Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

..κι εγώ όσα δίψασα δεν είδα, νoιώθω πολλά μα ξέρω λίγα..




Το χώμα ξεδιψά η βροχή
και το θεό η προσευχή
κι εγώ όσα δίψασα δεν είδα
νoιώθω πολλά μα ξέρω λίγα

Περνώ απ' τα στέκια τα παλιά
δεσμοί που γίνανε θηλιά
εσύ μια ιστορία φάρσα
κι εγώ μια μελωδία φάλτσα

Στο μπαλκονάκι απόψε βγες
λυκόφως μου και λυκαυγές
το στεναγμό σου και το γέλιο
έχω απόκρυφο Ευαγγέλιο

Σοφοί το σύμπαν μελετούν
τ' άστρα εχεμύθεια ζητούν
κι αυτό το πορφυρό φεγγάρι
στρείδι χωρίς μαργαριτάρι

Θέλω τον κόσμο αλλιώς να δω
μέσα στη νύχτα τραγουδώ
αυτά που λεν τα καλοκαίρια
οι έρωτες κάτω απ' τ' αστέρια

Απ το cd του Αλκη Αλκαιου
"Οι τροβαδουροι της Καρδιας μου"
μουσικη Ν.Ζουδιαρης ,
τραγουδι Αρλετα

Εχεμύθεια


10 σχόλια:

Demeter είπε...

Γλυκιά μου δροσοσταλίδα,
Πολύ χαίρομαι που έφτιαξες νέα ανάρτηση. Μας δρσίζεις και μας ξεδιψάς!

Πολλά πολλά φιλιά

mareld είπε...

Μωρό μου!

Που είσαι κουκλί μου;
Είσαστε καλά;
Πόσο χάρηκα..
Μα πόσο σε σκέφτομαι..

Φιλιά αγγελούδι μου!

Μηθυμναίος είπε...

Βλέπω πως έγινες σύμμαχος της ελληνικής δισκογραφίας μα πάνω απ' όλα της καλής ελληνικής στιχουργικής!!!
Ξέρεις ότι ο Άλκης Αλκαίος είναι ένας από τους καλύτερους που έχουμε.
Θαυμάζω το γούστο σου και σ' ευχαριστώ που μου χαρίζεις μουσικές στιγμές για αντισταθμίσω το φθινόπωρο!

mareld είπε...

Καλώς ήρθες, Στράτο μου!

Μα.. δεν είδες το τίτλο..;

νοιώθω πολλά μα ξέρω λίγα..

σαν το σκίουρο που βρίσκει τα φουντούκια στο δάσος..

Φιλάκια και καλό σου βράδυ!

LIA είπε...

Αγαπημένη Αρλέτα!

Να είσαι καλά, mareld, που στέλνεις στο σπίτι μας, τόση δροσιά, τόσο υπέροχη αύρα.Που ακουμπάς στην ψυχή μας, τραγούδια, που τόσο αγαπήσαμε και έχουμε πολύ καιρό να τα ακούσουμε.
Σ' ευχαριστούμε!
Αύριο και μέχρι την Κυριακή δεν θα ακούσω τη δροσοσταλιά σου, θα πάω στο χωριό μου.

ΙΠΠΟΛΥΤΗ είπε...

''..κι εγώ όσα δίψασα δεν είδα
νιώθω πολλά μα ξέρω λίγα..''

εδώ στάθηκα κι εγώ ,καρδιά μου,

πόσα να σκεφτείς και πόσα να νιώσεις με τέτοιους στίχους...

Αγαπημένος ο Ζούδιαρης και ο Αλκαίος.Με την Αρλέτα με δένει άλλη σχέση,πιο συναισθηματική,
αφού τόσες νύχτες περάσαμε μαζί...
εγώ με μια κιθάρα αγκαλιά
(φοιτήτρια στα δεκαεννιά)
και εκείνη
να μας κρατάει συντροφιά
στης Φλώρινας την παγωνιά...

Μια αγκαλιά νυχτερινή αύρα
να κοιμηθείς απαλά
και να χαμογελάς...

faraona είπε...

Υπεροχος ο Αλκαιος ...δροσοσταλια μου!

mareld είπε...

Ανθοσυλλέκτρια, της γλύκας
της ζωής με το πελαγήσιο λόγο, Κρητικάκι μου εσύ..!


Ανθοσυλλέκτρια Νύμφη

Στο δειλινό η Νύμφη μου πλανιέται
κι άνθη στον πρασινόκαμπο συνάζει,
μα όσα κι αν κόβει τ' όμορφό της χέρι,
τόσα στα πόδια της η γη λουλούδια βγάζει.

Λάμπουνε τα μαλλιά της, θαρρείς είναι
χρυσαφιού γνέμα, ριγηλό στ' αγέρι,
πράσινη φυλλωσιά φτελιάς που τρέμει
κυματιστά σε κάθε αλλαξοκαίρι.

Όταν στολίζει τους λευκούς κροτάφους
-ορόσημο του χρυσαφιού και του χιονιού-
με τ' άνθια που 'ναι ξέχειλη η ποδιά της

πιότερο, σας ορκίζομαι, φως βγάζει
η ανθένια της γιρλάντα, απ' τα στεφάνια
των αστεριών που λάμπουν στα ουράνια.
Luis de Góngora y Argote

Φιλιά ψυχή μου!
Καλά να περνάς!

mareld είπε...

Πολύ θα ήθελα να είμαι στη παρέα σας, αγαπημένη μου Αμαζόνα, Αμαζόνα και της καρδιάς μας, για να κοιμάται ήσυχα, να νιώθει σιγουριά και ασφάλεια..εδώ κοντά στις αρκούδες που γυρίζουν στο δάσος και ψάχνουν φωλιά για το Χειμώνα..

Φιλιά και γλυκιά μέρα να έχεις!

mareld είπε...

"Αν η μελωδία είναι που ξεσηκώνει αρχικά το θυμικό, τις βαριές τις άγκυρες στην καρδιά και το μυαλό, τις ρίχνει τελικά ο στίχος"..και ο στίχος του Άλκη Αλκαίου είναι γλυκόπιοτος!

Θα μα συντροφεύσει στις θύελλες του Χειμώνα, αγαπημένη μου Γραντούκα!

Φιλιά πολλά και καλή σου μέρα!