Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει και σε ποιο γαλαξία να σε βρω..

Ερωτικό

Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος


LOVE SONG (Pirogue)sing:Manolis Mitsias.


In a canoe, you leave and you return
in those hours when the rain turns to downpour
On the shore of the Visigoths you make landfall
and the hanging gardens conquer you
but always the gentle see-saw of your wings

you taste of salt, cover your naked body,
from Delphi I have brought you sweet water
twice you said you live will be cut short
and before I managed the third denial
the key to paradise had rusted

the shop is speeding in the dust
and hunting your crazed shadow
how can the mind find peace in a sheet
how can the Mediterranean be tied with ropes
beloved, whom they called Antigone

What nightfall has taken away your light
and in which galaxy might I find you
this here is Attica, a grey stone-quarry
and I am a cheap shooting-range
where foreign soldiers are exercising.
One of the greatest greek songs
with translation in english.
music: Thanos Mikroutsikos
lyrics: Alkis Alkaios


Ερωτικό (Με μια Πιρόγα) - Χάρις Αλεξίου
erotiko Αλεξίου


En una canoa vas y vuelves
Las horas en que la lluvia se vuelve salvaje
Navegas por la tierra de los visigodos
Y unos jardines colgantes te conquistan
Pero cortas tus alas lentamente

Una salinidad cubrió tu cuerpo desnudo
Te traje de Delfos agua dulce
Por segunda vez decías que tu vida cortará
Y antes de que impida rechazar por tercera vez
Se oxidó la llave del paraíso

La caravana corre en el polvo
Y caza tu sombra loca
¿Cómo puede tranquilizarse la mente con una sábana?
¿Cómo puede atarse el Mediterráneo con cuerdas?
Amor que te llamaban Antígona

¿Qué anochecer ha cogido tu luz?
¿Y en qué galaxia puedo encontrarte?
Aquí está Ática, cantera de piedra gris
Y yo soy un campo de tiro barato
En donde soldados extraños
hacen ejercicio insultando

Sevillana del adios