Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

..θα τρόμαζες αν ήξερες πόσο σε αγαπούσα..



ΓΕΛΑ ΠΟΥΛΙ ΜΟΥ

Μου φαίνεται σαν να είναι χθες
μα πάνε τόσα χρόνια
που σαν βιολί το σώμα σου
στα χέρια μου κρατούσα

Με το ραδιόφωνο σιγά
μες στο απαλό σκοτάδι
θα τρόμαζες αν ήξερες
πόσο σε αγαπούσα

Τίποτα δεν έχει αλλάξει
και τίποτα δεν είναι όπως παλιά
μένει όμως ακόμα ένα πείσμα
που δεν είναι συνήθεια μοναχά

Γέλα, γέλα πουλί μου γέλα
γέλα, κι είναι η ζωή μια τρέλα

"Γέλα Πουλί Μου" / cd: Ζεστά Ποτά, 1985 /
στίχοι, μουσική και ερμηνεία: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας

φωτογραφίες: seizeTHEday

ΧΑΡΗΣ & ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ - "γέλα πουλί μου"



8 σχόλια:

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Έξοχοι στίχοι, με ανάλογη μουσική και χρώματα, τανύζουν τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής..

Μηθυμναίος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

Σήμερα μς πρόλαβαν πολλοί φίλοι,πώς να τους συναγωνιστώ;
Το διαφορετικό μήκος και πλάτος τους δίνει ένα προβάδισμα...

Αγαπημένο τραγούδι και στίχος βαθιά δυνατός...
Ο Πάνος και ο Χάρης μας χάρισαν πολλά ξεχωριστά κομμάτια.Και όταν εμφανίστηκαν στα μουσικά δρώμενα
δροσερό αεράκι χάιδεψε τ'αυτιά μας,
χωρίς να αρκεστούν σ'αυτό,
θυμηθείτε τα "Κορίτσια της συγγνώμης" και πολλά άλλα δικά τους με στίχους που κάθε άλλο παρά "μας χάιδεψαν τ'αυτιά"(στίχος του αγαπημένου επίσης, ξεχωριστού, Δ.Σαββόπουλου).
Καινοτόμησαν με στους στίχους και τον τρόπο που τους έδεσαν με μουσική.

Γέλα,γέλα πουλί μου γέλα...

"Να γελάς,
να ακόυω να χαίρομαι...
Να λιώνουν τα σύρματα αδερφούλα"
(από τα "αδέσποτα λασπόνερα")

Μπες στο γλυκοχαράζει,
κάτι ελάχιστο άφησα για σένα...

Ν α είναι η μέρα μας ξεχωριστή,
μα κι αν δεν είναι,
να αγαπήσουμε αυτό που θα'ναι...

Το βράδυ σήμερα, άλλη μια επαφή
για ουσιαστική επικοινωνία θα έχω με την άλλη αδερφή μου.

Βλέπεις καρδιά μου,οι σχέσεις μου με πολύ αγαπημένα πρόσωπα...αδερφές,γονείς,σύντροφο,
κουβαλούν αγκάθια και πρέπει να τα βγάλω...αλλιώς θα γίνει πόνος...ήδη είναι δύσκολο...να πορεύεσαι μόνος,
να μη σε καταλαβαίνει
η οικογένειά σου,να σε κρίνουν αρνητκά, με κόστος βέβαια συναισθηματικό και για τους ίδιους.
Δεν ζω όπως χιλιάδες γυναίκες μητέρες δίπλα μας...κι αυτό τους μπερδέυει.Πρέπει να τους δείξω με τρόπο απλό,αληθινό ποια είμαι.
Φταίω και εγώ...Μέχρι τώρα δεν έβρισκα τις λέξεις...

mareld είπε...

Και η ψυχή μου..έκανε φτερά..έφυγε πάνω από το δάσος..προς την ανατολή..

"Mε το δοξάρι μιας λεύτερης ψυχής
Που ποθεί
Τις χορδές της γλυκιάς πατρίδας
Ψηλαφώ.
Με το μελάνι μιας ευαίσθητης καρδιάς
Π' αγαπά
Τις ομορφιές της
Τραγουδώ…"

Σε ευχαριστώ Φίλε μου!
καλή σου μέρα!

mareld είπε...

Άστα Στράτο μου!

Μόλις μπήκα είπα πήγαινε να φτιάξεις πρωινό και μετά βλέπουμε..ούτε τα καλαθάκια δεν υπήρχαν για να τους ρίξω..τελικά τους εξαφάνησα..ε..; τι ιολόγος, θα ήμουν..αν δεν τα κατάφερνα..;

"Τη νύχτα όταν τα δέντρα θροΐζουνε
Σα να μιλούν
Και η απόσταση του τότε
Με το τώρα καταργείται
Γεύση από πικραμύγδαλο"
αλλά και ψητό κυδώνι..
χαχα..θα τα φας εσύ για μένα..

Καλημέρα!!!

mareld είπε...

Αμαζόνα της καρδιά μας!

Άνοιξε σαν το τριαντάφυλλο που είσαι και άφησε το άρωμα, τις λέξεις σου όσο και αν δεν καταλαβαίνουν..αλλά πρόσεξε..μη σου κλέψουν αυτό το Ά Ρ Ω Μ Α!!!!

"Μεσ’ στη γαλήνια τούτη λίμνη
Λούσου ψυχή μου.
Μέσα στις σκέψεις που βυθίζονται
Μέσα στις λέξεις που επιπλέουν
Μέσα σ’ αυτή τη λίμνη…
Στην ασημένια σιωπή των νερών
Στην ασημένια λησμονιά τους…
Ψυχή μου, λούσου".

Για μένα πλησιάζει η στιγμή που άφησα τον Ήλιο..

"Ταξίδεψες
Με τον ήλιο να λουφάζει στα μαλλιά σου
Να σου χαϊδεύει τους κροτάφους
Να γλείφει τον αυχένα σου…
Ύστερα σ’ άφησε κάπου μακριά
Σε τόπο δίχως όνομα"..

Το πνεύμα του δάσους..

Να έχετε μια υπέροχη μέρα!
Γλυκά φιλιά!

Ηλιόλουστη να περπατάς γιατί σου πάει!!!

Άστρια είπε...

Έπρεπε να το μάθει.
Να της το πει, να της το δείξει και ξαναδείξει με κάθε τρόπο. Πριν είναι αργά. Η ζωή είναι μικρή αλλά όχι τόσο που να μη χωράει μία μεγάλη αγάπη.

Καληνύχτα γλυκειά mareld :))

mareld είπε...

Άστρια μου!

Αγάπες και μια και πολλές χωράναι..
Έρωτας ένας..

Φιλιά και καλή σου μέρα!