Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει και σε ποιο γαλαξία να σε βρω..


Ερωτικό

Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ' Αντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος



LOVE SONG (Pirogue)sing:Manolis Mitsias.


In a canoe, you leave and you return
in those hours when the rain turns to downpour
On the shore of the Visigoths you make landfall
and the hanging gardens conquer you
but always the gentle see-saw of your wings

you taste of salt, cover your naked body,
from Delphi I have brought you sweet water
twice you said you live will be cut short
and before I managed the third denial
the key to paradise had rusted

the shop is speeding in the dust
and hunting your crazed shadow
how can the mind find peace in a sheet
how can the Mediterranean be tied with ropes
beloved, whom they called Antigone

What nightfall has taken away your light
and in which galaxy might I find you
this here is Attica, a grey stone-quarry
and I am a cheap shooting-range
where foreign soldiers are exercising.
One of the greatest greek songs
with translation in english.
music: Thanos Mikroutsikos
lyrics: Alkis Alkaios



Ερωτικό (Με μια Πιρόγα) - Χάρις Αλεξίου
erotiko Αλεξίου


En una canoa vas y vuelves
Las horas en que la lluvia se vuelve salvaje
Navegas por la tierra de los visigodos
Y unos jardines colgantes te conquistan
Pero cortas tus alas lentamente

Una salinidad cubrió tu cuerpo desnudo
Te traje de Delfos agua dulce
Por segunda vez decías que tu vida cortará
Y antes de que impida rechazar por tercera vez
Se oxidó la llave del paraíso

La caravana corre en el polvo
Y caza tu sombra loca
¿Cómo puede tranquilizarse la mente con una sábana?
¿Cómo puede atarse el Mediterráneo con cuerdas?
Amor que te llamaban Antígona

¿Qué anochecer ha cogido tu luz?
¿Y en qué galaxia puedo encontrarte?
Aquí está Ática, cantera de piedra gris
Y yo soy un campo de tiro barato
En donde soldados extraños
hacen ejercicio insultando

Sevillana del adios



15 σχόλια:

Giorgos Varvakis είπε...

Το τραγούδι αυτό με συγκλόνισε από το πρώτο άκουσμα. Αρχές 10ετίας του 80! Παίζαμε θυμάμαι με τα άλλα παιδιά της κομπανίας σε μια εκδήλωση στη Δάφνη (Γυμναστική Ακαδημία). Περιμένοντας τη σειρά μας να βγούμε στη σκηνή, άρχισα να το σιγοτραγουδάω σκαλίζοντας τα ακόρντα. Με άκουσε ο φίλος μου ο Μανόλης και έπιασε τη μελωδία στο μπουζούκι. Σε λίγο όλοι τραγουδούσαν μαζί μας! Ευχαριστώ για τη θύμηση :)

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Περίπου τότε και εγώ το πρωτοάκουσα
και ένιωσα όπως ο φίλος gvarvakis.

Ξεχωρίζω το στίχο που ίάλεξες και συ γλυκιά μου,αλλά και το
"στα δυο είπες πως θα κοπεί
η ζωή σου και πριν προλάβω τρεις να σ'αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου"

Η αξία του στιχουργού Α.Αλκαίου σε όλο της το μεγαλείο....

Σου στέλνω γλυκά
με ήλιο στα φτερά και πρωινή δροσιά
δυο ξεσυλλόγιαστα πουλιά
να αφήσουν στην πόρτα σου
δυο πεταχτά φιλιά...

Συγχώρεσέ μου τους παιδικούς ανάλαφρους στίχους μου (δε βοηθάει και ο Αλκαίος από πάνω...)
μα πάνε με τη διάθεσή μου γάντι!!!

mareld είπε...

Φίλε μου!

Εγώ σε ευχαριστώ!

Ευχαριστώ γιατί πρωί-πρωί μες στη βροχή με πήγες εκεί που δεν έφυγα ποτέ.. στη Δάφνη (Γυμναστική Ακαδημία).
Μερικές φορές με τρομάζουν οι συμπτώσεις.
θα μιλήσω γι΄αυτό, αργότερα.
Είναι μια ιστορία πολύ πονεμένη..

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.
Νερούδα

Επειδή αναποδογύρισα αρκετά τραπέζια στη ζωή μου γι΄αυτό ακούω το τραγούδι της βροχής!

Μια χαρούμενη μέρα σου εύχομαι!

mareld είπε...

Καλώς μου το!

Τα φτεράκια σου αντέχουν σε ούλους τσου αέριδες που λέμε στη Ζάκυνθο.

σκούριασε το κλειδί του παραδείσου..αυτό τι μου το έγραψες πρωί-πρωί;
Στο βυθό βρίσκεται..

Πολλά χρόνια ήμουν κλεισμένη σε ένα εργαστήριο έρευνας με ατέλειωτο πάθος και πίστευα ότι θα βοηθούσα τους ανθρώπους.
Εκεί άκουγα μουσικές κυρίως κλασσική αλλά και νησιώτικα.
Αυτή τη μουσική εδώ την άκουσα ένα χρόνο που έμεινα Επίδαυρο-λατρεύω το θέατρο-για να μελετήσω το στρες και τη διαχείρησή του.

Τα πουλιά ήρθαν να βρουν απάγγειο στο μπαλκόνι μου!

Σε ευχαριστώ καρδιά μου!

Με όλα αυτά τα τραγούδια έχω δεθεί και με βγάζουν στο ξέφωτο!

Φωτεινή μέρα και στα όνειρά σου!

faraona είπε...

Φανταστικο κομματι Μαρελντακι μου!

φιλι καλημερας

Μηθυμναίος είπε...

"El barco se hace pequeño cuando sale en el mar"

"Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι".


Από τούτο το φαιό νταμάρι της Αττικής σου στέλνω την αγάπη μου γιατί νιώθω να στη χρωστάω με όλα τούτα που μοιράζεσαι μαζί μας.
Και λέω μαζί μας γιατί και ο Γιώργος, μακρινός ξάδερφος είναι και η Ιππολύτη, αποκάλυψη και η Φαραώνα που τη θαυμάζω,είμαστε σαν μια οικογένεια.

Να 'σαι καλά Υακινθάκι γλυκό!

Μηθυμναίος είπε...

Διορθώνω:
"El barco se hace pequeño cuando sales en el mar"

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Δυο μεγάλες φτερούγες η αγκάλη σου
αγαπημένη μου κι όλοι της γης οι διψασμένοι από κάτω σου...
Πολύ εύστοχα ο μηθυμναίος φίλος φωτογραφίζει, πιστεύω, το αίσθημα όλης της παρέας.Και εγώ άνοιξα τους ορίζοντες της ψυχής και του πνεύματος μαζί σας.Δεν είναι μόνο οι δικές σου αναρτήσεις, λόγια,εικόνες,μουσικές,αλλά και η ομορφιά που ξεχειλίζει από τα σχόλια τόσων ξεχωριστών ανθρώπων,των φίλων σου...

Μια ηλιόχαρη ματιά για καλή συνέχεια στην πολύτιμη μέρα σας...
και ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα μαζί μοιραζόμαστε...

Unknown είπε...

Αγαπημένο και τρυφερό Μπουγαρίνι!

Ήρθα να σε διαβάσω, μετά από τόσες μέρες που έλειπα, για να διαπιστώσω ακόμα μια φορά, πόσο γλυκός άνθρωπος είσαι.

Όλα τα τραγούδια που επιλέξεις, είναι ξεχωριστά. Το καθένα για τους δικούς του λόγους. Όπως ξεχωριστή είσαι κι εσύ, για πολλούς - πολλούς λόγους!

Σε φιλώ γλυκά!

mareld είπε...

Φιλάκια Φαραωνάκι μου!

Να περνάς όμορφα!
Χαρά να σε τυλίγει σε κάθε σου βήμα!

Καλό σου απόγευμα!

mareld είπε...

Στράτο μου!

Σε όλους σας μια γλυκιά αγκαλίτσα του ονείρου, της φιλίας, της βροχής, της αγάπης μου για ΣΑΣ, που η παρέα μαζί σας μου δίνει δύναμη και με βγάζει στο απέραντο γαλάζιο!

Σε ευχαριστώ!
Φιλιά Σας στέλνω με τ΄αγέρι!
Καλό σου απόγευμα!

mareld είπε...

Αμαζόνα της καρδιάς μας!

Νότιος άνεμος πνέει και διώχνει κάθε σύννεφο πικρό της ψυχής μου!
Με όλους σας νιώθω ο εαυτός μου και αφήνομαι να μπω στη ροή της ζωής σας, σαν να σας ήξερα, χρόνους πολλούς πριν σας συναντήσω.
Αυτό είναι το μεγαλείο του Ανθρώπου!
Να δένει τη ύπαρξή του με αόρατες κλωστές αγάπης με τους συνανθρώπους του.

Σε ευχαριστώ!
Σε σένα και στα αγγελούδια σου φιλιά γλυκα!
Καλό σας βράδυ!

mareld είπε...

Ψυχή μου!

Καλώς ήρθες!
Σε πεθύμησα πολύ και χάρηκα που σε βρήκα στο μπουγαρίνι!
Μοσχοβολάει σαν Εσένα!

Ξεχωριστή μου Ντάνα!
Έχεις από τη φύση προικιστεί με άπειρα χαρίσματα, αλλά και εσύ τα φροντίζεις όπως η μέλισσα τη κερύθρα της!

Τριανταφυλλί το χρώμα στα όνειρά σου!

Φιλιά γλυκά και καλό σου απόγευμα!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Aσεμε να ρίξω ένα ζειμπέκικο, να ξαλαφρώσει η ψυχή μου.
Τί κι αν είναι πρωί .
Τί κι αν δεν έχω γευτεί τους χυμούς της αμπέλου που προετοιμάζουν την ψυχή για τον χορό...
Αυτό και πεθαμένος θα σηκωθώ να το χορέψω.
Καλημέρα...

mareld είπε...

Είσαι αξιολάτρευτος!

Και εγώ χορεύω πολύ και χωρίς κρασί..μεθάω απλά από την ίδια τη γεύση της ζωής..όταν μεθήσω όμως χορεύω και τραγουδάω ώρες..

Φιλιά γλυκά καρδιά μου!