ακούει όλο τα ίδια
για μπάρκα και ταξίδια
αυτών που μένουνε
και περιμένουνε

Έχω έναν καφενέ
ένα παλιό ρημάδι
αχ να 'τανε καράβι
γι αυτούς που μένουνε
και περιμένουνε

Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Ερμηνεία: Γιώτα Νέγκα

"Eho enan kafene" (I have a coffeehouse)
Music: Manos Loizos
Lyrics: Lefteris Papadopoulos
Voice: Yiota Negka





Βίκυ Μοσχολιού - Τα δειλινά * Vicky Moscholiou



Τα δειλινά

Έφυγες και πήγες μακριά,
σύννεφα σκεπάσαν την καρδιά,
σβήσαν απ' τα χείλη τα τραγούδια,
γύρω μαραθήκαν τα λουλούδια.
Και τα δειλινά
μια φωνή μού ψιθυρίζει
μυστικά
δεν θα γυρίσεις πια.

Στους μεγάλους δρόμους περπατώ,
με το βλέμμα μου σ' αναζητώ,
λες κι αντιλαλούν τα βήματά σου
και ο πόνος με τραβάει κοντά σου.
Και τα δειλινά
μια φωνή μού ψιθυρίζει
μυστικά
δεν θα γυρίσεις πια.

Στα κλαδιά σωπαίνουν τα πουλιά,
έρημη η παλιά μας η φωλιά,
φύτρωσε στην πόρτα μας χορτάρι,
απ' τα χέρια μου σ' έχουνε πάρει.
Μα τα δειλινά
μια φωνή μού ψιθυρίζει
μυστικά
δεν θα γυρίσεις πια.

Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού
Σύνθεση: Γιώργος Ζαμπέτας
Στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης