Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2008

..Δώσ' μου ένα όραμα ν'αντισταθώ..

Εράκι μας λείπεις..


Προσευχή

Δώσ' μου ένα σύνορο να περπατώ
Δώσ' μου ένα όνομα να μη χαθώ
Δώσ' μου ένα όνειρο να κρατηθώ
Δώσ' μου ένα όραμα ν'αντισταθώ

Δώσ' μου ένα παιδί να εξομολογηθώ
Δώσ' μου ένα φιλί να πλύνω το κακό
Ξύπνησέ με το πρωί μ'ένα σκοπό
Που να λέει χαλάλι στη ζωή που ζω

Αλεξίου Χάρις


proseyxh alexiou xaris



8 σχόλια:

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

αχ,καρδούλα μου...
πυκνή η καταχνιά,
την κόβεις με το μαχαίρι...
είδες όμως;είδες πόσο αμετάκλητα την διασχίζει το τόξο το ουράνιο;
αυτή...λέω...αυτή πρέπει να'ναι
η ψυχούλα της Εριφύλης...
την έστειλε να σε φωτίσει,
να μη σκοντάψεις μες την καταχνιά
παρά μόνο στο όραμά σου...

άσε με να σου πω,
σιγανά και ταπεινά...
πως σ'αγαπάω,
δεν είναι υπερβολή,
κομμάτια απ'την ψυχή μου βρίσκω εκεί κοντά στο δασάκι σου...
κι αν κλείσεις τα μάτια,
μια θάλασσα αγκαλιά θα σε τυλίξει...
μια θάλασσα λευκή,
το γιασεμί που μάζεψα
απ'τον κήπο μου,
κι ας μην είναι ανθισμένο...
για να'χεις ακόμα ένα όραμα...
στο στρώμα του να κοιμηθείς...

θα επανέλθω,πάω να διαβάσω γερμανικά,ίσως αυτό τελικά να μειώσει, την γεωγραφική μόνο, απόσταση μεταξύ μας...

LIA είπε...

Γλυκιά μου, mareld

Δακρύζω κι αλμυρίζω τα κύματα να φτάσουν κοντά σου, να σου μιλήσουν.Να χαϊδέψουν την ψυχή σου!Να σ' αγκαλιάσουν.
Τι Θεία λογια! Τι γλυκιά Προσευχή!Η γλυκύτατη μελωδία των λόγων των αγαπημένων μας, η γλυκύτατη μελωδία των λόγων του Θεού.Η ουράνια γλυκύτητα, ακούοντας την Προσευχή, τραγουδισμένη από τη Χαρούλα,από τη γλυκιά μελωδία των λόγων του Θεού, που την αισθανόμαστε στο νου μας, ολόκληρη η ύπαρξη μας ακολουθεί, το δρόμο της μελωδίας αυτής. Και πετά η πεταλούδα της ψυχής μας πετά... πετά και μιλά μιλά γλυκά και τρυφερά σε γαλήνιες αγαπημένες μορφές.Οι καρδιές μιλούν και τα μάτια γεμάτα δάκρυα γελούν. γαληνεμένα.
Αν κάποτε νιώσουμε μια περίεργη ζέστη στην καρδιά μας, είναι μια ηλιαχτίδα, που ξεκινάει από πολύ μακριά,από εκεί... που το γήινο μάτι μας δε φτάνει κι έχει για λάμψη τα λόγια και τη μουσική της σημερινής σου προσευχής, καλή μου.
Το γιασεμί να χρωματίσει και να αρωματίσει τα όνειρα και την ευαίσθητη καρδούλα σου.
Ο ήλιος, που λάμπει στην προσευχή, να φωτίσει και να ζεστάνει το δασάκι σου.
Πολλά φιλάκια γεμάτα γιασεμί.

Άστρια είπε...

Ήρθα κι εδώ, στο μικρό καθρεφτάκι του Ήλιου.

Η προσευχούλα αυτή σίγουρα έχει φτάσει ψηλά, αφού άγγιξε ακόμα και την μακρινή καρδιά μας.

Νωρίτερα, για πολλή ώρα είμαι στην ιστοσελίδα σου με τις ωραίες επιλογές σε στίχους και τραγούδια και αυτό είναι καλύτερο από κάθε άλλο σχόλιο.

Να είσαι καλά mareld μου, καληνύχτα :))

mareld είπε...

Βασίλισσα των Αμαζόνων
και της καρδιάς μας..!!!

Καλή σου μέρα!

Κατέβηκα κάτω να φτιάξω πρωινό και ήρθε στη πόρτα της κουζίνας
να του δώσω ένα μηλαράκι το παιδάκι των αγαπημένων μου ελαφιών
που μου έρχονται συχνά στην αυλή μου..μεγάλη συγκίνηση..


.."Κι από μέλι, γάλα να ’ν' του ονείρου του η σκάλα, πλατιά"..

Αυτό ακούω μετά από τις ώρες που άκουγα τη προσευχή και ξέφυγα κάπως από την ένταση της θλίψης και το κλάμα.

Την Εριφίλη την συνάντησα σε μια αίθουσα του πανεπιστημίου της Στοκχόλμη το 78.
Είμαστε διαφορετικές σαν χαρακτήρες, σαν δράση, σαν αντιμετώπιση της ζωής
αλλά μεταξύ μας υπήρξε μεγάλη αγάπη και φροντίδα.

Πάντα έλεγε ότι είμαι η καλύτερή της φίλη..
Ήταν κόρη στρατιωτικού..
Εγώ ήρθα εδώ για να γλιτώσω από τους στρατιωτικούς..
Ήταν γενναιόδωρη και ευχάριστη. Εξαφανιζόταν αλλά πάντα θα μου έδινε σημεία ζωής.
Από την Αυστραλία, τη Καλιφόρνια..έτρεχε σε συμπόσια ενώ εγώ προτίμησα να μεγαλώνω παιδί
σε αυτό το διάστημα και να έχω μια σταθερή σχέση..
Σήμερα αν με ρωτήσεις για τα παιδιά μου είμαι ευτυχισμένη που τα έφερα στη ζωή
αλλά για τη σχέση άστα να πάνε..

Η Εριφίλη μου λείπει..και θα μου λείπει..

Ιππολύτη μου!
Σαν να σε λένε Πολύτιμη..έτσι σε νιώθω..να μου είσαι απαραίτητη και να περνάω από τη πόρτα σου να αφήνω ένα καλαθάκι φρέσκα φρούτα και μια αγκαλιά για να σου πάει καλά η μέρα και για τίποτα δεν θέλω να στενοχωριέσαι αν και η ζωή εύκολη δεν είναι και το ξέρουμε.

Για σένα ελάχιστα ξέρω όμως μέσα στο είναι μου ρέει η μορφή σου πλασμένη μόνο από τα τρυφερά σου λόγια και τη δική μου ευαισθησία..για αυτό που νιώθω ότι οφείλει να είναι ο άνθρωπος..να μοσχοβολάει η ανάσα του γιασεμί..

Σε περιμένουμε!

Πολλά γλυκά φιλιά!

mareld είπε...

Λία μου!

Τα δάκρυα είναι λύτρωση αλλά το κενό παραμένει..
Θέλεις τον άλλον να σου μιλήσει στη ψυχή, να τον έχεις απέναντί σου..
να ακούς την αναπνοή του και το τραγούδι του είναι του.

Να νιώθεις ότι η ζωή δεν είναι και τόσο ανυπόφορη
αφού υπάρχουν άνθρωποι που κατακλύζουν την ύπαρξή σου και δεν είσαι πάντα μόνος..

Τα τρυφερά τα λόγια σου ανοίγουν όλα τα πέταλα της ψυχής και ξαστερώνει η ύπαρξη.
Όλα συμβαίνουν στο εδώ και το αύριο είναι πολύ μακριά..πολύ..

Κάθε φορά που σε συναντώ φτάνει στ΄αυτιά μου πελαγίσιο άσμα,
φρέσκο άρωμα πεύκου και λυγαριάς αλλά και γλυκιά ευωδιά σταφίδας από τη Σητεία..
χαϊδεύεις τους ανθρώπους με ένα χάδι που μένει
απαλό και σου υπενθυμίζει ότι οφείλεις να μη σκοντάψεις
αλλά και αν ακόμη σωριαστείς να σηκωθείς
και να συνεχίσεις α ν ά λ α φ ρ α..

Φιλιά πολλά καρδιά μου!

mareld είπε...

Άστρια μου γλυκιά!

Είσαι χάδι!

Έρχεσαι σαν μια νεραϊδούλα της νύχτας
και απλώνεις τη δική σου μουσική..
εδώ στο όμορφο αλλά βροχερό δασάκι μου..
όλα ομορφαίνουν..
παίρνουν το αγνό της καλοκαιρινής ανάσας του γιασεμιού αλλά και στάλες από αγιόκλημα..

Σε ευχαριστώ!
Πολλά φιλιά και καλή σου μέρα!

Άστρια είπε...

Καλή μου mareld, και έγώ σε ευχαριστώ για τη γεναιοδωρία της όμορφης ψυχής σου και όσα γιασεμάκια απλόχερα πρόσφερες στα λόγια σου.

Όπως το μήλο που έδωσες στο ελαφάκι.

Καληνύχτα γλυκειά εύχομαι.

mareld είπε...

Άστρο και φεγγάρι μου, μαργαριτάρι μου!

Έτσι θα σε αποκαλώ..

Σπάζεις τη σιωπή και τη παγωνιά αλλά και το σκοτάδι του δάσους μου..

ρίχνεις Φως στο ξύλινο μου μπαλκονάκι..δεν κατεβάζω παντζούρια..

ξέρω ότι θα εμφανιστείς..


Τι όμορφη που είναι η ζωή..με τους ανθρώπους της.

Φέρνεις κάτι πολύ γνώριμο και αγαπημένο και ακουμπάς στη ψυχή μου..
Χθες έκλαψα πολύ με την ανάρτηση στο Nostalgia..

Σε ευχαριστώ τόσο πολύ!

Φιλιά καρδούλι μου!